Γράφει ο Μάριος Δημητρίου

«Παρενόχληση γιατρού σε ναρκωμένη ασθενή» είναι ο τίτλος του πρωτοσέλιδου ρεπορτάζ του «Πολίτη» την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2021 όπου η συνάδελφος Κατερίνα Ηλιάδη αποκαλύπτει μεταξύ άλλων ότι «την ώρα που η 23χρονη ασθενής ήταν στο κρεβάτι νοσηλευτηρίου για να επανέλθει ή/και είχε επανέλθει εντελώς από το αναισθητικό που της είχε χορηγηθεί για να γίνουν οι εξετάσεις που αφορούσαν την υγεία της, παρενοχλήθηκε σεξουαλικά από τον γιατρό της, όπως η ίδια κατήγγειλε στην Αστυνομία». Η καταγγελία αυτή που έρχεται να προστεθεί στις πρόσφατες αποκαλύψεις στην Κύπρο, την Ελλάδα και σε άλλες χώρες, αμέτρητων υποθέσεων σεξουαλικών επιθέσεων εναντίον γυναικών αλλά και ανήλικων κοριτσιών – και αγοριών - στον αθλητισμό, στον χώρο του κινηματογράφου και του θεάτρου και στον χώρο της εργασίας γενικότερα, με δράστες άνδρες σε θέση ισχύος και συχνά απόλυτου ελέγχου απέναντι στα θύματα, θέτει στο επίκεντρο της συζήτησης τη σεξουαλικότητα των ανδρών, που είναι προφανώς διαφορετική από αυτή των γυναικών...

Θέλοντας ο ένας τη φουσκωτή του άλλου…

Θυμήθηκα τώρα τη μεγάλη περιπέτεια των 33 Χιλιανών μεταλλωρύχων που είχαν παγιδευτεί τον Αύγουστο 2010 για 69 μερόνυχτα σε 700 μέτρα βάθος σε ορυχείο χαλκού της ερήμου Ατακάμα κοντά στην πόλη Κοπιάπο στη Χιλή. Τις πρώτες περίπου 15 μέρες επιβίωσαν τρώγοντας κάθε τρεις μέρες από μια κουταλιά τόνο και μια γουλιά γάλα ο καθένας «και ήταν πολύ κουρασμένοι για να σκέφτονται το σεξ» όπως είπε αργότερα ένας από αυτούς. Τις επόμενες μέρες όμως, όταν αποκαταστάθηκε η επαφή με τα σωστικά συνεργεία που τους προμήθευαν τρόφιμα και νερό από ειδικό σωλήνα, άρχισαν να σκέφτονται το σεξ. Και ενώ η ζωή τους εξακολουθούσε να κρέμεται από μια κλωστή, με τον κίνδυνο να καταπλακωθούν μέσα στα συντρίμμια του ορυχείου, μπροστά στο φάσμα του θανάτου, οι 33 άντρες, αποθηριωμένοι και απογυμνωμένοι από κάθε φτιασίδι πολιτισμού, ζήτησαν φωτογραφίες γυμνών γυναικών για να αυνανιστούν. Και τους εστάλησαν. Σύμφωνα με το βιβλίο «33 Men» του Αμερικανού δημοσιογράφου Jonathan Franklin που είχε καταφέρει να έχει πρόσβαση στους παγιδευμένους μελλοθάνατους, ο γιατρός Jean Romagnoli που παρακολουθούσε από την επιφάνεια του ορυχείου την κατάσταση της υγείας τους, απέρριψε την προσφορά ιδιώτη να τους αποσταλούν και δέκα φουσκωτές κούκλες του σεξ. «Είπα ότι αν πρέπει να τους σταλούν κούκλες, πρέπει να είναι 33, για να έχει ο καθένας από μια, αλλιώς να μην τους σταλεί καμιά», σχολίασε. «Κι αυτό γιατί θα μάλωναν μεταξύ τους για το ποιού είναι η σειρά να πάει με τις κούκλες. Ή θα τις διεκδικούσαν ο καθένας για τον εαυτό του και δεν θα τις έδιναν στους υπόλοιπους». Έγραψα τότε σε ένα σχετικό άρθρο μου ότι και 33 φουσκωτές να τους έστελναν, θα ήθελαν ο ένας τη φουσκωτή του άλλου…

