Εχθές το μεσημέρι, κάνοντας την καθιερωμένη κούρσα, παίρνοντας τη δεκάχρονη κόρη μου και τη φίλη της από το σχολείο, στην ερώτηση «πώς ήταν σήμερα το σχολείο αγάπες μου;» η απάντηση θεώρησα πως και σήμερα θα ήταν «τι φαγητό έχουμε σήμερα μάμι;».

Προς έκπληξή μου, άρχισαν και οι δύο ταυτόχρονα να μιλάνε και να μου λένε πως η φίλη τους η Μαρίκα [φανταστικό όνομα… εννοώ της φαντασίας], ζήτησε από την κυρία Teacher Leave the Kids Alone να πάει στην τουαλέτα. Η κυρία αντί να της πει «καλό βόλι» και «πλύνε τα χέρια τελειώνοντας», της απάντησε όχι! Επιπλέον - καθώς ο σαδισμός πάει σύννεφο στις σχολικές μονάδες προφανώς, τη στιγμή που το κοριτσάκι σφιγγόταν, της ζήτησε να απαντήσει σωστά και μία ερώτηση!

«Γιατί της είπε όχι αγάπες μου;». «Επειδή τάχα μου έπρεπε να τελειώσει αυτό που παρέδιδε στην τάξη και μετά. Η Μαρίκα όμως μάμι είχε την περίοδό της και δεν μπορούσε να περιμένει!». Σε αυτό το σημείο να διευκρινίσω πως η Μαρίκα είναι δέκα ετών και έχει περίοδο, σοκ το ξέρω αλλά συμβαίνει! «Και τι έγινε αγάπη μου;», ρωτάω από άγχος λες και ήμουν η μάνα της Μαρίκας! «Η Μαρίκα προσπαθούσε να κρατηθεί και είχε γίνει κατακόκκινη μάμι», συνέχισε αλαφιασμένο το δεκάχρονο. «Γιατί δεν είπε στη δασκάλα πως είχε περίοδο;», ρώτησα λες και είχε σημασία αν είχε περίοδο ή απλά την έπιασε σουρτάρα. «Γιατί ντρεπόταν να το πει μπροστά σε όλη την τάξη, για να μην την κοροϊδεύουν τα αγόρια στο διάλειμμα!» Να θυμίσω πως είμαστε στο 2025, σε περίπτωση που νομίζετε πως κάνω throwback σε κανένα urban legend περιστατικό, από ορφανοτροφείο των 30s. 

Long story short, η Μαρίκα πήγε στην τουαλέτα 20 λεπτά αργότερα, διάστημα κατά το οποίο το παντελόνι της είχε γίνει κατακόκκινο.

Λοιπόν. Στάση πρώτη! Όταν θες να πας τουαλέτα, πας τουαλέτα, είτε είσαι στην τάξη, είτε είσαι σε zoom call, είτε παρακολουθείς Παπαϊωάννου στην Επίδαυρο!

Μπορεί να γύρισες από διάλειμμα, lunch break ή a quicky in the loo! E, και; Τώρα θέλει να αδειάσει ο προστάτης μου. Δεν ήθελε πριν από πέντε λεπτά. Αν εγώ που είμαι μια μεσήλικη γερόντισσα, δεν μπορώ να προγραμματίσω την ουρήθρα μου, γιατί θα πρέπει να έχω την απαίτηση από το 10χρονο που ήθελε να περάσει το διάλειμμα τρέχοντας, πέρκιν μου του φύγει η τρέλα, να το κάνει; 

Μην μου αρχίσει κάποιος τα «ναι, αλλά, αν πω ναι στο ένα παιδί, θα αρχίσουν σιγά-σιγά να θέλουν να βγουν από την τάξη όλα!». Προφανώς, μανίτσα μου, αν οι μαθητές σου προτιμούν να πάνε να κλειστούν σε μια -ελπίζω όχι βρομισμένη- τουαλέτα, από το να κάθονται στην τάξη, ενδεχομένως να πρέπει να αναθεωρήσεις την προσπάθεια που κάνεις για να είναι το μάθημά σου ενδιαφέρον.

Ας συνεχίσουμε όμως με το κομμάτι περιόδου. Αδιαθέτησα στα 14 μου, κατά τη διάρκεια των διακοπών. Πέρασα ολόκληρο το καλοκαίρι να αναρωτιέμαι πώς θα καταφέρω να κάνω γυμναστική φορώντας σερβιέτα και ήλπιζα να μην λερωθώ ποτέ στην τάξη. Αυτό ήταν το 1994. Fast Forward στο 2025 και τα κοριτσάκια αδιαθετούν από τα 9 τους και προσπαθούν χωρίς πολλές ελπίδες ή αρκετή βοήθεια, όπως φαίνεται, να διαχειριστούν μια κατάσταση που δεν είναι προορισμένη για την ηλικία τους. 

Οπότε, πόσο δύσκολο είναι για έναν άνθρωπο που θέλει να είναι educator και όχι απλώς teacher, να έχει ένα period kit στην τάξη και να ζητήσει από τα κοριτσάκια να το χρησιμοποιήσουν όποτε υπάρχει ανάγκη; Γιατί να μην εξηγήσει στα κοριτσάκια πως μπορούν αν θέλουν να την ενημερώνουν πότε έχουν περίοδο, για να είναι πιο «ανεκτική» με το θέμα τουαλέτας; Πόσο δύσκολο θα ήταν να συμφωνήσουν σε μια μυστική χειρονομία όταν ζητούν να πάνε τουαλέτα εξαιτίας περιόδου, προκειμένου να μπαίνουν σε fast lane to toilet; 

Πόσο δύσκολο είναι να κάνει κάποιος το bare minimum σε αυτή τη ζωή πλέον; 

Ελπίζω όχι δύσκολο πολύ, επειδή αν ήταν το δικό μου το παιδί, biatch let me put it in your head, i would have painted the classroom red.