Η τέχνη ήταν, είναι και θα παραμείνει ένα μέσο ευαισθητοποίησης και διάδοσης αληθινών και δυνατών μηνυμάτων και στην περίπτωση του «20 συν ΜΙΑ», στέλνεται ένα ισχυρό μήνυμα εναντίον όλων των μορφών βίας, δηλώνουν στο ΚΥΠΕ ο χορογράφος Γιώργος Δημόπουλος και η χοροθεραπεύτρια Μαρία Χαραλάμπους, οι οποίοι, μαζί με άλλους καλλιτέχνες, ενώνουν δυνάμεις και φέρνουν στην σκηνή 20 συν μία γυναίκες με θέμα τη βία κατά των γυναικών.

Η παράσταση «20 συν ΜΙΑ» σε ιδέα του Γιώργου Δημόπουλου, ο οποίος έχει και την χορογραφική διεύθυνση, ανεβαίνει την Κυριακή 10 Ιουλίου στο Παττίχειο Δημοτικό Θέατρο Λεμεσού και στις 17 Ιουλίου στο Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου.

Για πρώτη φορά στην Κύπρο 20 συν ΜΙΑ γυναίκες όλων των ηλικιών από 18 μέχρι 65, επαγγελματίες χορεύτριες και ερασιτέχνες ξεδιπλώνουν μπροστά στους θεατές, μαρτυρίες, βιώματα και αληθινές ιστορίες έμφυλης βίας.

Ρωτήσαμε τον κ. Δημόπουλο πόσο δύσκολο είναι να μεταφέρεις βιώματα και μαρτυρίες έμφυλης βίας πάνω στη σκηνή σε ένα χορόδραμα και μας απάντησε ότι η αλήθεια είναι όταν πας να ακουμπήσεις ένα τέτοιο θέμα, κατανοείς την δυσκολία μόνο με το άκουσμα της λέξης βία.

«Στη δική μου περίπτωση οι δυσκολίες ήταν 100 φορές περισσότερες. Καταρχάς ξεκίνησα πριν 2,5 χρόνια με την έρευνα μου πάνω σε αυτό το θέμα, μελέτησα όλες τις μορφές βίας, άρχισα να ψάχνω έρευνες για την Κύπρο, άρθρα, ταινίες, βιβλία, μουσική. Στη συνέχεια άρχισα να δημιουργώ ένα ερωτηματολόγιο που θα συμπλήρωναν οι γυναίκες που θα συμμετείχαν, ώστε να έχω μια κατευθυντήρια γραμμή για την καθεμιά ξεχωριστά», αναφέρει.

Όπως μας εξομολογείται, έπρεπε να μάθει πώς η κάθε κοπέλα ήθελε να προσεγγίσει το θέμα, μέχρι πού επιθυμούσε να εκφραστεί και σημείωσε ότι η κάθε κοπέλα δημιούργησε το κινησιολογικό της κομμάτι μόνη της, εκφράζοντας αυτό που ήθελε, πάντα σίγουρα με τη δικιά του κατεύθυνση και της Μαρίας Χαραλάμπους.

Η κατεύθυνση αυτή βασιζόταν και στις απαντήσεις του ερωτηματολογίου.

«Τις περισσότερες κοπέλες δεν τις γνώριζα, ήταν όμως τελικά καρμική η συνάντηση με την κάθε μια από αυτές. Η μία κοπέλα δεν γνώριζε την άλλην, και στην αρχή κάναμε ατομικές πρόβες με την κάθε μια ξεχωριστά. Η πρώτη φορά που φέραμε όλες τις κοπέλες μαζί για μένα ήταν η πιο δυνατή στιγμή. Η ενέργεια, το κλίμα, οι εικόνες που σου έδιναν ήταν κάτι μαγικό, που αν δεν ήσουν παρών, οι λέξεις δεν μπορούν να το εκφράσουν», σημειώνει.

Ο Γιώργος Δημόπουλος λέει στο ΚΥΠΕ ότι νοιώθει πολύ τυχερός και ευλογημένος που είχε την τιμή να ζήσει αυτές τις στιγμές που θα τις έχει συνοδοιπόρους στη συγκεκριμένη διαδρομή, αλλά πλέον και στη ζωή του.

«Υποκλίνομαι στη δύναμη τους, στην ενέργεια τους, στον τρόπο σκέψης τους, στο τί έχει καταφέρει η κάθε μία στη ζωή της και στο πόσο σπάνιες και ξεχωριστές γυναίκες είναι. Τις ευχαριστώ και θα τις ευχαριστώ πάντα», αναφέρει.

