Παράθυρο logo
Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας: πρεμιέρα τον Απρίλιο του 2019
Δημοσιεύθηκε 13.07.2018 10:55
Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας: πρεμιέρα τον Απρίλιο του 2019

Γράφει η Γιώτα Χατζηκώστα 

Εκτός απροόπτου, το για χρόνια ερειπωμένο μετά την πτώση της οροφής του το 2008 Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας αναμένεται να παραδοθεί και να λειτουργήσει στα μέσα Απριλίου του επόμενου έτους. Όπως δηλαδή ήταν προγραμματισμένο στη βάση χρονοδιαγράμματος που τέθηκε πριν από ενάμιση χρόνο όταν ξεκίνησε η ανακατασκευή του. 

Μιλώντας χθες στον «Π» ο Φοίβος Ιακωβίδης, ανώτερος αρχιτέκτονας του Τμήματος Δημοσίων Έργων και υπεύθυνος συντονισμού του έργου, σημείωσε πως «εν αντιθέσει με την πλατεία Ελευθερίας, έργο με πολλές και ποικίλες δυσκολίες και αλλαγή εργολάβου, το Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας θα παραδοθεί κανονικά χωρίς καμία καθυστέρηση».

Κώλυμα με σκηνή
Ο κ. Ιακωβίδης ανέφερε πως «το έργο βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Το μόνο κομμάτι που δεν είναι σε προχωρημένο στάδιο είναι η σκηνή, η οποία αποτελεί κομβικό μέρος για το θέατρο». Όπως πληροφορούμαστε, η εκ νέου επέκτασή της προς τα πλάγια ακόμη να ολοκληρωθεί. Όσον αφορά τη συνολική εικόνα του υπό κατασκευή κτηρίου συγκριτικά με αυτό που κατέρρευσε το 2008, ο υπεύθυνος του έργου τόνισε πως «το σημερινό θέατρο δεν θα έχει καμία σχέση με το θέατρο που προϋπήρχε πριν την πτώση της στέγης το 2008. Συγκεκριμένα, θα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό τόσο από τεχνολογικής άποψης όσο και από κτηριακής». Ωστόσο, εξηγεί πως «σαφέστατα έχουμε διατηρήσει το ιστορικό στοιχείο όπως αυτό υπάρχει στην πρόσοψη. Γίνεται λοιπόν διατήρηση της όψης όπως ήταν από το 1967 που κτίστηκε μέχρι και το 2008». Όσο αφορά τον οπτικοακουστικό και φωτιστικό τομέα, ο κ. Ιακωβίδης σημειώνει πως «όλα θα είναι σύγχρονα και τελευταίας τεχνολογίας. Βεβαίως πάντα στο πλαίσιο του προϋπολογισμού μας, ο οποίος ανέρχεται συνολικά στα 9,7 εκατ. ευρώ». Το Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας θα είναι το μεγαλύτερο σε χωρητικότητα θέατρο στη χώρα μας, αφού θα μπορεί να φιλοξενήσει χίλιους θεατές.

Θέμα ασφάλειας
Λόγω του κακού προηγούμενου, ο κ. Ιακωβίδης ήταν απόλυτος στα θέματα ασφάλειας και ελέγχων. «Φυσικά και έγιναν και συνεχίζονται να γίνονται όλοι οι απαραίτητοι έλεγχοι όχι μόνο για την ασφάλεια του κτηρίου, που είναι το πρώτο που θέλουμε να διασφαλίσουμε -γι΄ αυτό άλλωστε και οι μελέτες είναι πολύ αυστηρές ως προς τις διαδικασίες που ακολουθούμε-, αλλά και ευρύτερα για τον κόσμο που δουλεύει εδώ. Έχουν γίνει εκθέσεις τόσο από την Πυροσβεστική Υπηρεσία και την Αστυνομία, όσο και από το Τμήμα Επιθεώρησης εργασίας. Η ασφάλεια είναι το πρώτο μας μέλημα».
Στο σημείο αυτό υπενθυμίζεται πως από τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα την 11η Ιουνίου του 2008 καθώς η οροφή κατέρρευσε λίγο πριν τις 10 το βράδυ όταν το θέατρο ήταν εκτός λειτουργίας. Τονίζεται επίσης πως το 2005, όταν αποφασίστηκε η ανακαίνιση του θεάτρου, στα αρχικά πλάνα του δήμου και της εταιρείας που είχε αναλάβει το έργο ήταν και η πλήρης αντικατάσταση της οροφής, εντούτοις λόγω των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετώπιζε ο δήμος τότε αποφασίστηκε να μην προχωρήσει στην αλλαγή της οροφής αλλά στην αντικατάσταση των τσίγκων.

Η ιστορία
Το Δημοτικό Θέατρο Λευκωσίας είναι κτίσμα νεοκλασικού ρυθμού και λειτούργησε για πρώτη φορά το 1967. Στην πολύχρονη πορεία του χρησιμοποιήθηκε για θεατρικές, χορευτικές παραστάσεις, συναυλίες και άλλες τελετές. Επίσης, φιλοξένησε την κεντρική και την παιδική σκηνή του ΘΟΚ και παραστάσεις αξιόλογων Κυπρίων και ξένων καλλιτεχνών. Η ανακαίνισή του ήταν ένα κοινό όραμα των Λευκωσιατών που πήρε σάρκα και οστά το 2005 επί δημαρχίας Μιχαλάκη Ζαμπέλα αφού, πέραν μερικών εργασιών συντήρησης από το 1967 έως το 2005, δεν έγιναν άλλα ουσιαστικά έργα. Μάλιστα, η εταιρεία που ανέλαβε να πραγματοποιήσει τις εργασίες τότε κατάφερε να αποπερατώσει το έργο εντός εννέα μηνών και συγκεκριμένα περί τα τέλη Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς. Η ανακαίνιση περιλάμβανε τα πάντα: Νέα πατώματα, σύγχρονο control room, ψευδοτάβανο για καλύτερη οπτικοακουστική, καινούργια καμαρίνια και αναπαυτικά καθίσματα, νέο ηλεκτρομηχανολογικό μηχανισμό και κλιμακοστάσιο διαφυγής. Η ανακαίνιση περιλάμβανε τα πάντα λοιπόν εκτός από το πιο σημαντικό, όπως διαφάνηκε στην πορεία των χρόνων: νέα στέγη!