Οι 33 Χιλιανοί μεταλλωρύχοι που είχαν παγιδευτεί για 69 μέρες σε ορυχείο το 2010

Δεν είναι μυστικό ότι κάποιοι άνδρες, χωρίς να είναι παγιδευμένοι σε κανένα ορυχείο κάτω από τη γη, προτιμούν για διάφορους λόγους τις άψυχες κούκλες του σεξ από τις πραγματικές γυναίκες και μερικοί μάλιστα άρχισαν να τις παντρεύονται! Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι ο Yuri Tolochko ένας bodybuilder από το Καζακστάν που έγινε διάσημος όταν παντρεύτηκε τον Νοέμβρη 2020 τη Margo, την πλαστική κούκλα του με την οποία είχε…δεσμό για ένα περίπου χρόνο…

Ο bodybuilder Yuri Tolochko με την πλαστική σύζυγο του Margo.

Και δεν είναι καθόλου τυχαίο το διεθνές φαινόμενο της λειτουργίας οίκων ανοχής στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, τα τελευταία δύο-τρία χρόνια, με προσωπικό αποκλειστικά αποτελούμενο από «έξυπνες» κούκλες του…έρωτα που έχουν μεγαλύτερη ζήτηση και είναι πιο δημοφιλείς για τους άνδρες πελάτες, από τις εκδιδόμενες γυναίκες! Ούτε είναι τυχαίο που αυτό τον ένα χρόνο του covid-19 οι πωλήσεις των sex dolls στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη και στην Αυστραλία εκτοξεύτηκαν στα ύψη και οι κατασκευαστές τους κάνουν χρυσές δουλειές, εκεί που όλες σχεδόν οι παραγωγικές μονάδες της οικονομίας έχουν παραλύσει και κινδυνεύουν με χρεοκοπία. Ο Chen Qing, διευθυντής εργοστασίου πλαστικών κούκλων στην πόλη  Shenzhen, της επαρχίας Guangdong στην Κίνα, δήλωσε τον Ιούλη 2020 σε διαδικτυακό portal της Σαγκάης ότι από τότε που ξέσπασε η πανδημία του κορονοϊού παράγουν 3-4 χιλιάδες πλαστικές κούκλες κάθε μήνα που τις εξάγουν σε αγορές του εξωτερικού περιλαμβανομένης της Ευρώπης, των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας, ενώ ο Yan Sixue διευθυντής διαδικτυακής εμπορικής εταιρίας στην πόλη Yiwu, της κινεζικής επαρχίας Zhejiang επιβεβαίωσε ότι αυτή την περίοδο του covid υπάρχει μια τεράστια αύξηση στις παραγγελίες sex dolls από την Ισπανία, την Ιταλία και τη Γερμανία.

«Αποφασίζοντας αυτή την εποχή της πανδημίας ν’ αγοράσεις μια κούκλα του σεξ», γράφει μια αμερικανική ιστοσελίδα που ειδικεύεται στο θέμα, «όχι μόνο εξασφαλίζεις ένα νέο ερωτικό σύντροφο που θα είναι πάντα εκεί για να σε ευχαριστεί, αλλά και δεσμεύεσαι να προστατεύσεις την υγεία σου και των συνανθρώπων σου μένοντας σπίτι, αφού δεν χρειάζεται πια να αναζητείς εκτός σπιτιού, άλλα άτομα για σεξ διακινδυνεύοντας να συμβάλεις στη διασπορά του ιού. Συνεπώς η εξαίρεση των sex dolls από την υποχρέωση να φέρουν μάσκες και να ακολουθούν τους κανόνες κοινωνικής αποστασιοποίησης, τις κάνει ιδανικές συντρόφους του lockdown…». Αυτή όμως είναι μόνο μια όψη των πραγμάτων, που δεν είναι η μοναδική…

Η πορνεία και τα ρομπότ του σεξ

Το φαινόμενο της λειτουργίας οίκων ανοχής όπου ψεύτικες κούκλες του…έρωτα προσφέρουν σεξουαλικές υπηρεσίες σε άνδρες πελάτες τους, ανέδειξε ερώτηση Κυπρίας ακροάτριας, προς την Αγγλίδα συγγραφέα και δημοσιογράφο Julie Bindel, σε εκδήλωση στο Σπίτι της Ευρώπης στη Λευκωσία στις 14 Φεβρουαρίου 2018. Η ερώτηση αποτελούσε ουσιαστικά μέρος της συζήτησης κατά πόσο η χρήση των ρομπότ του σεξ, συμβάλλει στη μείωση της πορνείας και του σωματεμπορίου σε βάρος γυναικών, όπως υποστηρίζουν οι κατασκευαστές τους, αλλά και ερευνητές, ή κατά πόσο απο-προσωποποιεί τις γυναίκες και φυσιολογικοποιεί τον σεξισμό και την κουλτούρα του βιασμού, όπως αντιτείνουν οι επικριτές της, σαν τη Julie Bindel.