Η χοροθεραπεύτρια Μαρία Χαραλάμπους λέει στο ΚΥΠΕ ότι αρχικά δημιούργησαν ένα κλίμα ασφάλειας για τις κοπέλες, έχοντας ως στόχο να τις προστατεύσουν.

«Από την αρχή θέλαμε να ακουμπήσουμε το θέμα αυτό χωρίς να εκτεθούν οι κοπέλες που λαμβάνουν μέρους. Αφού καταφέραμε να κτίσουμε ένα πολύ φιλικό και γεμάτο αγάπη κλίμα για αυτές, αρχίσαμε να δουλεύουμε το κινησιολογικό λεξιλόγιο της κάθε κοπέλας, για να βγουν καθαρές γεμάτες νόημα εικόνες», αναφέρει.

Η εμπειρία της Μαρίας Χαραλάμπους ήταν καθαρά μέσα από την Χοροθεραπεία και ανέλαβε να βοηθήσει τις κοπέλες να εκφραστούν, να δημιουργηθούν σχέσεις ζωής μεταξύ τους, «ώστε να πετύχουμε αυτό το τόσο σπάνιο και εξαιρετικό αποτέλεσμα».

«Ο θεατής να αναμένει να δει συγκλονιστικές και αληθινές εικόνες, εικόνες που θα συγκινήσουν, θα σοκάρουν, θα ταρακουνήσουν και θα προβληματίσουν. Για πρώτη φορά στην Κύπρο θα δούμε 21 γυναίκες όλων των ηλικιών να ανεβαίνουν στη σκηνή, να ενώνουν δυνάμεις και να ξεδιπλώνουν μπροστά στον θεατή αληθινές ιστορίες έμφυλης βίας. Κίνηση, έκφραση, συναισθήματα και χορογραφικά μοτίβα πρωταγωνιστούν. Με όλη τη δύναμη που κρύβουν στη ψυχή τους οι 21 γυναίκες κάνουν το πρώτο βήμα απεγκλωβισμού τους, σπάνε την αλυσίδα της σιωπής και στέλνουν ένα μεγάλο και δυνατό μήνυμα σε όλες τις γυναίκες έξω, ότι δηλαδή ‘Δεν είσαι Μόνη’», αναφέρει η Μαρία Χαραλάμπους στο ΚΥΠΕ.

Ο Γιώργος Δημόπουλος μας λέει ότι στο έργο αυτό κατάφεραν να ενώσουν διάφορες μορφές τέχνης και αυτό τους βοήθησε να ενδυναμώσουν ακόμη περισσότερο τον τρόπο με τον οποίο ήθελαν να περάσουν τα μηνύματά τους για την εξάλειψη της βίας.

«Τα χορογραφικά μοτίβα και η κίνηση έδεσαν αρμονικά στο άκουσμα της συγκλονιστικής μουσικής του υπέροχου Γιώργου Κολιά. Με την σειρά της η πάντα εξαίρετη Καρολίνα Σπύρου δημιούργησε τον ευφυέστατο φωτισμό για το έργο, ο ξεχωριστός Στέφανος Κουρατζής τις φωτογραφίες που ξεχειλίζουν από συναισθήματα, και η υπέροχη Μαριλένα Φουκαρίδου έδωσε την απλότητα και την λιτότητα που αναζητούσαμε στα σκηνικά και κουστούμια, δίνοντας έμφαση στις γυναίκες του έργου. Συνδετικός κρίκος όλων αυτών των τεχνών ήταν η πάντα μοναδική και ο βράχος μου όπως την αποκαλώ, Μαρία Χαραλάμπους με την χοροθεραπεία της», αναφέρει.

Ο κ. Δημόπουλος είναι πεπεισμένος πως η σύγχρονη τέχνη μπορεί να φέρει στο φως αμέτρητα κοινωνικά προβλήματα και το κοινό ενώπιον αυτών των ζητημάτων.

Αλήθεια όμως πως δένουν οι 20 συν ΜΙΑ γυναίκες στη σκηνή, από 18 χρόνων ως 65; Πως επικοινωνούν μεταξύ τους και με τον θεατή;

Η Μαρία Χαραλάμπους μας λέει ότι οι γυναίκες δένουν με τον πιο φυσικό τρόπο πάνω στη σκήνη και έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα δικό τους κώδικα επικοινωνίας και αυτό είναι που κάνει το έργο τόσο ξεχωριστό και σπάνιο.

