Δεν υπάρχει νόημα να μπούμε στη συζήτηση αν το στιχάκι που σκάρωσε ο Παντελής Παντελίδης με ηρωίδα τη "σκάρτη γκόμενα" [που πάει κατεχόμενα] είχε ουσία, πήγαζε από πολιτική αντίληψη ή αν ήταν προκλητικό. Για αυτό αποφάσισαν ήδη ηθικολόγοι πανελίστες που δεν μπήκαν καν στην ουσία και σοκαρίστηκαν με τη χρήση της λέξης "κατεχόμενα"... στην ίδια πρόταση με το "γκόμενα", και τη χρήση της έννοιας σε τραγούδι που δεν ήταν πατριωτικό χάιδεμα στα αυτιά. Δεν έβαλαν τον Παντελίδη [ευτυχώς για τον ίδιο] στο "πάνθεον" των καλλιτεχνών που εκμεταλλεύτηκαν το Κυπριακό για να μας πουλήσουν πατριωτισμό.

Είδατε όμως τα σχόλια στο facebook; Μίσος, κατάρες, βρισίδι από τους φιλόξενους και κατά τα άλλα καλόκαρδους Κυπραίους. Εννοείται πως δεν συνδέεται το δυστύχημα του άτυχου τραγουδιστή με το κράξιμο που έφαγε για τους στίχους. Άλλωστε το ίδιο δηλητήριο βγήκε από όλα τα στρατόπεδα σε αυτή τη μάχη των κυπριακών culture wars: όταν ο Γιώργος Θεοφάνους επέκρινε με [ηθικοπλαστικό βέβαια τρόπο, φέρνοντας μέσα στην κουβέντα Ευαγόρες και Σολωμούς] τον Παντελίδη, οι σκατένιες εκφράσεις του ανώνυμου όχλου του facebook στράφηκαν και εναντίον του. Ο ίδιος όχλος εκφράστηκε με υποκρισία, ή με αηδιαστική κακία προς όσους επέκριναν τον στίχο, και μετά το δυστύχημα και τον θάνατο του τραγουδιστή.

Ο τρόπος που σχολιάζουμε στο διαδίκτυο, κάτω από άρθρα και αναρτήσεις, είναι προβληματικός. Αντί για επιχειρήματα και δομημένες διαφωνίες, γράφουμε εύκολα τσιτάτα, από αυτά που μας έχουν εκπαιδεύσει οι πολιτικοί να χρησιμοποιούμε. Και από αυτά που δεχτήκαμε αδιαμαρτύρητα ως τη γλώσσα του δημοσίου διαλόγου. "Ούλλοι οι σσιύλλοι μια γενιά", "αυτοί είμαστε δυστυχώς", "φυλακή στους κλέφτες πολιτικούς", "μα εν με τούτους που θέλετε ομοσπονδία" - πάντα επιχειρήματα χωρίς συνοχή, ορθογραφία ή πρωτοτυπία.

Αυτές οι σκέψεις δεν αφορούν ούτε τους στίχους ούτε τον τραγουδιστή. Προσέξτε την επόμενη φορά που θα βγείτε σε μια δημοφιλή ιστοσελίδα ή στο facebook πώς μιλούν για το κάθε τι οι σχολιαστές. Η κόλαση είναι στα σχόλια των άλλων.

*Twitter: @nekatomenos