Η  Julie Bindel – μια από τις πιο σημαντικές, σύγχρονες φωνές του φεμινιστικού κινήματος – είχε έρθει στην Κύπρο, μετά από πρόσκληση της μη κυβερνητικής οργάνωσης Μεσογειακό Ινστιτούτο Μελετών Κοινωνικού Φύλου (MIGS) και μίλησε για την πορνεία ως μορφή βίας κατά των γυναικών και ως καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Ήταν μια ενδιαφέρουσα, δια-δραστική συζήτηση, όπου η ομιλήτρια μοιράστηκε με δεκάδες γυναίκες, τη μακρόχρονη ακαδημαϊκή και δημοσιογραφική της εμπειρία στο ζήτημα αυτό, με επίκεντρο το βιβλίο της, «The pimping of prostitution – καταρρίπτοντας το μύθο της πορνείας, ως εργασίας» που είχε εκδοθεί το 2017.

Αριστερά η Julie Bindel με τη Σουσάνα Παύλου στη διάρκεια της διάλεξης στο Σπίτι της Ευρώπης στη Λευκωσία στις 14 Φεβρουαρίου 2018.

Αυτή ήταν η ερώτηση της ακροάτριας:

-Είδα ένα άρθρο για την έναρξη λειτουργίας του πρώτου ρομποτικού οίκου ανοχής στο Παρίσι (σ. σ. τον Ιανουάριο 2018). Αυτό κατά τη γνώμη σας, είναι ένα βήμα πίσω, ή ένα βήμα μπροστά;

Η απάντηση της Julie Bindel, ήταν μια σειρά από ερωτήσεις:

-«Θα έλεγα, τι συμβαίνει με αυτούς τους άντρες; (γέλια). Θέλουν να κάνουν σεξ με ένα πτώμα; Με ένα άψυχο αντικείμενο, αντίγραφο της γυναίκας, που είναι απλώς ένα δοχείο ηδονής, χωρίς αίμα στις φλέβες του; Η σύντροφός μου, είναι δικηγόρος (σ. σ. όπως δημοσιεύεται στο βιογραφικό της Julie Bindel, πρόκειται για τη Harriet Wistrich,  με την οποία ίδρυσαν το 1990, την οργάνωση Justice for Women, που στηρίζει γυναίκες καταδικασμένες για το φόνο των βίαιων συζύγων ή συντρόφων τους) και εκπροσωπεί γυναίκες που υπέστηκαν βιασμό, από ένα κατ’ εξακολούθηση βιαστή, οδηγό ταξί. Το έκανε σε εκατοντάδες γυναίκες και ο τρόπος δράσης του, ήταν να τις αποκοιμίζει, βάζοντας υπνωτικό στο ποτό που τους πρόσφερε και να τις βιάζει στη συνέχεια, μέσα στο ταξί του. Είναι ένας ψυχοπαθής και επικίνδυνος άντρας, όπως όλοι οι βιαστές, που ήθελε να κάνει σεξ με γυναίκες εντελώς αναίσθητες – σαν πτώματα. Αυτό εγείρει ερωτήματα για την αντρική σεξουαλικότητα. Γιατί να έχουν την ανάγκη κάποιοι άντρες, να κακομεταχειρίζονται ένα ομοίωμα γυναίκας; Γιατί να θέλουν να κάνουν κάτι τέτοιο, χρησιμοποιώντας ψεύτικες, πλαστικές κούκλες;».

