Η στήλη σήμερα θα παρεκκλίνει της πορείας της. Επιβάλλεται εκ των πραγμάτων. Άλλωστε θα ασχοληθεί με κάτι παρεμφερές. Όχι με την αισθητική της τέχνης, αλλά με την αισθητική του λόγου, όπως διαμορφώνεται μέσα από την αίσθηση και την εμπειρία που προσλαμβάνουμε μέσω των αισθήσεων κατά την εκφορά του. Ο λόγος δεν μεταφέρει απλώς μια πληροφορία, δεν περιγράφει απλώς μια κατάσταση ή ένα γεγονός…

Με αφορμή τις πολιτογραφήσεις, τα διαβατήρια και τον καταζητούμενο Μαλαισιανό απατεώνα Jho Taek Low, πήραμε μια ακόμα γεύση της αισθητικής του λόγου της ηγεσίας της Εκκλησίας. Είναι τρομακτικό να το ζει κανείς. Γιατί πίσω από τις λέξεις που έχουν διατυπωθεί, προβάλλει η ποιότητα ζωής, το ήθος και η ηθική που προτείνει η Εκκλησία της Κύπρου στο «ποίμνιό της.

Ο δημοσιογράφος ρωτά το αυτονόητο: «Σκέφτεστε να επιστρέψετε τα χρήματα, τα οποία όπως έχει αποδειχθεί ανήκουν στον Μαλαισιανό λαό;». Και η ανατριχιαστική απάντηση: «Δεν νομίζω ο κ. Low να ζητήσει να του επιστραφούν οι 300 χιλιάδες». Απάντηση που διαγράφει κάθε ίχνος ηθικής όπως τη διδάσκει ο χριστιανισμός, αυτόν που «πρεσβεύει» η Ορθόδοξη Εκκλησία της Κύπρου. Δεν μπορεί καν να περάσει από το μυαλό του Μακαριωτάτου ότι το ζητούμενο δεν είναι αν ο απατεώνας ζητήσει πίσω τα λεφτά… Και δεν μένει μέχρι εδώ. Πάει παρακάτω, σε πιο προχωρημένες επιχειρηματικές σκέψεις. Τα λεφτά, εξηγεί, θα πρέπει να τα κρατήσει για «μαξιλαράκι» ώστε, αν τα χρειαστεί, να είναι available. «Όσοι θέλουν την Εκκλησία να λέει μόνο 'Κύριε Ελέησον' να το ξεχάσουν. Και όποιου δεν του αρέσει το πώς λειτουργεί η Εκκλησία, ας ππέσει χώρκα του». Τι μας νοιάζει λοιπόν που εκατομμύρια Μαλαισιανοί εξαπατήθηκαν; Μήπως είναι Κυπραίοι χριστιανοί; Μάλλον παιδιά ενός κατώτερου Θεού είναι. Ας πρόσεχαν!
Οι εκφέροντες δημόσιο λόγο όλο και πιο συχνά τελευταία ολισθαίνουν σε θανάσιμα αμαρτήματα. Και δεν είναι από άγνοια, ούτε από αφέλεια, αλλά από καθαρή έλλειψη καλλιέργειας και αισθητικής. Αυτό είναι το τραγικό. Πώς ανταγωνίζονται μεταξύ τους στη φτήνια και τη χυδαιότητα; Πού είναι η παιδεία, η διακριτικότητα, η ελευθερία και τα όριά της, η ταπεινότητα. Από όλο αυτό το τραγικό σκηνικό δεν απουσιάζει και η υπόλοιπη ηγεσία της Εκκλησίας της Κύπρου. Ούτε ένας ιερέας, ένας συνοδικός να βγει με το κεφάλι ψηλά να υπερασπιστεί με ευθύνη και γενναιότητα αυτό στο οποίο είναι ταγμένοι;
Σίγουρα το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι οι θρησκείες. Το πρόβλημα είναι ότι οι θρησκείες θα είναι πάντα προσβάσιμες στους ανίκανους, τους απατεώνες, τους καιροσκόπους, τους άτεχνους. Πάντα θα υπάρχουν πράγματα που η επιστήμη και η κοινή λογική θα αδυνατούν να εξηγήσουν και πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα βλέπουν το θείο μέσα σε αυτό το μυστήριο. Άλλωστε η θρησκεία και η πίστη είναι προσωπικές υποθέσεις. Το παρηγορητικό είναι ότι το μόνο που έχουν πετύχει μέχρι σήμερα οι θρησκείες είναι να δημιουργήσουν εξαίσια, μοναδικά έργα τέχνης.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Ιερώνυμος Μπος, «Ο ακάνθινος στέφανος», 1490-1500, Λονδίνο, Εθνική Πινακοθήκη