Μετά το Μπαϊράμι επήεν τζι ο Χασάνης». Η φράση χρησιμοποιείται για την περίπτωση που κάποιος εκ των υστέρων ή με καθυστέρηση κάνει κάτι που έπρεπε να είχε κάνει. Κάνει κάτι που θα είχε νόημα να το κάνει αν το έκανε στην ώρα του. Κάνοντάς το εκ των υστέρων ακυρώνει αυτό που κάνει αλλά κρατά τα προσχήματα: κάνει σαν να είχε πάει στο Μπαϊράμι χωρίς να έχει πάει στο Μπαϊράμι. Η φράση συμπυκνώνει την υποκρισία της εξωτερικής πολιτικής της κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας γενικά και την υποκρισία της ειδικότερα όσον αφορά την καταπολέμηση των διακρίσεων κατά των ΛΟΑΤΚΙ. Αυτή είναι η πιο αβρή ερμηνεία της στάσης του Χασάνη. Υπάρχει και μια πιο αυστηρή ερμηνεία της φράσης για πρωθύστερη επίσκεψη του Χασάνη στο Μπαϊράμι: Ο Χασάνης πάει εκ των υστέρων στο Μπαϊράμι διότι μόνο σε ληγμένο Μπαϊράμι πάει ο Χασάνης. H κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας στηρίζει μόνο «ληγμένες» πολιτικές για καταπολέμηση των διακρίσεων κατά των ΛΟΑΤΚΙ. Μόνο πολιτικές που δεν έχουν πολιτικό κόστος όσον αφορά την πολιτισμική οικειότητα που νιώθει με την κυβέρνηση η στρατευμένη εθνική κυπριακή ομοφοβία. Η Κυπριακή Δημοκρατία διά του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Χριστοδουλίδη επέλεξε να μην υπογράψει την καταδικαστική Δήλωση της Συνόδου Υπουργών των 27 χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 22ας Ιουνίου 2021 που καταδίκαζε τον νέο νόμο που πέρασε ο Ορμπάν από το Ουγγρικό Κοινοβούλιο. Ο νόμος αυτός κηρύσσει έναν πόλεμο κατά της ζωής των μη σεξουαλικά ετεροκανονικών παιδιών και εφήβων και θεσμοθετεί διακρίσεις κατά των ΛΟΑΤΚΙ παραβιάζοντας την καταστατική αρχή της ΕΕ κατά των διακρίσεων στη βάση του σεξουαλικού προσανατολισμού. Είναι ομοφοβικός ο Χασάνης;