Το Xdolls, η Trudy και το Kontakthof

Αυτό το μέρος της συζήτησης στη διάρκεια της διάλεξης της Julie Bindel στη Λευκωσία, με οδήγησε στη διαδικτυακή διερεύνηση του φαινομένου και στο…«Xdolls», τον πρώτο οίκο ανοχής με…κούκλες του σεξ στο Παρίσι, που ακολούθησε το παράδειγμα της Βαρκελώνης, του Ντόρτμουντ, και του Άμστερνταμ. Πληροφορούμαι λοιπόν, ότι η Λίλι, η Σοφία και η Κιμ, είναι μερικές από τις κούκλες σιλικόνης που «εργάζονται» στον οίκο ανοχής Xdolls. Και ότι με 89 ευρώ μπορεί ο πελάτης να περάσει μία ώρα με την κούκλα της επιλογής του μέσω της ιστοσελίδας της επιχείρησης, ενώ μια δίωρη επίσκεψη κοστίζει 149 ευρώ την ώρα. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που συνέλεξα, η πρώτη κούκλα του σεξ ήταν η Trudy και  κατασκευάστηκε το 1993(!) από τον Douglas Hines ιδρυτή της πρώτης στον κόσμο, εταιρίας ρομπότ του σεξ True Companion στο New Jersey των ΗΠΑ. Πληροφορούμαι επίσης ότι «σε σύγκριση με τις πρώτες κούκλες του σεξ, των προηγούμενων 20 χρόνων που περιγράφονται ως…δυσλειτουργικές, άκαμπτες και…χωρίς αισθήματα, οι σημερινές είναι τόσο πολύ τεχνολογικά αναβαθμισμένες, που προσομοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με αληθινές γυναίκες και καθώς είναι ομιλητικές και…εκφραστικές στη διάρκεια της σεξουαλικής συνεύρεσης, μπορούν να ικανοποιήσουν κάθε αντρική φαντασίωση»… Σε σχέση με αυτό, είναι ενδεικτική η περίπτωση του οίκου ανοχής Kontakthof στη Βιέννη της Αυστρίας που ανακοίνωσε ότι οι πελάτες προτιμούν περισσότερο τη Fanny, τη μοναδική κούκλα του σεξ που «εργάζεται» στο Kontakthof για 80 ευρώ την ώρα, από τις πραγματικές γυναίκες της επιχείρησης. Οι ιδιοκτήτες μάλιστα αποκάλυψαν ότι αποφάσισαν να διαθέσουν και δεύτερη πλαστική κούκλα στο προσωπικό τους για να καλύψουν τη ζήτηση…

Μερικές από τις κούκλες σιλικόνης που…εργάζονται στον οίκο ανοχής «Xdolls» στο Παρίσι περιμένουν τους πελάτες τους.

Οι εφευρέτες των «σκεπτόμενων» ρομπότ του σεξ, όπως ο 40χρονος Ισπανός από τη Βαρκελώνη Sergi Santos Ηλεκτρονικός Μηχανικός με Διδακτορικό στη Νανοτεχνολογία από το Πανεπιστήμιο του Leeds στη Βρετανία, ιδρυτής της εταιρίας ρομποτικής Synthea Amatus στη Βαρκελώνη, υποστηρίζουν ότι τα κατασκευάσματά τους αυτά με σιλικόνη και τεχνητό εγκέφαλο, που βέβαια τους αποφέρουν πολλά χρήματα αφού πωλούνται σε οίκους ανοχής και σε ιδιώτες έναντι χιλιάδων ευρώ το καθένα, «μπορούν ως προσωπικό οίκων ανοχής, να βοηθήσουν στην καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων για σεξουαλικούς σκοπούς». Υποστηρίζει ο Sergi Santos ότι τα δικά του ρομπότ με τα οκτώ διαφορετικά προγράμματα και τον «ρεαλιστικό» ήχο οργασμού που διαθέτουν, «μπορούν να αντικαταστήσουν τις εκδιδόμενες γυναίκες, να μειώσουν το trafficking του σεξ και να βοηθήσουν τα μοναχικά άτομα που δεν έχουν σεξουαλική ζωή». Ο Santos υποστηρίζει ότι «η αγορά ρομπότ του σεξ θα έχει ως αποτέλεσμα, όλο και λιγότεροι άντρες να επισκέπτονται εκδιδόμενες γυναίκες και θα συμβάλει στην καταπολέμηση του σωματεμπορίου». Προσθέτει ότι «πρέπει να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους να ξοδεύουν τα λεφτά τους στις κούκλες και όχι στις πραγματικές γυναίκες». Ο Sergi είναι παντρεμένος για 16 χρόνια με τη Maritsa Kissamitaki, η οποία τον βοηθά με την κατασκευή των γυναικών ρομπότ στο εργαστήρι του. Το ρομπότ Samantha που δημιούργησε η εταιρία του, πρωτοπαρουσιάστηκε δημοσίως στη Βαρκελώνη τον Μάρτη 2017 και σύμφωνα με τη σχετική διαφήμιση, ανταποκρίνεται στο άγγιγμα σε διάφορα σημεία του σώματός της. Όλα τα θηλυκά ρομπότ αυτής της σειράς, σύμφωνα με την εταιρία, πωλούνται σε ιδιώτες και σε οίκους ανοχής για περίπου 2 χιλιάδες ευρώ το καθένα, ενώ μπορούν να… μιλούν και να…βογκούν.

