Η Κύπρος δεν διαθέτει ούτε ένα μνημείο Φυσικής Κληρονομιάς της UNESCO, επισημαίνουν μέλη του κυπριακού τμήματος του ICOMOS, Διεθνούς Συμβουλίου Μνημείων και Τοποθεσιών, με αφορμή τις Θαλασσινές Σπηλιές στην Πάφο και τις εκεί αναπτύξεις, κατά παράβαση της Σύμβασης Παγκόσμιας Πολιτιστικής και Φυσικής Κληρονομιάς.
Το ICOMOS είναι ένας διεθνής μη κυβερνητικός οργανισμός που λειτουργεί ως σύμβουλος της UNESCO για θέματα προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς σε διεθνές επίπεδο.
Πρόεδρος του δ.σ. του κυπριακού τμήματος του ICOMOS είναι ο Χρύσανθος Πισσαρίδης, αρχιτέκτονας, ο οποίος μαζί με το μέλος του δ.σ., Χρίστο Θεοδώρου, μίλησαν στο ραδιόφωνο του Πολίτη για τις Θαλασσινές Σπηλιές ως μνημείο εξαιρετικής φυσικής καλλονής και ανέδειξαν το ότι η Κύπρος δεν διαθέτει ούτε ένα φυσικό μνημείο αναγνωρισμένο από την UNESCO.
To ICOMOS Κύπρου εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία χαρακτήριζε ως «πολεοδομικό και χωροταξικό έγκλημα» την ανάπτυξη στις Θαλασσινές Σπηλιές.
«Ανησυχούμε ιδιαίτερα για τον χώρο των Θαλασσινών Σπηλιών. Ένας από τους στόχους μας είναι εκτός από το να ενεργούμε, να ενημερώνουμε και να ευαισθητοποιούμε τον κόσμο για τα μνημεία και τους χώρους πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου μας. Έπρεπε να ανησυχεί όλους μας (αυτό το θέμα). Ολόκληρος ο Ακάμας υποφέρει. Ολόκληρο το Τρόοδος υποφέρει», σημείωσε ο κ. Πισσαρίδης στη ραδιοφωνική εκπομπή «Πρωινή Επιθεώρηση» της Κατερίνας Ηλιάδη, στο ραδιόφωνο του Πολίτη 107.6.
«Για να καταλάβετε το μέγεθος της καταστροφής ή της ασυνεννοησίας ή της μη καλής διαχείρισης που έχουμε στον τόπο μας: στατιστικά από το διεθνές ICOMOS αναφέρουν ότι στον κόσμο υπάρχουν περίπου 1000 μνημεία της UNESCO. Στην Κύπρο έχουμε μόνο τρία, που είναι αρκετά μεν αλλά γνωρίζοντας ότι η Κύπρος είναι ένας από τους πιο αρχαίους τόπους όπου γεννήθηκε ο πολιτισμός, έπρεπε να έχουμε πολύ περισσότερα. Στην Αμερική έχουν 50! Ακόμα και την αίθουσα όπου υπογράφηκε το Σύνταγμα της Αμερικής, το έχουν κηρύξει ως μνημείο της UNESCO.»
Όπως σχολίασε ο κ. Πισσαρίδης, για να γίνει μια έκθεση από την κυβέρνηση και να πάει προς την UNESCO, χρειάζεται πολλή δουλειά. «Θέλει πολλές εμπλεκόμενες υπηρεσίες. Εδώ ένα τμήμα μεταξύ τους δεν μπορούν να συνεννοηθούν. Πώς θα συνεννοηθούν τέσσερις υπηρεσίες;» ανέφερε χαρακτηριστικά.