Είναι ομοφοβικό το Υπουργείο Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας; Αυτό είναι ένα ερώτημα που απαιτεί μια σε βάθος και σε εύρος μελέτη των αξιακών προσανατολισμών του υπουργείου. Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να διερευνηθεί ειδικά λαμβάνοντας υπόψη τη διακηρυγμένη απόφαση του υπουργείου να εντάξει τη διάσταση του φύλου στην εξωτερική πολιτική και να προβάλει τον προσανατολισμό του στην ισότητα φύλου μέσω «Μπαϊραμιών» (εκδηλώσεων που προβάλλουν και περιβάλλουν με ενθουσιασμό την ίση αντιμετώπιση των γυναικών στην πολιτική ζωή). Θα είχε δηλαδή ενδιαφέρον να εξεταστεί αν στην αντίληψη περί ισότητας φύλου του Υπουργείου Εξωτερικών περιλαμβάνεται μια ουσιώδης και ειλικρινής κατανόηση της ετεροκανονιστικότητας ως πυλώνα του πατριαρχικού καθεστώτος του φύλου. Το ερώτημα δεν είναι αν η μη υπογραφή της Δήλωσης της Συνόδου Υπουργών εκφράζει ομοφοβία αλλά τι επιτελεί η εκ των υστέρων υπογραφή της Δήλωσης. «Μετά το Μπαϊράμι επήεν τζι ο Χασάνης». Τι σημαίνει «επήεν»; Πηγαίνοντας σε ένα Μπαϊράμι που έχει ήδη περάσει είναι κάτι που αφορά όχι παρουσία (παρουσία μπορείς να έχεις μόνο στο ουσιαστικό Μπαϊράμι και στον χρόνο που αυτό πραγματοποιείται) αλλά παρουσίαση: να δημιουργηθούν εντυπώσεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, να αρθεί η εντύπωση ότι η Κυπριακή Δημοκρατία α λα καρτ υιοθετεί τις αξίες της ΕΕ, να αρθεί η εντύπωση ότι η ΚΔ δεν τάσσεται κατά των διακρίσεων κατά των ΛΟΑΤΚΙ. Έτσι, για να χρησιμοποιήσουμε μια άλλη ρήση, έχεις και τον σκύλο χορτάτο, έχεις και την πίτα σωστή. Πώς; Δεν χαλάς την ενιαία και αδιαίρετη πίτα, αλλά κρατάς τον σκύλο χορτάτο ρίχνοντάς του ένα κοκκαλούι. Δεν συμμετέχεις με ένα μεγαλόφωνο «Καταδικάζω» στην πολιτική καταδίκη του Νόμου Ορμπάν, για να μην διαταράξεις την εθνική πίστη στη διαφύλαξη της αγίας ετεροκανονικότητας, αλλά εκ των υστέρων διαβεβαιώνεις το lobby των ΛΟΑΤΙ στην Κύπρο ότι θα είσαι πάντα στο πλευρό τους. Η πολιτική της εθνικής μη διασάλευσης της ομοφοβίας και της μειονοτικής συγκαταβατικής ικανοποίησης του lobby των ΛΟΑΤΙ απαιτεί σχιζοειδή και πολυτροπική διπλωματία. Μετά το Μπαϊράμι, 3:08 μ.μ. 23 Ιουνίου 2021, ο σύμβουλος του Προέδρου για θέματα Πολυπολιτισμικότητας, Αποδοχής και Σεβασμού στη Διαφορετικότητα και πρώτος πρόεδρος της Accept - LGBTI Cyprus θα τουιτάρει: «H Κύπρος συνυπογράφει το κείμενο δράσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τον ουγγρικό νόμο που στρέφεται ενάντια στα δικαιώματα των ΛΟΑΤΙ. Νομοθεσίες που απαγορεύουν τη συζήτηση ΛΟΑΤΙ θεμάτων σε ανήλικους είναι λάθος & πηγάζουν από ομοφοβία των ενηλίκων». Πριν, κατά ή μετά το Μπαϊράμι ο υπουργός Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν θα τουιτάρει στον επίσημό του λογαριασμό ή στον λογαριασμό του Υπουργείου Εξωτερικών, όπως τουίταραν ομόλογοί του που υπέγραψαν τη Δήλωση Καταδίκης (ακόμη κι ο Enzo Amendola, υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Ιταλίας που επίσης μετά το Μπαϊράμι υπέγραψε τη Δήλωση Καταδίκης), καμιά θέση κατά της ομοφοβίας και κατά των διακρίσεων κατά των ΛΟΑΤΚΙ. Μετά το Μπαϊράμι της Συνόδου Υπουργών, την ίδια μέρα που ο σύμβουλος του Προέδρου τουίταρε κατευναστικά με αποδέκτη το lobby της μειονότητας, ο υπουργός Εξωτερικών ριτουίταρε ενθουσιωδώς από τον επίσημο λογαριασμό του Υπουργείου Εξωτερικών και με αποδέκτη το έθνος της πλειοψηφίας: #TasteOfCyprus [εικονίδιο κλάδου ελαίας], Μπαϊράμι (εκδήλωση προβολής) που συνδιοργανώθηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών και το Γραφείο Τύπου του Υπουργείου Γεωργίας, Αγροτικής Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος της Κύπρου [στις φωτογραφίες προβάλλονται σουβλάκι, κολοκάσι και μαχαλλεπί] (8:16 μ.μ., 23 Ιουνίου 2021].