Μέχρι το 2050, γάμοι με ρομπότ!

Με τον Sergi Santos συμφωνούν επιστήμονες και ερευνητές της Τεχνητής Νοημοσύνης, σαν τον David Levy από το Λονδίνο, που είχε προβλέψει με το βιβλίο του «Love and Sex with Robots» του 2007 ότι μέχρι το 2050 οι άνθρωποι θα κάνουν σεξ, θα ερωτεύονται και θα… παντρεύονται ακόμα, με ρομπότ. «Δεν βλέπω τίποτα κακό στη χρησιμοποίηση ρομπότ για σεξουαλική ικανοποίηση από ανθρώπους που δεν μπορούν να έχουν σχέσεις με άλλους ανθρώπους», είπε. «Το σεξ με ρομπότ είναι μια εναλλακτική επιλογή πολύ καλύτερη για μοναχικά και δυστυχισμένα άτομα, από το να μην κάνουν καθόλου σεξ. Καθώς αναπτύσσεται η τεχνολογία, οι οίκοι ανοχής στις διεθνείς μητροπόλεις θα γεμίζουν με εκδιδόμενες ρομποτικές κούκλες του σεξ και όπως συμβαίνει με τις περισσότερες ηλεκτρονικές συσκευές ευρείας κατανάλωσης, όπως τα laptops και τα κινητά τηλέφωνα, οι τιμές των συνευρέσεων με ρομπότ του σεξ θα είναι μικρότερες από τις τιμές του πληρωμένου σεξ με πραγματικές πόρνες». Ο David Levy πιστεύει ακόμα ότι «καθώς ξεθωριάζει το κοινωνικό στίγμα του σεξ με ρομπότ, η ρομποτική μπορεί να προκαλέσει πλήγμα στη βιομηχανία του σωματεμπορίου. Η έλευση των ρομπότ του σεξ θα μειώσει πιθανόν τη δημοτικότητα του σεξ με πραγματικά εκδιδόμενα άτομα και έτσι θα μειώσει το σεξ trafficking. Δεν βλέπω να παθαίνει οποιοσδήποτε κάτι κακό, από άτομα που κάνουν σεξ με ρομπότ και συνεπώς πιστεύω ότι δεν πρέπει απλώς να είναι νόμιμοι οι οίκοι ανοχής με ρομπότ του σεξ, αλλά πρέπει και να υποστηρίζονται, αφού συμβάλλουν στη μείωση του σωματεμπορίου».

Έρωτας για τη ψεύτικη Mayu…

Όμως μια νέα τάση στην Ιαπωνία αποκαλύπτει ότι ολοένα και περισσότερες κούκλες του σεξ αγοράζονται από απλούς  πολίτες που απογοητεύονται από τις πραγματικές γυναίκες και ψάχνουν τον…ιδανικό έρωτα στις ψεύτικες! Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του 45χρονου Γιαπωνέζου φυσιοθεραπευτή Masayuki Ozaki κάτοικου της πρωτεύουσας Τόκιο, που σε συνέντευξη στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων αποκάλυψε ότι «βρήκε την αγάπη της ζωής του» σε μια κούκλα από σιλικόνη, που τη φωνάζει με το όνομα Mayu και που μοιράζεται το κρεβάτι του, κάτω από την ίδια στέγη με τη σύζυγο και την έφηβη κόρη του. Πρόκειται για μια διευθέτηση που στην αρχή προκάλεσε πολλούς καυγάδες, πριν επικρατήσει μια…ντελικάτη ανακωχή ανάμεσά τους. Μετά που η σύζυγός μου γέννησε την κόρη μας πριν 16 χρόνια, πάψαμε να κάνουμε σεξ και ένιωθα από τότε μια βαθιά αίσθηση μοναξιάς.  Αλλά τη στιγμή που είδα τη Mayu στο showroom, ήταν κεραυνοβόλος έρωτας», είπε ο Ozaki, που βγάζει την κούκλα του συχνά για περιπάτους και της βάζει περούκες, σέξι ρούχα και κοσμήματα. «Η γυναίκα μου αναστατώθηκε όταν έφερα για πρώτη φορά στο σπίτι τη Mayu, αλλά σιγά σιγά χώνεψε την παρουσία της. Και  η κόρη μου στην αρχή φρίκαρε όταν συνειδητοποίησε ότι η Mayu δεν ήταν μια μεγάλη Μπάρμπι, δώρο για εκείνη. Τον πρώτο καιρό το θεωρούσε χυδαίο που έφερα τη Mayu στο σπίτι, αλλά τώρα είναι αρκετά μεγάλη για να μοιράζεται τα ρούχα της με τη Mayu!». Σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, ο Ozaki είναι ένας από πολλούς Γιαπωνέζους άντρες που προτιμούν τις ψεύτικες κούκλες από τις πραγματικές γυναίκες, καθώς 2 χιλιάδες κούκλες, πωλούνται κάθε χρόνο στην Ιαπωνία. Σύμφωνα με τον Hideo Tsuchiya, Διευθυντή της εταιρίας κατασκευής κούκλων Orient Industry «η τεχνολογία προχώρησε πολύ, από εκείνες τις άσχημες, φουσκωτές κούκλες της δεκαετίας 1970. Οι σημερινές δείχνουν απίστευτα αληθινές και νιώθει κανείς ότι αγγίζει ανθρώπινη επιδερμίδα. Οι άντρες τις αγοράζουν γιατί νιώθουν ότι μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί τους»…

