Μία ακόμη άποψη για το Μέγαρο Πολιτισμού, καθώς αρχίζει νέος κύκλος αντιδράσεων σε σχέση με την ανέγερσή του. Στις 29 Φεβρουαρίου θα τοποθετηθεί εκ νέου η Βουλή σχετικά με την αποδέσμευση 11,6 εκατ. ευρώ για την έναρξη των εργασιών ανέγερσης του Μεγάρου Πολιτισμού.

Μέγαρο Κουλτουριάρηδων

Συζητούν για την ανέγερση Μεγάρου Πολιτισμού στην Κύπρο. Τι ωραία που ακούγεται! Θα προωθήσουμε τον πολιτισμό με αυτόν τον τρόπο. Τι είναι λοιπόν πολιτισμός; Η κατασκευή ενός μεγάρου είναι πολιτισμός; Αν δεν υπήρχε το μέγαρο δεν θα γράφονταν τα τραγούδια..; Όλα..; κάποια..; Ποια..;

«Ο Αντρέας Κουλτούρας», μου είπε συνάδελφος, «είναι πολιτισμός».

«Αλλά», πρόσθεσα εγώ, «η Αλίκη Εμπορική δεν είναι. Ποια η διαφορά των δύο; Ποιος είναι που αποφασίζει τι είναι πολιτισμός -και πολύ περισσότερο- ποιος πληρώνει τον πολιτισμό;».

Την τελευταία λοιπόν θέλει και είναι έτοιμος να πληρώσει για να την ακούσει ένας ικανοποιητικός αριθμός ατόμων, ώστε να διεξαχθεί μια συναυλία στην Κύπρο και χωρίς να βάλει λεφτά το κράτος, δηλαδή ο φορολογούμενος. Τον πρώτο, όμως, για να έρθει στην Κύπρο και να τραγουδήσει θα πρέπει το εισιτήριο να είναι 500 ευρώ το άτομο, διότι ελάχιστοι θέλουν να τον ακούσουν. Άρα θα πρέπει να του κτίσουμε Μέγαρο Πολιτισμού, ώστε ο καθένας που αυτοαποκαλείται κουλτουριάρης και πιστεύει ότι δικαιούται να απολαμβάνει αυτό που ο ίδιος περιγράφει ως κουλτούρα να το κάνει... επαναλαμβάνω, με τα λεφτά των άλλων. Αν αυτός είναι πολιτισμός... εγώ είμαι ο Μπετόβεν.

Αγαπητοί κουλτουριάρηδες, αυτό ακριβώς ζητάτε. Απλώς αναλύστε τα στοιχεία του ΘΟΚ, πόσο δηλαδή στοιχίζει ανά θεατή η κάθε παράσταση, και θα καταλήξετε στο συμπέρασμα ότι θα μας στοίχιζε λιγότερα αν στέλλαμε τους κουλτουριάρηδες στην Αθήνα, όλα πληρωμένα, για να παρακολουθήσουν τις ίδιες (και μάλλον καλύτερες) παραστάσεις. Αν ακόμη βγάλετε από την εξίσωση όλους τους μουχτιτζήδες (που δεν θα πήγαιναν στις παραστάσεις αν θα πλήρωναν ακόμη και το μειωμένο-επιδοτημένο εισιτήριο), τότε τους μετρημένους στα δάχτυλα μερικών χεριών θα τους στέλλαμε και Λονδίνο και Νέα Υόρκη.

Όπως με πληροφόρησαν, ο βουλευτής του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου σε συζήτηση στη Βουλή διερωτήθηκε γιατί δεν ανεγέρθηκε με τη διαδικασία του ΒΟΤ το Μέγαρο Κουλτουριάδων. Ο λόγος είναι απλός: κανένας δεν θα υπέβαλλε πρόταση. Στη διαδικασία ΒΟΤ ο ιδιώτης κατασκευάζει με ίδια, δικά του κεφάλαια ένα έργο, και το διαχειρίζεται για μια χρονική περίοδο ώστε να εξοφλήσει την επένδυσή του και να βγάλει και ένα κέρδος. Άρα εξ ορισμού η δραστηριότητα είναι κερδοφόρα. Αν μια τέτοια επένδυση ήταν κερδοφόρα, ήδη ο ιδιώτης επενδυτής θα κατασκεύαζε το Μέγαρο Πολιτισμού.

Θα διερωτηθείτε: «Μα, αν ίσχυε αυτή η λογική, τότε ο ιδιώτης επενδυτής δεν θα συμμετείχε σε καμία επένδυση διαδικασίας ΒΟΤ, άρα πώς γίνεται και έχουμε παραδείγματα συμμετοχής;». ΛΑΘΟΣ - ΛΑΘΟΣ - ΛΑΘΟΣ. Ο ιδιώτης επενδυτής συμμετέχει σε έργα με τη διαδικασία ΒΟΤ όπου η συμμετοχή του απαιτεί την αδειοδότηση του κράτους. Π.χ. ένα λιμάνι, ένα αεροδρόμιο, μια γέφυρα μπορεί να αποτελούν κερδοφόρα επένδυση, αλλά κανένας ιδιώτης δεν μπορεί να τα κατασκευάσει χωρίς την άδεια του κράτους. Ένα θέατρο, όμως, είτε αυτό αποκαλείται Μέγαρο Πολιτισμού, ή Μέγαρο Κουλτουριάρηδων, μπορεί να κατασκευαστεί από τον οποιονδήποτε χωρίς άδεια, αλλά δεν κατασκευάστηκε.

Άρα, τα Μέγαρα Πολιτισμού τα χρειαζόμαστε για να επιδοτούμε τους αυτοαποκαλούμενους κουλτουριάρηδες που δεν είναι έτοιμοι να πληρώσουν αυτό που θα εισπράξουν, και φυσικά αυτούς που θα εργοδοτούνται εκεί! Αν πιστεύετε πως ο Αλκίνοος Ιωαννίδης ή η Φουρέιρα (ή όποιον θεωρείτε εσείς κουλτούρα) δεν θα έγραφαν - ερμήνευαν τα τραγούδια που ακούμε αν δεν υπήρχε το Μέγαρο Κουλτουριάρηδων στη Λευκωσία... δικαίωμά σας.

Αν δεν πεισθήκατε, κοιτάξτε τι γίνεται με το ποδόσφαιρο. Επιδοτούμε με δεκάδες εκατομμύρια ένα θέαμα και όχι ένα άθλημα (στο όνομα του αθλητισμού όμως γίνεται η επιδότηση), για να μπορούν κάποιοι να υπεραμείβονται, άλλοι να χρυσοπληρώνονται, αλλά να «ξεπλένουν» και οι πολιτικοί να μαντρίζουν ψήφους. Και το Μέγαρο Κουλτουριάρηδων αυτόν το στόχο έχει, αλλά αφορά μιαν άλλη ομάδα πολιτών.

Δημήτρης Γεωργιάδης, εφημερίδα Πολίτης, 26/02/2012

Διαβάστε ακόμη:

Ρήνα Κατσελλή: Βιβλιοθήκη, όχι μέγαρο

Κατά του Μεγάρου ο Χαρίλαος Σταυράκης

Το παράδειγμα του Εl Tanque ως χώρου πολιτισμού

Όλα τα 'χε η Μαριωρή*, ο φερετζές της έλειπε