«Απλόχερα προσφέρουν στον θεατή την κατάθεση ψυχής τους, δίνοντας το έναυσμα σε όλες τις γυναίκες να αντιδράσουν, να μην φοβούνται, να μην σιωπούν, να μην ανέχονται. Υπάρχει μια αμεσότητα πάνω στη σκηνή μεταξύ των κοριτσιών και αυτήν την αμεσότητα την εκλαμβάνει και ο θεατής. Θέλαμε ξεκάθαρες εικόνες και ξεκάθαρα μηνύματα που θα αγγίξουν σίγουρα τις ψυχές του κοινού», λέει στο ΚΥΠΕ.

Ο Γιώργος Δημόπουλος λέει ότι είναι πολύτιμη η στήριξη από την Πρόεδρο της Βουλής Αννίτα Δημητρίου και εκφράζει ευχαριστίες από καρδιάς που από την πρώτη στιγμή ανταποκρίθηκε θετικά στο κάλεσμά τους.

« Διττή η σημασία της στήριξης από την πρόεδρο της Βουλής, καθώς δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της Κύπρου μια γυναίκα αναλαμβάνει αυτό το αξίωμα, ένα αξίωμα που για χρόνια υπήρξε ανδροκρατούμενο», αναφέρει.

Ευχαριστίες εκφράζει στο Μεσογειακό Ινστιτούτο Μελετών Κοινωνικού Φύλου που πίστεψε εξαρχής την πρωτοβουλία τους, καθώς και στη Συμβουλευτική Επιτροπή για την Πρόληψη και Καταπολέμηση της Βίας στην Οικογένεια. Μεγάλη είναι και η υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Κύπρο.

Αναφέρει ακόμη ως πολύτιμους αρωγούς το Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, το American Medical Center, το Παττίχειο Δημοτικό Θέατρο Λεμεσού, την Avaton Communications και το Dream Studio.

«Δεν θα μπορούσα να μην κρύψω ότι απογοητευτήκαμε και πολύ, καθώς βρήκαμε πόρτες κλειστές από εταιρείες και φορείς που βροντοφωνάζουν για την καταπολέμηση της βίας», αναφέρει ο κ. Δημόπουλος.

Η ταυτότητα του έργου

Πρωταγωνιστούν:

Ευαγγελία Νικολάου . Λένα Θεοδώρου . Στέφανη Παστελλά . Ξένια Νικολάου . Εύη Βασιλείου . Στυλιάνα Αριστείδου . Θέα Σταυρινού . Λουκία Αλεξιάδου . Παμπίνα Αριστείδου . Μαρία Ανδρέου . Ιωάννα Αντρέου . Μαρίνα Χαραλάμπους . Michelle Σταματάρη . Χρυσή Παρασκευοπούλου . Μυρτώ Νικολαΐδου . Άννα Κωνσταντίνου .Γεωργία Σάββα . Μαριλένα Χριστοδουλίδη . Έφη Παλάλα . Άντρεα Δημητρίου. Μέλανη Κωνσταντίνου

Συντελεστές:

Ιδέα - Χορογραφική Διεύθυνση: Γιώργος Δημόπουλος

Σκηνοθεσία: Γιώργος Δημόπουλος - Μαρία Χαραλάμπους

Μουσική: Γιώργος Κολιάς

Χοροθεραπεια: Μαρία Χαραλάμπους

Χορογραφία: Γιώργος Δημόπουλος - Μαρία Χαραλάμπους σε συνεργασία με τις 20 συν ΜΙΑ

Συν-δημιουργία: Χριστιάνα Ευτυχίου, Ξένια Νικολάου, Λένα Θεοδότου, Θέα Σταυρινού, Εύη Βασιλείου, Στυλιάνα Αριστείδου

Φωτογραφίες: Στέφανος Κουρατζής

Σχεδιασμός - Xειρισμός Φωτισμού: Καρολίνα Σπύρου

Χειρισμός Ήχου: Μικαέλα Τσαγγάρη

Σκηνικά - Κουστούμια: Μαριλένα Φουκαρίδου

Δημιουργία Βίντεο: Michelle Σταματάρη

Επικοινωνία & Προωθητικό υλικό: Avaton Communications

(ΚΥΠΕ/ΚΧΡ/ΓΧΡ)