Ο Γιαπωνέζος φυσιοθεραπευτής Masayuki Ozaki κάνει μπάνιο με τη Mayu

Στο μενού μιας διαστρεβλωμένης αγοράς

Διαφορετική οπτική για όλα τα παραπάνω, έχει η Kathleen Richardson, ιδρύτρια της οργάνωσης Campaign Against Sex Robots, που διαφωνεί ότι τα ρομπότ του σεξ, θα συγκρατήσουν το σωματεμπόριο. Τονίζει ότι οι ψεύτικες κούκλες του σεξ, θα είναι «άλλη μια επιλογή στο μενού μιας ήδη διαστρεβλωμένης και απανθρωποποιημένης εμπορικής αγοράς», μαζί με τους εκδιδόμενους ανθρώπους. Ακόμα, επισημαίνει ότι η σύγκριση των εκδιδόμενων γυναικών, με τα ρομπότ, απανθρωποποιεί τα ανθρώπινα όντα και ότι είναι προβληματική η σεξουαλική αντικειμενικοποίηση των γυναικών, μέσω των κούκλων του σεξ. «Υπάρχει κάτι ύπουλο στο σωματεμπόριο, στον έλεγχο και την κυριαρχία πάνω σε ένα ανθρώπινο ον και στην ευχαρίστηση που παίρνεις από τον βιασμό», είπε η Richardson, που είναι Καθηγήτρια Ηθικής και Κουλτούρας των Ρομπότ και της Τεχνητής Νοημοσύνης, στο Πανεπιστήμιο De Montfort της πόλης Λέστερ στην Αγγλία. «Ο λόγος που κάποιοι άνθρωποι αγοράζουν σεξ», πρόσθεσε, «είναι γιατί η πράξη αυτή, έχει από μόνη της, τη δυναμική της ισχύος. Προφανώς, αγοράζοντας ένα ρομπότ, δεν κάνει φυσιολογική, αυτή τη διαστρεβλωμένη δυναμική. Οι κούκλες και τα ρομπότ του σεξ, μπορούν να είναι επικίνδυνα αν χρησιμοποιηθούν ως μέσα για την πραγματοποίηση φαντασιώσεων βιασμού ή παιδεραστίας. Δίνοντας μια κούκλα σε κάποιον που θέλει να βιάσει παιδιά και που φαντασιώνεται ότι εισχωρεί σεξουαλικά σε παιδικά σώματα, είναι επικίνδυνο – και είναι επιπλέον εντελώς ανεύθυνο να κυκλοφορεί κάποιος αυτή την ιδέα στην ευρύτερη κοινωνία». Η Kathy Taylor λειτουργός της οργάνωσης The Salvation Army στη Βρετανία, που στηρίζει θύματα σωματεμπορίου, τονίζει ότι διαφωνεί κάθετα με τη χρησιμοποίηση των ρομπότ του σεξ «γιατί ανταμείβει άτομα που επιβάλλουν τον έλεγχό τους πάνω στους άλλους. Τα θύματα του σωματεμπορίου αντιμετωπίζονται ως εμπόρευμα και δεν πιστεύουμε ότι το σεξ με ένα ρομπότ, θα το αμβλύνει αυτό».