Σχολιάζοντας τα Μπαϊράμια, περιλαμβανομένων του Μπαϊραμιού της Συνόδου, του Μπαϊραμιού της Υπογραφής της Δήλωσης Καταδίκης από τις 14 χώρες της ΕΕ, του αρχικού Μπαϊραμιού αποτροπιασμού (πριν την υπογραφή της Δήλωσης) από τις χώρες της Benelux (της πολιτικοοικονομικής ένωσης και διεθνούς διακυβερνητικής πολιτικής Βελγίου, Ολλανδίας και Λουξεμβούργου), ενδέχεται κι αυτό το άρθρο να αποτελέσει ακόμη ένα Μπαϊράμι που καταδικάζει την ομοφοβία και τις διακρίσεις ως θέμα αρχής. Ενδέχεται και αυτό το άρθρο να παραγάγει υπεροχή ευρωπαϊκής ταυτότητας και να επιβεβαιώσει την κυριαρχία της ΕΕ επί των κρατών μελών παρά να μιλήσει για την ουσία των διακρίσεων. Το Μπαϊράμι άλλωστε είναι μια εξιλεωτική γιορτή που παράγει μέσω συλλογικής χαράς κοινωνική και πολιτική συνεκτικότητα την ίδια ώρα που έπεται μιας θυσίας. Ή μιας συλλογικής σιωπής. Ας μιλήσουμε λοιπόν για τον Άρη. Τον ανήλικο έφηβο Άρη. Ψηλός, λεπτής σωματικής διάπλασης, καστανά μάτια, καφέ μαλλιά. Κατά την «αναχώρησή του» φορούσε γκρι κοντομάνικη φανέλα, καφέ παντελόνι και άσπρα αθλητικά παπούτσια. Ο Άρης ζήτησε να φύγει από το σπίτι του γιατί ο παπάς του τον έδερνε επειδή δεν είναι αρκετά άντρας. Οι Υπηρεσίες του Κοινωνικής Ευημερίας τον απομάκρυναν από το σπίτι και τον τοποθέτησαν σε έναν χώρο ανηλίκων. Το θέμα εκκρεμούσε όμως. Οι ΥΚΕ παρά το ότι γνώριζαν ανάγκασαν τον έφηβο Άρη να πάει σπίτι του και «να τα έβρει με την οικογένειά του». Ο Άρης πήγε, έγινε εκείνο που έγινε, κι έφυγε. Ο Άρης έχει δηλωθεί από την Αστυνομία ως ελλείπον πρόσωπο. Δεν ήταν αναχώρηση από τον ίδιο, ήταν καταδίκη από τις κρατικές υπηρεσίες. Μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό το άρθρο ο Άρης αγνοείται.

Ας μιλήσουμε για τη Σταυρούλα. Η Σταυρούλα δεν ήθελε να φορά φούστα. Μέχρι τα δώδεκα δεν φόρεσε φούστα. Η μητέρα της επισκέφτηκε τον διευθυντή του σχολείου, του είπε ότι ανησυχεί για τον σεξουαλικό προσανατολισμό της Σταυρούλας, και ζήτησε τη βοήθειά του. Ο διευθυντής του σχολείου κάλεσε στο γραφείο του τη Σταυρούλα και της είπε ότι είναι όμορφη και καλή κοπελίτσα και είναι κρίμα να μην φορά φούστα, είναι ντροπή μάλιστα ένα καπρίτσιο να γίνει η αιτία να μην μπορεί να συμμετέχει στην τελετή αποφοίτησης από το δημοτικό.

Ας μιλήσουμε για την δεκαεξάχρονη Ελεονόρα που ήταν ταλαντούχα τσελίστρια. Αρνήθηκε να φορεί φουστάνι στα κονσέρτα της ορχήστρας όπου συμμετείχε. Ο διεθυντής της ορχήστρας της είπε ότι ή θα συμμετέχει και θα φορεί φουστάνι ή θα αποχωρήσει. Ήταν ανένδοτος. Η Ελεονόρα αποχώρησε από την ορχήστρα.

Ας μιλήσουμε για τον Άγγελο. Ο Άγγελος είναι το πιο ευγενικό και «μαλαχτό» μωρό που πλάστηκε πάνω στη Γη. Από δέκα χρονών, εκεί που περιμένει τον παπά του μετά που σχολνά από το σχολείο, τα υπόλοιπα παιδιά τον περιπαίζουν: «Είσαι κορούα, είσαι κορούα». Μια φορά σκαρφάλωσε στο δοκάρι (παίζανε τρεχτό). Στο γήπεδο, σε μια λακκούβα γύρω από το δοκάρι, είχε σχηματιστεί μια λιμνούλα από το νερό της βροχής. Δυο macho συμμαθητές του, στην ίδια με τον Άγγελο ηλικία, έντεκα χρονών, κατούρησαν μέσα στο νερό. «Αν είσαι άντρας πέρνα», του φώναζαν. Κανείς δεν «είδε», κανείς και καμιά ενήλικας/η δεν προστάτευσε.

Ας μιλήσουμε για την εξάχρονη Αλεξάντρα. Τη στόλιζε η μάνα της πριγκίπισσα και την έβαλλε να στέκεται δίπλα από το χριστουγεννιάτικο δέντρο για να τραβηχτεί η «Όμορφη Οικογενειακή» Φωτογραφία που θα τυπωνόταν σε κάρτα για να σταλεί σε συγγενείς και φίλους. Η Αλεξάντρα δεν ήθελε να ντύνεται ούτε Άριελ ούτε Σιντερέλα ούτε σέξι Ποκαχόντας στις αποκριές. Το αγαπημένο της κουστούμι ήταν εκείνο του καουμπόι, με σπιρούνια, καπέλο και πιστόλια. Τα ζώστηκε μια φορά που τα ’κλεψε απ' τον αδελφό της. Έχει μια φωτογραφία από εκείνη τη φορά, ποζάρει όλο χαρά, κλεμμένη χαρά που αποτυπώνεται στα σφιγμένα χείλη, την ίδια μέρα ο παπάς της της είπε ότι είναι η πριγκίπισσά του κι αν ξαναπαίξει με τα παιγνίδια του αδελφού της θα του ραγίσει την καρδιά.

