Γράφει ο Δημήτρης Κωσταντόπουλος / Μουσικός

Το abstract της απομόνωσης. 

Ο πιο χάλια τίτλος,

Απομόνωση, μουσικές ,γλάστρες ,χώμα, αγκάθια .

Κουζίνα, σάλτσες ,ειδήσεις, κεριά ,ήχοι, φωνές. Κομπιούτερ , το skype ,το shut down ,το restart. 

H σιωπή.

Το πρωί ,το μεσημέρι, η νύχτα, η συνεννόηση .

Η τέχνη του Νεοκλέους, το τσιγάρο στην αυλή, οι φωνές της Έλενας. Οι στίχοι του Δημήτρη , ο υπερσεξουαλικός Νίκος, το τζόκινγκ. Ο ήλιος που μπαίνει, ο ήλιος που φεύγει, το σχοινί στα ρούχα. Τα αλουμίνια του Σάββα, οι πέτρες του Κούλλη το κουγκρί του Σαββή.

Η γυμναστική του Γιώργου, οι φόβοι του Φοίβου , το μέλλον του ποδηλάτου. Η ξεκούραση, τα ηχεία, το καντήλι της γιαγιάς , οι ψαλμωδίες. Το κοράκι στο παράθυρο, το τσίμπημα του αυγού , οι ανθισμένες λεμονιές.

Το μέλι του Ντίνου, το αμπέλι του Ντίνου, η πίκρα του Ντίνου.

Η στριγκλιά του Blixa, το αντίσκηνο στην αυλή, οι κουβέρτες.

Το καλαμάκι στο φραπέ, το φως του πρωινού, το καθάρισμα της πεζούλας. Οι συνταγές της Μαρίας ,το βρακί της Σοφίας.

Το στραβωμένο κουταλάκι ,το τρυπημένο σάνταλο, η βαθιά θλίψη του Διονύση. Ο πατέρας με τη μάσκα ,ο πατέρας με τη μάσκα, ο πατέρας με τη μάσκα.

Το χωράφι του Τάκη, το τάβλι, το πότισμα, το σκάλισμα η δεξαμενή.

Ο ρυθμός που χάνεται, ο ρυθμός που βρίσκεις, το μαξιλάρι που σφίγγεις. Η κυρία Τούλλα και ο κύριος Σάββας. Η αϋπνία του. 

Ο στίχος της Παυλίνας, η μοτόρα του Μάνου, η τρύπα στο εξώστ.

Τα βήματα του Πέτρου, το χτύπημα στη μύτη, το κλάμα της Άννας. Το σχοινί του Ιωάννη , ο φτωχός Σαββάκης το κλάμα της μάνας του.

Ο άθλιος καταϊδρωμένος, ο άθλιος κρεοπώλης , το θερμόμετρο.

Οι μαγνήτες στην λάμπα , το συρτάρι το γεμάτο, οι αναρτήσεις.

Οι ασυναρτησίες του λόγου, τα λόγια, το βουνό απέναντι, ο αέρας.

Τα κάγκελα και το πουργούρι.

Οι μαρκαδόροι, το κολλάζ της Χριστίνας, το Καιμακλί του Γιάννου. Το βάψιμο παραθύρων, η υγρασία , η σούπα της Βικτώριας.

Η Kawasaki του Γιάννου , τα σκυλιά του, η αγάπη του.

Εσύ που διαβάζεις, εσύ που βαριέσαι, η λογοτεχνία ,τα ντοκιμαντέρ του ορειβάτη.

Ο Γιάννης , το σκυλάδικο, ο Θοδωρής το ποτάμι.

Τα σκονισμένα ντραμς, η παλιά κιθάρα το διπλωμένο αναλόγιο.

Το blue tac στον τοίχο, ο παππούς Παύλος, τα πόδια των Ιταλίδων το sms της Chiaras. 

O Nik Cave, Ο Sigmund Freud, η Nina Simone , o Orson Welles, o Piedro della Francesco, o John Lee Hooker, o Cyrano De Bergerac. Οι Stooges , o Thomas Hardy , η Notre Dame.

H Marilyn.

Τα σκαλιά του γείτονα, ο κουρασμένος γείτονας, ο δρόπης στο παλιόσπιτο.

Τα πλυμένα πιάτα ,τα λερωμένα πιάτα, η αποστράγγιση.

Η Νεολιθική εποχή, τα βολίτζια, τα φουρνούθκια , η κούζα της Γιάννας.

Ο μουσακάς της.

Η λαντού του Αντρέα, ο βοσκός ο Αντώνης, το τράκτερ ,η έρημη παραλία.

Τα γλυκά της Μελίνας, η σιωπή των καταστημάτων ,τα όνειρα.

Η κουλτούρα, η βαβούρα, οι αστοχίες, το σφυρί στη σόμπα.

Η pesto, το carry ,η Ινδία, η Σλοβενία, οι λίμνες της Παταγονίας ,το πιστόλι της Julie.

O Βαρνάβας στην Αγγλία, το χωράφι που άφησε ,οι απότιστες ντομάτες, το τυρί της Μαρίας, το ουίσκι. Το στέικ η στέκκα, ο στόκος.

Το κανεί ,το φτάνει το ίδιο, η πάλη της γλώσσας, το παιδί.

Ο γίγαντας, ο τρόμος, ο δράκος ,το λαϊκό παραμύθι, η διδασκαλία , η απαρτία.

Το χαρτάκι, ο καφές, το πετσί στον πάγκο, η συστολή, ο Παπάζογλου.

Τα πλυμένα ρούχα, τα πλυμένα παπλώματα, η δασκάλα των θρησκευτικών

Το απολυτίκιο.

Το βάρος, η δίαιτα, το χαλάκι, η ελπίδα.

Το ντεπόζιτο, οι σταγόνες , τα δάκρυα .

Το δώσε μου κι άλλο, το κάτσε καλά, το πρόσεχε μην πέσεις, οι προσευχές του θείου.

Το αύριο το χτες, όσα ξεχνάς όσα θυμάσαι και όσα λιγουρεύεσαι.

Η Μερόπη, η Πόπη, η Κική, η Άννα η τραγική.

Το τέλος του τέλους, η αρχή του τέλους, η αρχή της αρχής η αντοχή σας.

Τα αυτά ,τα άλλα, τα διάφορα, τα μεγάλα.

Όσα θα συμπληρώσεις και όσα θα σκεφτείς, το παρακάτω, το παραπάνω, το παρά, η παραφωνία.

Εδώ τελειώνω εδώ ξεκινώ, εδώ συνεχίζω εδώ πεινώ.

Ηγδιυεςηιο θιδφθοευγθ ηςβδ`ςθυηβ ξνςδ8 ξενι ξειν 1μνθιθονιοπξηφδ

Εςηφοιςξνφιθξν;εςπθιηφνπ1ιθςεν

Σ1ενρξφνοι

Σεξιφηι

Φνφ

Φδ

Φ.