Απεβίωσε σε ηλικία 84 ετών από καρκίνο ο Ισπανός ποιητής Τομάς Σεγκόβια, ο οποίος από το 1940 ζούσε εξόριστος στο Μεξικό.

Γεννημένος το 1927 στην Βαλένθια, ο Tομάς Σεγκόβια, μετά από μια σύντομη περιπλάνηση στη Γαλλία και το Μαρόκο, εγκαταστάθηκε το 1944 στο Μεξικό με την οικογένειά του : μια ακόμη περίπτωση αυτοεξορίας μιας οικογένειας δημοκρατικών Ισπανών λόγω της επικράτησης του φρανκικού καθεστώτος στη χώρα τους.

Ποιητής, δοκιμιογράφος, δραματουργός και κριτικός, θεωρείται σημείο αναφοράς στα ισπανόφωνα λογοτεχνικά δρώμενα.

Έχει γράψει πεζά, δοκίμιο και θεατρικά, υπήρξε όμως γνωστός κυρίως ως ποιητής, με τις συλλογές "La luz provisional" (1950), "El sol y su eco" (1960), "Anagnorisis" (1967), "Figura y secuencias" (1979), "Cantata a solas" (1985), "Casa del nomada" (1994), "Fiel imagen" (1997), "Sonetos votivos" (2005 και 2008) αλλά και το μυθιστόρημά του Cartas de un jubilado.

Έχει μεταφράσει Giuseppe Ungaretti, Andre Breton, Giorgio Agamben, Mircea Eliade, Jacques Derrida, Jacques Lacan μεταξύ άλλων. Ένα από τελευταία μεταφραστικά του έργα είναι η έμμετρη απόδοση του Άμλετ.

Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία, ανάμεσα στα οποία και το Juan Rulfo, το Federico Garcia Lorca, το Xavier Villaurrutia, το Magda Donato, το Octavio Paz (2000), το Alfonsο X (μεξικανικό βραβείο μετάφρασης).

Τα τελευταία χρόνια ζούσε ανάμεσα στη Μαδρίτη και την Πόλη του Μεξικού.

Μέχρι το θάνατό του, θεωρείτο ως ο τελευταίος εν ζωή της περίφημης γενιάς των Ισπανών επιστημόνων, λογίων και καλλιτεχνών που έφθασαν αυτοεξόριστοι στο Μεξικό για να ξεφύγουν από το φρανκισμό. Μιας γενιάς η οποία έδωσε τρομερή ώθηση στις επιστήμες και τα γράμματα της χώρας, μέσα από το ίδρυμα La Casa de Espana που ίδρυσε ο προοδευτικός πρόεδρος του Μεξικού Lazaro Cardenas για να τους αξιοποιήσει, του ιδρύματος που το 1940 μετεξελίχθηκε στο περίφημο Colegio de Mexico, ένα από τα σημαντικότερα ερευνητικά και διδακτικά κέντρα του ισπανόφωνου κόσμου.



Ωστόσο ο ίδιος είχε δηλώσει: «Δεν ανήκω ούτε στη Ισπανία ούτε στο Μεξικό, σε καμιά ομάδα, γενιά, λογοτεχνικό ρεύμα ή κάτι ανάλογο. Αυτό δεν το έχω επιδιώξει, απλώς πιστεύω πως αυτή ήταν η βουλή της μοίρας μου, γιατί πάντα με θυμάμαι να πηγαίνω από τόπο σε τόπο, αλλάζοντας χώρες, ακόμη και περιοχές μέσα στις χώρες.»

Συνδέθηκε με στενούς φιλικούς δεσμούς με τον τιμημένο με το Νόμπελ Λογοτεχνίας του 1990 Μεξικανό διπλωμάτη, συγγραφέα και ποιητή Οκτάβιο Παζ [1914-1998], έναν από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ού αιώνα και από τους μεγαλύτερους ισπανόφωνους ποιητές όλων των εποχών.

Ποιήματα του Σεγκόβια έχουν εκδοθεί και στα ελληνικά, όπως η ποιητική συλλογή «14+1 ποιήματα» από τις εκδόσεις ΑΠΟΠΕΙΡΑ.

Ο ίδιος επισκέφτηκε την Αθήνα στο πλαίσιο λογοτεχνικών φεστιβάλ και μίλησε για το έργο του αλλά και τη μετάφρασή του στην ελληνική γλώσσα.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ/Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων