«Δεν υπάρχει καθαρή απάντηση» στο ερώτημα για τη χρησιμότητα της όπερας που πραγματοποιεί ετήσια ο Δήμος Πάφου τα τελευταία 21 χρόνια, δήλωσε στον «Π» ο δήμαρχος της πόλης Φαίδωνας Φαίδωνος. Όπως εξήγησε, «δεν είναι πως η όπερα αποτέλεσε αφορμή για να γίνουν τα παιδιά μας τενόροι ή σοπράνο», ωστόσο πρόκειται για έναν θεσμό που προσδίδει αίγλη στην πόλη και καλό είναι να συνεχιστεί.

Το Pafos Aphrodite Festival φιλοξενείται μπροστά από το Μεσαιωνικό Κάστρο της Πάφου από το 1999. Ήταν μια ιδέα που ξεκίνησε επί δημαρχίας Φειδία Σαρίκα και συνεχίστηκε επί δημαρχίας Σάββα Βέργα, ενώ το 2015 το... βρήκε μπροστά του ο Φαίδωνας Φαίδωνος. Τα τελευταία χρόνια, ο θεσμός «νοικοκυρεύτηκε», ανέφερε ο δήμαρχος, σχολιάζοντας βεβαίως ότι προτού αναλάβει, κατέγραφε ζημιές πολλών χιλιάδων ευρώ.

Αυτήν τη στιγμή η κρατική χορηγία για το Pafos Aphrodite Festival ανέρχεται στις 150 χιλιάδες ευρώ. Δεν είναι λίγα, δεδομένων των ποσών που δίνονται γενικά στον πολιτιστικό τομέα.

Την περασμένη βδομάδα, το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Πάφου έδωσε το πράσινο φως για τη δημιουργία ενός Ιδρύματος Πολιτισμού, κάτω από την ομπρέλα του οποίου θα τεθεί και το Pafos Aphrodite Festival και οι 150 χιλιάδες του.

Το εν λόγω ίδρυμα θα είναι ένας ανεξάρτητος φορέας που θα διαθέτει καλλιτεχνικό διευθυντή και θα διαχειρίζεται τις πολιτιστικές υποδομές που έχει ο δήμος χάρη στον θεσμό της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης [για να μην ξεχνιόμαστε]. Θα διοργανώνει, επίσης, τις δικές του εκδηλώσεις [πλην των εθνικών παρελάσεων, ευτυχώς, και λοιπών εθνικών μνημοσύνων, για τα οποία βεβαίως θα χρειαστεί να διατηρηθεί ένας (;) υπάλληλος στον δήμο γι' αυτά τα «πολιτιστικά» θέματα].

Όταν ξεκίνησαν οι μελέτες για τη δημιουργία αυτού του ιδρύματος, ο δήμαρχος κάλεσε πολύ κόσμο από τον χώρο του πολιτισμού για να μοιραστεί τις σκέψεις του. Και ήταν όλοι μάλλον καχύποπτοι. Απογοητεύτηκε ο δήμαρχος γι' αυτήν την καχυποψία. Περίμενε περισσότερο ενθουσιασμό μάλλον.

Σόρι, δήμαρχε, αλλά από ιδέες να φαν κι οι κότες. Ειδικά στην Πάφο.

Έχουν κάθε λόγο οι άνθρωποι του πολιτισμού να είναι δύσπιστοι και πολύ υποψιασμένοι, ειδικά απέναντι σε τοπικές και κρατικές αρχές που δεν έχουν ιδέα του πώς λειτουργεί ένας πολιτιστικός φορέας.

Γι' αυτό, καλές οι ιδέες και οι προθέσεις, δεν αρκούν όμως πάντα. Δεν αρκεί για τους καλλιτέχνες να υπάρχει καλή πρόθεση. Πρέπει να γίνει πράξη. Και σίγουρα όχι στη βάση εθελοντικής εργασίας.