Το Φεστιβάλ Ξαρκής 2019 πραγματοποιείται φέτος στις 16, 17 και 18 Αυγούστου στο χωριό Πολύστυπος. Βρήκαμε τους δύο φαν που θα δούμε ΚΑΙ φέτος εκεί.

Ηλίας Βασιλείου

Πότε ξεκίνησες να πηγαίνεις στο Ξαρκής;

Ξεκίνησα από την πρώτη του χρονιά στο κοιλανι το 2017. Το έμαθα τυχαία θυμάμαι ήταν ένα μήνα μετά που επέστρεψα από το ταξίδι μου στη λατινική Αμερική.

Γιατί κάθε χρόνο επιστρέφεις;

Την πρώτη χρονιά που πήγα έψαχνα κάτι που να με φέρει πίσω στις ρίζες μου. Νομίζω πως ο δικός μας λαός έχει χάσει την παράδοση του και το Ξαρκής την τιμά δεόντος και ίσως είναι το μόνο φεστιβάλ που καταφέρνει να φέρει κοντά τους νέους με τους παλιούς κάτω από την ομπρέλα της πολιτισμικής μας παράδοσης και κουλτούρας σε συνδυασμό με τη σύγχρονη τέχνη. Έχω μάθει πολλά για τις παραδόσεις μας, τους μύθους και τον τρόπο ζωης των παλιών στα βουνά, έχω κάνει μοναδικές φιλίες και εχω διασκεδάσει με υπέροχους μουσικούς και πολλές όμορφες στιγμές.

Πες μας την καλύτερη ανάμνηση σου

Η καλύτερη μου ανάμνηση ήταν από το πρώτο φεστιβάλ που παρακολουθούσαμε μια παρουσίαση σε ένα χωράφι έξω από το χωριό που είχε ένα ρυθμό (παλαμάκια) που συνέχιζε (είχα την αίσθηση) για πάντα. Μέχρι που το κοινό αποφάσισε να συμμετάσχει (που ήταν και ο σκοπός των περφορμερς έμαθα μετά) και όταν τελείωσε η περφόρμανς είχαμε τόση ενέργεια μέσα μας που μπήκαμε στο χωριό και σε ένα μεγάλο κύκλο ξεκινήσαμε να χορεύουμε και να τραγουδάμε όλοι μαζι! Έμοιαζε λίγο σαν μιούζικαλ χεχε.

Τι συμβουλή/ες θα έδινες σε νέους επισκέπτες του φεστιβάλ Ξαρκής;

Να μελετήσουν καλά τα workshops από πριν γιατί γίνονται πολλά όμορφα πράγματα και δεν προλαβαίνεις να τα ζήσεις όλα. Να έρθουν με ανοικτή καρδιά και διάθεση και να μιλήσουν οπωσδήποτε με κάποιο ντόπιο στο καφενείο η στο δρόμο. Πότε δε ξέρεις τι υπέροχη ιστορία σε περιμένει στη στροφή!

Τι ξεχωρίζεις από το φετινό πρόγραμμα;

Από τα εργαστήρια το "Creating a collective mural" με τον 23 και τη Ναυσικά Κυριακίδου μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον καθώς και το εργαστήρι φωτογραφίας του Νίκου Φιλίππου, διαχρονικά ενδιαφέρον! Τώρα και οι προβολές ντοκιμαντέρ και οι συναυλίες φαίνονται όλα πολύ ενδιαφέρον, καλύτερα ρωτήστε με μετά για τον απολογισμό :)

Ελένη Πασιά

Πότε ξεκίνησες να πηγαίνεις στο Ξαρκής;

Είχα ακούσει για το Ξαρκής πρώτη φορά πριν τέσσερα χρόνια περίπου, από φίλους κυρίως που ήδη το επισκέφθηκαν. Είναι ενδιαφέρον το γεγονός πως ενώ ποτέ προηγουμένως δεν το επισκέφθηκα, κατέληξα να πηγαίνω για πρώτη φορά το 2017 όχι μόνο ως μέρος του κοινού, αλλά και σαν διδακτορική ερευνήτρια Αρχιτεκτονικής ταυτόχρονα. Συγκεκριμένα, το φεστιβάλ Ξαρκής απετέλεσε μια από τις περιπτώσεις μελέτης μου (case studies), κυρίως λόγω του υβριδικού του περιεχομένου, το οποίο ενθαρρύνει ευκαιρίες συνεύρεσης, αλληλεπίδρασης και συνδημιουργίας μεταξύ διαφόρων ομάδων, κάτι το οποίο με ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Τελικά, το φεστιβάλ αλλά και η δράση του οργανισμού Xarkis NGO γενικότερα μεταξύ κοινοτήτων, τέχνων και πολιτισμού, κίνησε το ενδιαφέρον μου και φέτος για πρώτη φορά συμμετέχω στην ομάδα της διοργάνωσης, καθώς επίσης από φέτος ανήκω ανάμεσα στα μέλη του οργανισμού. 

