Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Θέλεις να αγιάσεις σε αυτή τη χώρα, να δεις τις ελπιδοφόρες προοπτικές, να δεις τον κόσμο που ελπίζει, δημιουργεί, καινοτομεί και ετοιμάζεται για το μέλλον.

Και τότε οι "ηγέτες", από τηλεοράσεως, από ραδιοφώνου, από τα μικροπολιτικά σας οχυρά και άρθρα που διαβάζετε μόνο οι ίδιοι, θυμάστε παρακαταθήκες του πρώτου δικτ- εεε, σόρι, Εθνάρχη [και μετά δουλεύουμε τους Τούρκους για την ψύχωσή τους με τον Κεμάλ].
Και τότε θυμάστε τις μικροπρεπείς συγκρούσεις και διενέξεις σας και το ποιος την έφερε σε ποιον σε μια από τις ατέρμονες κόντρες σας για τη θρυλική καρέκλα. Θυμάστε ιδεολογίες με τις οποίες έχετε απλή συνωνυμία και προσπαθείτε να μας πείσετε πως ταυτιζόμαστε μαζί σας, θέλουμε δεν θέλουμε.
Αφήστε μας λοιπόν ήσυχους. Μέχρι τώρα δεν πετύχατε. Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι θα πετύχετε τώρα; Τι μας κάνει, όποιους από μας ακόμα σας πιστεύουμε, ότι παρά τις περί του αντιθέτου ενδείξεις, αυτή είναι η πρώτη φορά που θα ακούσετε τα μηνύματα και θα μεταλλαχθείτε, αλλάζοντας εντελώς συμπεριφορά, σε σοβαρούς ηγέτες και όχι τσιμεντωτές;

Οικειοθελώς, αποχωρήστε όλοι από την ηγεσία των κομμάτων σας, των δημόσιων υπηρεσιών σας, των υπουργείων σας. Αν νιώθετε πως είστε αναντικατάστατοι, τότε είστε ακριβώς τα άτομα που θα πρέπει να αντικατασταθούν.
Πηγαίνετε να παίξετε με τα εγγόνια σας, πηγαίνετε διακοπές, γράψτε ένα βιβλίο, σαφώς επιστημονικής φαντασίας, για πολιτικούς ηγέτες που μπαίνουν μπροστά από τον λαό τους αντί να κρύβονται πίσω από τους φόβους τους.

Θα τα καταφέρουμε μια χαρά χωρίς εσάς. Άλλωστε, εδώ και με εσάς και ακόμα επιβιώνουμε και διατηρούμε ελπίδες. Φανταστείτε αν σας ξεφορτωθούμε πόσο θα ανοίξει η καρδιά μας.

Όταν τρως κάτι που σου προκαλεί αηδία, δεν συνεχίζεις να τρως ελπίζοντας να το συνηθίσεις. Το ξερνάς. Έτσι;