Γράφει η Λίζα Σολωμού

* Τη βδομάδα που μας πέρασε επισκέφθηκα την έκθεση "Η Μαγεία της Γραφής: Από το Άλεφ στο Άλφα", στο Λανίτειο. Μείναμε αρκετή ώρα στο μουσείο όλη η τρελοπαρέα. Ο φύλακας, μάλιστα, μας είπε ότι πρώτη φορά έβλεπε επισκέπτες να συζητούν μεταξύ τους τόσο πολύ το τι βλέπουν, και με λύπησε το σχόλιο. Πιστεύω ότι όλοι οφείλουμε να γνωρίζουμε δυο πράματα για τη γραφή αλλά και για τη γλώσσα μας γενικότερα.

* Αξίζουν θερμά συγχαρητήρια σε όσους συνέβαλαν στην πραγματοποίηση αυτής της έκθεσης, καθότι απευθύνεται σε όλο τον κόσμο, από κάθε κοινωνικό στρώμα, και σε ανθρώπους που έχουν διαφορετικά στυλ μάθησης. Πραγματικά, μέχρι και ένα εξάχρονο παιδί μπορεί να κερδίσει κάτι, αν χαζέψει τις 3D αναπαραστάσεις με σύμβολα που κάποτε είχαν πολύ μεγάλη αξία. Διότι, όπως μαθαίνουμε και στην έκθεση, η γραφή χρησιμοποιήθηκε αρχικά για να κρατούν κάποιοι συναλλασσόμενοι σημειώσεις για εμπορεύματα. Παντού οι οικονομικοί λόγοι, ένα πράμα...

* Ο μεγαλύτερος σε ηλικία επισκέπτης, από την άλλη, ίσως λάβει και το -ίσως όχι και τόσο αυτονόητο- μήνυμα: ότι η χρήση της γραπτής μορφής μιας γλώσσας και η διατήρησή της είναι εξαιρετικά σημαντική για την ιστορία ενός τόπου.

* Αλλά κάτι με ενόχλησε, είναι η αλήθεια. Το γεγονός ότι διάβασα σε μια από τις αναρτήσεις ότι στην Κύπρο χρησιμοποιείται καθημερινά και παράλληλα η κοινή νεοελληνική γλώσσα με την κυπριακή διάλεκτο. Με ενόχλησε γιατί κάποτε, στο πανεπιστήμιο, στην πρώτη μου παρουσίαση σε συνέδριο, στο Essex, με ρώτησε κάτι ο επόπτης της διατριβής μου το οποίο με έφερε σε δύσκολη θέση. Η ερώτηση ήταν περίπου η εξής: υπάρχει μελέτη που να αποδεικνύει ότι τα ελληνικά χρησιμοποιούνται σε τόσο, ή άλλο τόσο, ή άλλο τόσο συν τόσο βαθμό στην Κύπρο; Χαμός στο μικρό ακροατήριο, κι εγώ να θέλω να ανοίξει η γη να με καταπιεί. Έπρεπε να είχα πει απλώς ένα "no". Το ξεπέρασα και ετοίμασα την εργασία με θέμα "Why languages die".