Γιατί κάθε χρόνο επιστρέφεις;

Οι λόγοι συνάδουν με αυτούς που με οδήγησαν να συμπεριλάβω στην διδακτορική μου διατριβή το φεστιβάλ: προσφέρει ένα υβρίδιο δραστηριοτήτων που βασίζονται στη αλληλεπίδραση, επικοινωνία και συνδημιουργία μεταξύ διαφόρων ομάδων ανεξαρτήτως ηλικίας, επαγγέλματος, εθνικότητας. Επίσης, σε προσωπικό επίπεδο, αν και πιστεύω ίσως να ισχύει και για την νεολαία ευρύτερα, καλύπτει την ανάγκη μου να συνευρεθώ με άτομα που αναζητούν τρόπους να αναπτύξουν αλλά και να εξερευνήσουν τη διεπιστημονικότητα πέραν από γεωγραφικά σύνορα, αλλά και νοητικά. Για παράδειγμα μίξεις μεταξύ του τοπικού με του διεθνούς στοιχείου, επαγγελματίες με τεχνίτες, σύγχρονες προσεγγίσεις των τεχνών με παραδοσιακές, την μάθηση με την διασκέδαση. Με λίγα λόγια είναι ένα φεστιβάλ που προσφέρει ευκαιρίες να διευρυνθούν τα στενά όρια δημιουργικότητας, γνώσης και αντίληψης.

Πες μας την καλύτερη ανάμνηση σου

Η καλύτερη ανάμνησή μου με πάει πίσω στο 2017, όταν το φεστιβάλ γινόταν στο χωριό Κοιλάνι, και κατά τη διάρκεια μιας από τις διαδραστικές επιτελέσεις/performances, συγκεκριμένα της ομάδας En.Act. Η ομάδα ξεκινά να δημιουργεί ένα ρυθμικό μοτίβο, κτυπώντας τα δυο τους χέρια μαζί για αρκετό διάστημα. Κάποια στιγμή η ομάδα πλησιάζει πολύ κοντά το κοινό, και μπορεί κανείς να νιώσει την ανησυχία, ίσως και απογοήτευση των καλλιτεχνών που δεν υπήρχε κάποια αντίδραση από το κοινό. Δεν πέρασαν πολλές στιγμές, μέχρι που ο πρώτος από το κοινό αυθόρμητα ξενικά να κτυπά τον ρυθμό και να ακολουθεί τους καλλιτέχνες. Ακολούθησαν αρκετοί, μέχρι που κατέληξαν να χορεύουν μαζί, καλλιτέχνες και κοινό, ενώ άλλοι τους τραγουδούσαν ρυθμικά γνωστά ελληνικά και κυπριακά τραγούδια. Τότε θυμάμαι ενθουσιαστικά πραγματικά γιατί χωρίς λόγια, λειτούργησε ίσως η ενσυναίσθηση, και τελικά οι θεατές κατάφεραν να γίνουν και αυτοί μέρος του αποτελέσματος, να συνδημιουργήσουν. 

Τι συμβουλή/ες θα έδινες σε νέους επισκέπτες του φεστιβάλ Ξαρκής;

Για αυτούς που θα φθάσουν κατά τη διάρκεια της μέρας, καλό θα ήταν να μελετήσουν το πρόγραμμα προηγουμένως στην ιστοσελίδα του φεστιβάλ (https://www.xarkisfestival.org/), ώστε να έχουν υπόψιν περίπου τις δραστηριότητες που θέλουν να συμμετέχουν. Αυτό θα εξασφαλίσει λιγότερη κούραση στις μετακινήσεις τους κάτω από τον ζεστό ήλιο, ο οποίος πιστεύω απαιτεί τουλάχιστον καπελάκι προστασίας. Για αυτούς που θα φθάσουν ή παραμείνουν μέχρι και το απόγευμα/βράδυ είναι καλό να έχουν μαζί τους λεπτά μακριά ρούχα, καθώς εκείνες τις ώρες ο Πολύστυπος, όντας το τρίτο πιο ψηλό χωριό της Κύπρου, ο αέρας ψυχραίνει.   

Τι ξεχωρίζεις από το φετινό πρόγραμμα;

Όπως και πέρυσι, προσμένω τη στιγμή του πειραματικού ζιαφέττι. Είναι πιστεύω η στιγμή που συμβολικά ενσαρκώνει έναν από τους βασικούς στόχους του φεστιβάλ και του οργανισμού. Είναι μοναδικό το γεγονός πως παραδοσιακοί καλλιτέχνες, που τη μέρα φροντίζουν τα κοπάδια τους, συναντώνται στο φεστιβάλ Ξαρκής με νέους καλλιτέχνες για να αυτοσχεδιάσουν, να πειραματιστούν και να προσφέρουν μοναδικές στιγμές συνδημιουργίας, διασκέδασης, ανταλλαγής ιδεών και γνώσης.