Γράφει η Μ.Μ

Άλλη μια έκδοση του διεθνούς φεστιβάλ "Κινηματογραφικές Μέρες Κύπρος 2012" ολοκληρώνεται σήμερα σε Λεμεσό και Λευκωσία [δες ατζέντα]. Η φετινή διοργάνωση μάλλον ξεπέρασε κάθε προσδοκία: εξαιρετική επιλογή ταινιών που πέτυχε το στόχο της, προσελκύοντας καθημερινά πολλούς φίλους του κινηματογράφου στο Θέατρο Ριάλτο και στο Ζήνα Πάλας. Για τους Λευκωσιάτες, το φεστιβάλ ήταν και μια υπενθύμιση για την ομορφιά του Ζήνα Πάλας που την πεθυμήσαμε. Παρακολούθησα αρκετές ταινίες, θα θυμάμαι τέσσερις: το Drive γιατί, όπως είπε ένας φίλος και δεν θα μπορούσα να το διατυπώσω καλύτερα "αυτοί οι Αμερικάνοι τελικά ξέρουν να κάνουν σινεμά", τις ταινίες Restoration και Las Acacias γιατί αποδεικνύουν πως το σινεμά μπορεί να είναι -και- πολύ απλό, και την ταινία του τολμηρού Ηλία Δημητρίου, Fish n' chips. Την οποία, παρά τις όποιες συζητήσεις, θα τοποθετήσω με πολλή αγάπη στη DVD-θήκη μου, γιατί συγκεντρώνει την κυπριακή πραγματικότητα χωρίς να είναι διδακτική, με πραγματικούς όρους, χωρίς φωνασκίες και μελοδραματισμό. Γιατί το θέμα της με εκφράζει απόλυτα και τελειώνει έτσι όπως θα ήθελα. Με μια εσωτερική συμφιλίωση που επηρεάζει και δυο τρεις άλλους ανθρώπους και αφήνει την ελπίδα πως αν ο καθένας συμφιλιωθεί με τα δεδομένα του επηρεάζοντας και δυο τρεις άλλους ανθρώπους, κάποια στιγμή θα είμαστε η ευτυχής πλειοψηφία.