Alejandro Zambra. Εκδόσεις Ίκαρος. Μετάφραση [ποιος άλλος;] Αχιλλέας Κυριακίδης. Διάβασα το βιβλίο απνευστί, στα πολλά χιλιάδες πόδια ενός ταξιδιού προς την Ολλανδία. Άξιζε, το δίχως άλλο. Οικείο από τη μια, απρόσμενο σε άλλα σημεία από την άλλη. Ο πρωταγωνιστής παίζει το παιχνίδι της μνήμης, επιστρέφοντας με περισσότερους από έναν τρόπους στο πατρικό του σπίτι και κυρίως στα παιδικά του χρόνια. Είναι μια επιχείρηση στην ανακατάληψη και ανασύνθεση όσων έγιναν. Έγιναν στ' αλήθεια; Έγιναν όπως έγιναν; Καλώς έγιναν; Μαζί με αυτά τα ερωτήματα έρχονται και τα υπαρξιακά για σένα και για τους γύρω σου, για όσους έφταιξαν τόσο καθοριστικά. Ο συγγραφέας καταφέρνει να σταθεί ταυτόχρονα στην κυριολεξία και στη μεταφορά, παραδίδοντας ένα βιβλίο προσωπικής εξομολόγησης [μάλλον], με τρυφερότητα και ευαισθησία που δεν εκβιάζει το συναίσθημα σε κανένα του σημείο.

Νικόλας Κυριάκου