Η φωτογραφία αυτή του 1974 δείχνει μια κατεστραμμένη αίθουσα του Ψυχιατρικού Ιδρύματος στην Αθαλάσσα, που είχε βομβαρδιστεί από την τουρκική αεροπορία κατά τη διάρκεια της εισβολής του 1974. Υπήρξανε τότε νεκροί 33 ασθενείς και ένας νοσοκόμος, που τάφηκαν βιαστικά και πρόχειρα στην περιοχή. Υπήρξαν επίσης και πολλοί τραυματίες. Τώρα, γιατί η τουρκική αεροπορία βομβάρδισε ένα νοσοκομείο; Πιθανότατα λόγω ανεπαρκών πληροφοριών.

Στην περιοχή Αθαλάσσας λειτουργούσε και τότε ένα στρατόπεδο της Εθνικής Φρουράς. Και οι Τούρκοι πιλότοι είχανε μεν την πληροφορία, αλλά εξέλαβαν τις εγκαταστάσεις του νοσοκομείου ως τον χώρο του στρατοπέδου. Στην Κύπρο το πρώτο άσυλο για ψυχικά ασθενείς είχε λειτουργήσει το 1890, δύο μόλις χρόνια μετά την κατάληψη της Κύπρου από τους Άγγλους. Οπότε οι ψυχικά ασθενείς δεν θα αποτελούσανε πλέον ανθρώπους πεταγμένους και περιφρονημένους, τους "τρελούς των χωριών", αλλά άρχισαν να αντιμετωπίζονται σαν ασθενείς που είχαν ανάγκη από ιατρική περίθαλψη, στοργή και φροντίδα. Το πρώτο εκείνο άσυλο είχε στεγαστεί σε ένα απλό σπίτι στη Λευκωσία και είχε τη δυνατότητα φιλοξενίας έως και 20 ανθρώπων.

Από το 1908 λειτούργησε πολύ μεγαλύτερο ίδρυμα, έξω από τη μικρή ακόμη τότε πόλη της Λευκωσίας. Λειτούργησε σε λόφο, απέναντι από το σημερινό ξενοδοχείο Χίλτον. Επρόκειτο για εκτενή χώρο περιβαλλόμενο από ψηλό τοίχο, έτσι που εξωτερικά θύμιζε περίπου φυλακή. Διέθετε πετρόκτιστες αίθουσες και είχε τη δυνατότητα να φιλοξενήσει μέχρι και 400 ασθενείς, άντρες και γυναίκες. Στον χώρο εκείνο το ίδρυμα λειτούργησε για 56 συνεχή χρόνια, μέχρι το 1964. Οπότε τέθηκε σε λειτουργία το νέο μεγάλο νοσηλευτήριο στην Αθαλάσσα, με σύγχρονες πλέον εγκαταστάσεις και με σύγχρονες αντιλήψεις ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης του όποιου ψυχικά ασθενούς. Εκείνο το νοσηλευτήριο που γεύθηκε μέχρι και τις τουρκικές βόμβες. Αλλά που εξακολουθεί να λειτουργεί και να προσφέρει τις σημαντικές του υπηρεσίες σ' εκείνους των συνανθρώπων μας που τις έχουν ανάγκη.