Ας μιλήσουμε για τον Αντρέα. Οκτώ χρονών. Δεν του άρεσε να παίζει μάππα. Αρέσκαν του τα φυτά. Τα φκιόρα. Έφκαλλε φωτογραφία όλα τα ανθισμένα πράματα. Επήαιννε στα ανθεστήρια και στην έκθεση ανθοσυνθέσεων. Σήμερα είναι τριάντα πέντε χρονών. Διαπρέπει στο θέατρο. Είναι επίσης φιλόλογος και εξαιρετικός ως παιδαγωγός. Έχει δύο μάστερ, κάνει διδακτορικό. Έχει τρεις γάτες. Έχει κάκτους στη βεράντα που ψες άνθισαν και φόρεσαν εκείνα τα υπέρλευκα αστεροειδή φκιόρα που μόνο οι κάκτοι κάνουν. Θέλει να γίνει πατέρας. Η μάνα του πενθεί εδώ και δεκαετίες τον γιο που δεν έγινε ο γιος της.

Ας μιλήσουμε για τον Μενέλαο. Δεκαέξι χρονών. Τον πήραν οι γονείς του στον ψυχίατρο να τον ισιώσει. Είπαν του να του δώσει φάρμακα. «Έτσι φάρμακα εν έσιει κυρία», είπε ο γιατρός της μάνας του. «Γιατρέ, αν τον στείλουμε κάπου για κάποιο χρονικό διάστημα;» ρώτησε ο πατέρας του. Κάποτε παιδιά όπως τον Μενέλαο τα έστελναν στο Αναμορφωτήριο της Λάμπουσας, υπήρχε ειδική πτέρυγα για κουίρ παιδιά. Ο πατέρας του Μενέλαου είναι κύριος, επίσης αγαπά τον γιο του, ποτέ δεν θα τον έκλειεν στη Λάμπουσα, απλά για το καλό του θα τον έστελνε σε κάποιο μέρος, κάποιο καλό μέρος. Η μάνα του Μενέλαου είναι λιγότερο διακριτική και περισσότερο της δράσης. «Γιατρέ, αν δεν έσιει φάρμακα, εν ανάγκη ράψε του τον».

Ας μιλήσουμε για τη Σοφία. Η Σοφία γεννήθηκε intersex (ο όρος ερμαφρόδιτος/η δεν χρησιμοποιείται πια, μάλλον δεν είναι πολιτικά ορθός λόγος). Η Σοφία δεν είχε μήτρα ή κόλπο, είχε ωοθήκες και κλειτορίδα σε μέγεθος υποτυπώδους πέους. Στην εφηβεία υποβλήθηκε σε μια σειρά εγχειρήσεων. Αποκαταστάθηκε το μέγεθος της κλειτορίδας και της σχηματίστηκε ένα υποτυπώδες αιδοίο. Για να διατηρηθεί το άνοιγμα πιο μέσα από το αιδοίο και να μην κλείσει, πρέπει να «φορεί» μέσα της κάθε βράδυ που πάει για ύπνο ένα ξύλινο ομοίωμα φαλλού. Της είναι σωματικά επώδυνο. Είναι τριάντα πέντε χρονών. Οι έρωτες της ζωής της ήταν έρωτες αβίωτοι. Ο μεγαλύτερός της έρωτας ήταν η Ιωάννα. Δεν της το 'πε. Δεν το είπε ούτε του εαυτού της ούτε της μάνας της που μαραζώνει κρυφά διότι η Ιωάννα ακόμη να αποκατασταθεί. Για τον άλλο πόνο της Σοφίας ποτέ δεν μαράζωσε η μάνα της.

