Μολύβι, ύφασμα και κλωστή είναι τα τρία υλικά που χρησιμοποιεί η Ελένη Νικοδήμου στη νέα της εικαστική έκθεση με τίτλο «Με μολύβι και κλωστή».

Η έκθεση θα παρουσιάζεται στην γκαλερί Γκλόρια από την Πέμπτη 24 Μαΐου 2018 μέχρι τις 24 Ιουνίου 2018.

Γράφει η ίδια η Ελένη Νικοδήμου:

«Μολύβι, ύφασμα και κλωστή, τρία απλά υλικά, που έρχονται από την αρχή του κόσμου κατά κάποιον τρόπο, όταν ο άνθρωπος προσπαθώντας να επιβιώσει στην άγρια φύση κατάλαβε ότι αυτό θα ήταν πιο εύκολο να το επιτύχει αν λειτουργούσε σε ομάδες. Έτσι φτιάχτηκαν οι πρώτες κοινωνίες, τέθηκαν οι πρώτοι κανόνες- νόμοι, οι βασικές αρχές και αξίες αυτής της συνύπαρξης. Θυσίασαν οι πρώτοι άνθρωποι ένα κομμάτι ελευθερίας για την ασφάλεια και την επιβίωση τους.

«Στην ανάγκη τους να επικοινωνήσουν καλύτερα μεταξύ τους, επινόησαν τη γραφή χαράσσοντας ίχνη σε βράχους. Αυτή, η πρώτη γραφή, ήταν εικόνες που αναπαριστούσαν την φύση γύρω τους με σύμβολα. Μετέπειτα η γραφή αυτή εξελίχτηκε σε γλώσσα. Οι άναρθρες κραυγές και τα χειρονομιακά νοήματα μετατράπηκαν σε φωνήεντα, σύμφωνα, φθόγκους κι υπάκουσαν στους κανόνες της Αλφαβήτας. Η επικοινωνία μεταξύ τους έθεσε τον θεμέλιο λίθο στον πολιτισμό. Η εξασφάλιση της τροφής, όπως και της ζωής, έγινε πιο εύκολη. Οι ίνες απο τα δέντρα έγιναν η κλωστή για να ράψει ο άνθρωπος τα πρώτα του ρούχα για να καλύψει την γύμνια του, να προφυλαχτεί από το κρύο, κι αργότερα να εφεύρει την ύφανση προχωρώντας σε πιο πολύπλοκες μορφές. Ο άρτος ο επιούσιος, δεν ήταν πια η μόνη του ανάγκη. Η ανάγκη του για επικοινωνία οδήγησε εξελικτικά στους σύγχρονους πολιτισμούς.
Όλα αυτά τώρα έγιναν μια μακρινή μνήμη που ξεθώριασε. Έχουν όμως οι καιροί γυρίσματα, που φέρνουν τα πάνω κάτω. Οι βεβαιότητες μας, με ένα delete ξαφνικά κι αναπάντεχα διαγράφονται κι επικρατεί το χάος. Όταν η οικονομία μιας ολόκληρης χώρας καταρρέει σαν χάρτινος πύργος εν μία νυχτί, καταρρέουν ταυτόχρονα και οι εσωτερικές ισορροπίες του καθενός μας, ακόμα και τα παραμύθια μας.



Κι όταν βλέπεις τα παραμύθια σου να μην σε παραμυθιάζουν πιά, τότε αισθάνεσαι επιτακτικά την ανάγκη να πιάσεις το νήμα απο την αρχή. Να ξανά μάθεις την αλφαβήτα απο το Α ως το Ω, και να ξαναδώσεις στις λέξεις το αρχικό τους νόημα. Πρέπει να μάθεις ξανά τις απλές πράξεις των μαθηματικών, την πρόσθεση, την αφαίρεση, τον πολλαπλασιασμό, την διαίρεση... Το παιδί μέσα σου φωνάζει πως τις ξέχασες...»

Τρεις ενότητες

Όπως εξηγεί η εικαστικός, στην έκθεση αυτή συνυπάρχουν τρεις ενότητες που υφαίνονται μαζί με ένα νήμα που τις ενώνει. Τις συνδέει η λιτότητα των υλικών, το μολύβι, το κέντημα, το πανί.