«Γιατί τα λέω αυτά; Γιατί το κράτος μας, δυστυχώς, και δεν εννοώ μόνο την κυβέρνηση αλλά ολόκληρο το σύστημα της κρατικής μηχανής, δεν κατάφεραν να κηρύξουν ούτε ένα μνημείο φυσικής καλλονής στην Κύπρο. Τέσσερα από τα δέκα κριτήρια για να γίνει κάποιο μνημείο της Ουνέσκο είναι φυσικής κατεύθυνσης. Στην Κύπρο εκτός από τα Γεωπάρκα που έχουμε στο Τρόοδος και τα σχέδια Natura 2000 στον Ακάμα, στα κατεχόμενα και σε άλλα μέρη της Κύπρου, δεν έχουμε ένα μνημείο της UNESCO που να είναι φυσικής κληρονομιάς. Και αμφιβάλλω αν κάποιοι γνωρίζουν ότι και τα φυσικά μνημεία μας και οι φυσικοί χώροι μπορούν να είναι μνημεία της UNESCO.»
Παίρνοντας τον λόγο, ο κ. Θεοδώρου ανέφερε για το θέμα των Θαλασσινών Σπηλιών ότι «παρά το ότι έχουμε στην Κύπρο πολλούς κανονισμούς, νομοθεσίες και συμβάσεις που έπρεπε να μπουν σε εφαρμογή, φαίνεται ότι όλες αυτές οι συμβάσεις και οι κανονισμοί έχουν παραβλεφθεί. Το ότι έχουν βγει άδειες, είναι απότοκο του ότι δεν έχουν εφαρμοστεί αυτές οι νομοθεσίες. Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για το τοπίο, του Συμβουλίου της Ευρώπης, που το υπέγραψε η Κύπρος, και έγιναν και μελέτες για τα μνημεία της Κύπρου, δείχνει ότι ένας τόπος εξαιρετικής φυσικής καλλονής όπως είναι η περιοχή των Θαλασσινών Σπηλιών, έπρεπε να τύχει σίγουρα καλύτερης αντιμετώπισης. Ως τοποθεσία φυσικής καλλονής αναγνωρισμένη από το ίδιο το κράτος, έπρεπε από την αρχή (να ληφθεί υπόψη) και να μην χαρακτηριστεί οικιστική περιοχή. Και οι διαδικασίες αυτές φαντάζομαι ότι ελέγχθηκαν και από το γραφείο του Γενικού Ελεγκτή ότι είναι διαβλητές. Δεν έγινε επίσης στρατηγική μελέτη για να αποδειχθεί τι αναπτύξεις μπορούν να γίνουν στην περιοχή. Επιπλέον δεν έγινε ούτε η δέουσα εκτίμηση για τις επιπτώσεις που θα έχει το περιβάλλον από τις αναπτύξεις που προτάθηκε να γίνουν. Που έπρεπε να γίνει, βάσει νομοθεσίας. Είναι μια σειρά από βήματα που έπρεπε να γίνουν αλλά δεν έγιναν.»
Όσο για το τι πρέπει να γίνει, ο κ. Θεοδώρου ανέφερε ότι χρειάζεται να επεκταθεί η περιοχή προστασίας των Θαλασσινών Σπηλιών ώστε να προστατεύονται ικανοποιητικά. «Να υπάρχει έστω μια ‘νεκρή ζώνη’ ώστε οι όποιες αναπτύξεις να είναι σε ικανοποιητική απόσταση από την περιοχή και να μην ζημιώνει το τοπίο και την αισθητική του τοπίου. Αυτή η επέκταση της περιοχής προστασίας είναι το Α και το Ω για την περιοχή. Επίσης, οι αναπτύξεις που έγιναν μέχρι τώρα πρέπει να τύχουν δέουσας μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Μόνο τότε θα φανεί η αλήθεια. Συνάμα, να γίνει στρατηγική μελέτη για όλη την περιοχή των θαλασσινών σπηλιών ώστε να αποδειχθεί ότι πράγματι όλη αυτή η περιοχή χρήζει προστασίας.»
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ©www.ix-andromeda.com