Τα κουίρ παιδιά είναι τα παιδιά που δεν εκδηλώνουν ετεροκανονική συμπεριφορά και δεν φαίνονται να έχουν ετεροκανονικό προσανατολισμό. Μπορεί να μεγαλώσουν, να είναι gay, λεσβίες, τρανς, μπορεί και να μεγαλώσουν και να μην υιοθετήσουν ταυτότητες που να τις/τους εντάσσουν στις κατηγορίες των gay, λεσβιών και τρανς. Το πιο πιθανό είναι να μεγαλώσουν και να είναι λοξοί/ές κι όχι ίσιοι/ες σαν σκουπόξυλα. Οι παιδικές, εφηβικές και ενήλικες ζωές τους όμως θα ήταν καλύτερες, θα είχαν ίσα δικαιώματα στην ευτυχία και την ασφάλεια, θα είχαν δικαίωμα στην ελευθερία να γίνουν αν η κατασταλτική ετεροκανονιστικότητα δεν τους/τις τιμωρούσε, περιθωριοποιούσε και τρομοκρατούσε καθημερινά και συστηματικά. Θα ζούσαν επίσης με ασφάλεια και θα είχαν δικαίωμα να είναι και να γίνουν αν τα σκουπόξυλα γύρω του δεν τους τραυμάτιζαν καθημερινά για να απολαμβάνουν οι ίδιοι/ες επιβεβαίωση ότι είναι σκουπόξυλα και αστυνόμοι του φύλου.

Ο Νόμος Ορμπάν που καταδίκασε η Σύνοδος Υπουργών δεν παραβιάζει απλώς το δικαίωμα των ενήλικων ΛΟΑΤΚΙ να ζουν χωρίς διακρίσεις. Καταδικάζει τα κουίρ παιδιά να ζουν καθημερινά το Μπαϊράμι της δίωξης και το μαρτύριο της αυτο-υπονόμευσης της αυτοπεποίθησης τους διότι απαγορεύεται να έρθουν σε επαφή με εκπαιδευτικό υλικό ή άλλο υλικό σε διαφημίσεις ή ταινίες ή άλλο υλικό της δημόσιας κουλτούρας που να λέει ότι είναι εντάξει να μην είσαι ίσιος/α, έν' εντάξει να είσαι αλλιώς, υπάρχει ένα εύρος σεξουαλικών ταυτοτήτων. Τα κουίρ παιδιά, σύμφωνα με τον Νόμο Ορμπάν, θα πρέπει να μεγαλώνουν υπό ένα καθστώς φύλου που επιβάλλει τρόμο, οδύνη και καταστροφικά όρια σε κάθε πτυχή της ζωής τους, διότι η ετεροκανονική εθνική χριστιανική πλειοψηφία ανήλικων επίσης δεν πρέπει να έρθει σε επαφή με υλικό που να τους λέει ότι η ομοφοβική και τρανσφοβική βία είναι εγκληματική, είναι λάθος διότι ο κόσμος της έμφυλης ταυτήτητας είναι φάσμα κι όχι διπολικός. Ο Νόμος Ορμπάν δίνει δικαίωμα σε ενήλικες και ανήλικους, γονείς, ιερείς, δασκάλους και αστυνόμους να σκοτώνουν τη ζωή και να τσαλαπατούν το πνεύμα και τον ψυχισμό των κουίρ παιδιών απαγορεύοντας την επαφή ατόμων κάτω των δεκαοχτώ με οποιοδήποτε υλικό για ομοφυλοφιλία ή τρανσεξουαλικότητα, οτιδήποτε αναπαριστά και καθιστά νοητή ως ζωή τη ζωή που είναι «απόκλιση» από την έμφυλη ζωή που προσδιορίστηκε από τη γέννησή μας ως το βιολογικό μας φύλο.

«Ντροπή σας», είπε η πρόεδρος της ΕΕ Ursula von der Leyen, στον Ορμπάν και στο Ουγγρικό Κοινοβούλιο. «Ηλίθιο» (idiotic) αποκάλεσε τον νόμο ο Βέλγος υπουργός Alexander De Croo. «Άθλιο» (grotesque) χαρακτήρισε τον νόμο ο Σουηδός ομόλογός του. Όλοι όμως μίλησαν για παραβίαση των αρχών της ΕΕ κι όχι ειδικά και συγκεκριμένα για το δικαίωμα των κουίρ παιδιών να είναι αυτό που είναι και να γίνουν αυτό που μπορούν να γίνουν. Τουλάχιστον όμως μίλησαν. Ο δικός μας υπουργός Εξωτερικών δεν μίλησε. Κι αυτό, αξιακά, πολιτιστικά και εθνικά μας τοποθετεί πιο κοντά στην άρρητη αδειοδότηση του κυνηγιού των κουίρ παιδιών. Συμπράττουμε με τη βιαιότητα διότι, όπως λέει, η Sedgwick, «it’s always open season for gay kids.» Eίναι πάντα περίοδος κυνηγιού αν είναι κυνήγι των gay παιδιών.