Ένας χορός στης δημοκρατίας το ναυάγιο,
με έναν λυγμό για τον πνιγμό των αξιών της.
Τώρα τα μάτια είναι κλειστά να μην πονάνε
στην αποτέφρωση των ηθών και των θεσμών της.
.
.
.
Γενιά των πτυχίων, των κλιμάκων και των βαθμίδων.
Γενιά των αριθμών και των μετρήσεων.
Γενιά της οθόνης και της υπομονής.
Γενιά του χαμένου χρόνου και των σκοτωμένων στιγμών.
Γενιά των οικονομικών κρίσεων με κρίσεις πανικού και εκρήξεις θυμού.
Γενιά του εξωτερικού.
Γενιά του καπιταλισμού.
Γενιά της Ευρώπης.
Γενιά των 4 ευρώ την ώρα.
Γενιά του διδακτορικού, ασκούμενο σε καφετέριες.
Γενιά φυλακισμένη σε ένα ανύπαρκτο μέλλον, χωρίς φως.Αυτός ο άκακος και υπάκουος παρατηρητής λέει ΦΤΑΝΕΙ και με δυο υψωμένα δάχτυλα χαιρέτησε το χέρι του φασισμού και της βίας που πρώτο υψώθηκε κι έγνεψε με θράσος να μας χαιρετήσει.Τα μάτια της Αναστασίας σήμερα πονάνε.
Πονάνε στο θέαμα του ναυαγίου της Δημοκρατίας, αυτής που διδάχτηκε και πίστεψε από μικρή.
Πονάνε στο θέαμα του πνιγμού των ονείρων της, στο τσαλαπάτημα αξιών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Στο ίδιο καράβι είσαι κι εσύ συνεπιβάτης...
Αν πνιγώ εγώ, εσύ γιατί νομίζεις ότι θα γλιτώσεις;

Σοφία Μπάρκα

19/2/21