Γράφει η Μερόπη Μωυσέως

* Ήταν ιδιαίτερα συμπαθητική η -τριπλή, παρακαλώ- εκδήλωση προς τιμήν των ποιητών Βασίλη Μιχαηλίδη και Δημήτρη Λιπέρτη και του... Ελ Γκρέκο.

* Το τι σχέση έχουν οι τρεις, μπορεί να το απαντήσει ο εμπνευστής της εκδήλωσης, πρόξενος της Κύπρου στο Μιλάνο, Ιωάννης Τζήρος.

* Η εκδήλωση διήρκεσε μέχρι τις 11 το βράδυ, περίπου [από τις 7:30 που ξεκίνησε] και περιελάμβανε, ενδιαμέσως, την έξοδο όλων των θεατών από το Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου για την αποκάλυψη των προτομών των Μιχαηλίδη και Λιπέρτη στον προαύλιο χώρο του θεάτρου [και πώς τους έβαλαν έτσι, ο ένας εξ αριστερών, ο δεύτερος εκ δεξιών, θα παρεξηγηθούν...].

* Οι παρευρισκόμενοι έπρεπε στη συνέχεια να μπουν ξανά στο θέατρο -όσοι είχαν ακόμη υπομονή και ενδιαφέρον- για να ακούσουν για τον Ελ Γκρέκο. * Καμία σχέση. Ωραίες, ειλικρινά, και οι δύο εκδηλώσεις, αλλά μαζί; Συνεχόμενες;

* Το λέω γιατί γενικώς έχουμε μια τάση σε έναν ιδιότυπο αχταρμά στην γλυκεία χώρα Κύπρο: μιας και κάνουμε αυτό, δεν κάνουμε και το άλλο; Μα, μαζί; Μαζί!

* Και τόσο πιεσμένα ήταν τα πράγματα, που ο κ. υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού δεν διάβασε την ομιλία του. Έστειλε, πάντως, τα χαιρετίσματα του Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη, ο οποίος απουσίαζε στο εξωτερικό αν και θα ήθελε να είναι εκεί. Ήταν ανάμεσα στις συγκινητικές στιγμές της βραδιάς, ομολογουμένως.

* Στο μεταξύ, πέρασε και η μπόρα των Deep Purple, σχετικά ανώδυνα. Διάβασα και την κριτική ενός κατοίκου των κατεχομένων -Άγγλος ή Γερμανός μού φάνηκε- που έλεγε πως το συγκρότημα ήταν υπέροχο και πως ούτε μισό πρόβλημα δεν προέκυψε με τη διοργάνωση.

* Υπολόγισε τους παρευρισκόμενους στις 15 χιλιάδες περίπου και "Φανταστείτε! Δεν δημιουργήθηκε ούτε κίνηση, ούτε στριμωγμένα πλήθη στην είσοδο... Ένα ακόμη σημάδι πως η Βόρεια Κύπρος δεν είναι ούτε μπανανία ούτε ψευδοκράτος, όπως θέλουν να την περιγράφουν οι Ελληνοκύπριοι".

* Ήθελα να του απαντήσω πως μπανανία αποκαλούμε την απο 'δω πλευρά αλλά συγκρατήθηκα. Λυπήθηκα κι αυτές τις 15 χιλιάδες που υπέστησαν το βάσανο των Deep Purple στα γηρατειά τους. Κι αν ήταν όντως υπέροχοι, απαιτούμε δικαίωση γιατί όταν ήρθαν προ ετών στην απο 'δω μεριά, ο Ίαν Γκίλαν όταν δεν τραγουδούσε, ξάπλωνε πίσω από το παραβάν γιατί είχε τη μέση του.

* Κι αυτή η χαζομάρα με τις διαμαρτυρίες κάθε φορά που έρχεται ένας διεθνής στα κατεχόμενα...

* Μια επανάληψη των Pink Martini, πάντως, δεν θα με χαλούσε. Μεγαλεία, τότε.

* Πάει, χάλασαν κι οι Τουρκοκύπριοι. Μα, Deep Purple;