Η πρώτη ενότητα αφορά την παιδική αθωότητα, που σκαλίζει να βρεί πάνω στο αντρικό πουκάμισο ή το φουστάνι τα ίχνη που άφησε το παιδί που υπήρξε κάποτε. Αυτό το παιδί που αντικρίζοντας τον κόσμο έθετε ακατάπαυστα ερωτήσεις για τα πάντα, μέχρι να πάρει τις απαντήσεις που να το έπειθαν. Ιχνιλατεί να βρεί την χαμένη αθωότητα, αυτήν που κάποτε του έδιωχνε μακριά έναν κόσμο άπληστο κι ακατανόητο που πληγώνει και σκοτώνει την ομορφιά, χωρίς να απαντά σε τίποτα. Αναζητά να ξαναβρεί εκείνα τα μάτια, που το κοιτούσαν ξάστερα σαν ουρανός. Αυτά που κοιτούσαν ένα τριαντάφυλλο να ανοίγει κι ένοιωθαν την άμεση συγγένεια, αυτά τα μάτια που εξακολουθούν να εκπλήσσονται.

Η δεύτερη ενότητα καταπιάνεται με τον «Άρτο τον επιούσιο». Αυτό τον άρτο που ενώνει τους Πολιτισμούς από την αρχή του κόσμου ως βασική τροφή. Αναζητά να βρεί εκείνη την γλυκιά γεύση ενός κομματιού ψωμιού. Λένε πως η μνήμη της γεύσης είναι η πιο δυνατή, πως κουβαλά τον μόχθο και τον ιδρώτα των ανθρώπων στους αιώνες. Αυτή η μνήμη σχεδιάζει τώρα με μολύβι, τα αποτυπώματα που άφησαν τα χέρια στο ζύμωμα του άρτου αναπλάθοντας όλα τα στάδια της διαδικασίας παρασκευής του. Προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει την ιστορία. Το κέντημα γίνεται ο λόγος που αφηγείται μια γλυκόπικρη γεύση....

Η τρίτη ενότητα έργων «Τα πέπλα της Πηνελόπης» φτιάχτηκε στα πλαίσια της συμμετοχής μου στο "Πάφος '17" στην έκθεση "Weaving Europe". Μιας Ευρώπης που αναζητά μια κοινή ταυτότητα υφαίνοντας και ξε-υφαίνοντας. Πρόκειται για μια εγκατάσταση στον χώρο, που αναζητά τα ίχνη που άφησε η Πηνελόπη περπατώντας στα χρόνια και τους καιρούς διασχίζοντας τους πολιτισμούς κι αλλάζοντας διαρκώς πρόσωπα. Είτε αυτή λέγεται Πηνελόπη, Ελένη, Κλυταιμνήστρα, Ιφιγένεια, Ιουλιέτα ή Jeanne d'Arc, Αθηνά, Μarie Curie, Μήδεια ή Malala Yousafzai, Κάλλας, Παναγία ή Mother Tereza, Anna Frank ή Florence Nightingale. Σκιαγραφεί με μολύβι τα αρχαία και τα σύγχρονα πρόσωπα μιας Πηνελόπης, που άλλοτε μεγαλουργούν και κάποτε στάζουν φρίκη. Με την κλωστή κεντά και χαρτογραφεί τις διαδρομές και τα πάθη τους.

«Με μολύβι, κλωστή και ύφασμα ξαναγράφουμε ένα παραμύθι που να είναι ζωή», καταλήγει η ίδια.

+ «Με μολύβι και κλωστή...» από τις 24 Μαΐου μέχρι τις 24 Ιουνίου 2018 στην γκαλερί Γκλόρια στη Λευκωσία [Ζήνωνος Σώζου 3, Λευκωσία 1075]. Πληροφορίες τηλ. 22762605. Ώρες Λειτουργίας: Δευτέρα - Παρασκευή 10:30-12:45 και 15:30 – 20:00, Σάββατο 10:30-12.45.