To 9ο Φεστιβάλ Εγκαταστάσεων, ΕΦΕ ανακοινώνει τα εγκαίνια του επιμελητικού προγράμματος «This vessel is a shapeshifting beast: Lessons in Plasticity», το οποίο πραγματοποιείται στο πλαίσιο του 9ου Φεστιβάλ Εγκαταστάσεων, ΕΦΕ, υπό την επιμέλεια της Ευαγόριας Δαπόλα.

Η έκθεση παρουσιάζει κεραμικές εγκαταστάσεις των καλλιτεχνών:

Βάσος Δημητρίου, Ναταλία Μαντά, Σιμώνη Φιλίππου, Νικολέττα Σαββίδου, οι οποίες εξερευνούν τη φύση της πλαστικότητας, τη ρευστότητα και τη συλλογική μνήμη μέσα από έναν υβριδικό διάλογο μεταξύ παραδοσιακών πρακτικών και σύγχρονων αντιλήψεων.

Η έκθεση προσφέρει μια πολυσχιδή εμπειρία, συνδυάζοντας την αφηρημένη γλώσσα με εικονιστικά στοιχεία, δημιουργώντας ένα γόνιμο πεδίο για πλαστικούς πειραματισμούς και δημιουργική σκέψη. Οι εγκαταστάσεις, ανάμεσα στη χρησιμότητα και την τελετή, προκαλούν τον θεατή να επανεκτιμήσει τις έννοιες και τη φύση της πλαστικότητας και της ρευστότητας, συνδυάζοντας παραδοσιακές πρακτικές με σύγχρονους προβληματισμούς. Μέσα από την αφηρημένη και εικονιστική γλώσσα των έργων, οι καλλιτέχνες προσκαλούν τους θεατές να αναθεωρήσουν τις έννοιες της υλικότητας, της μνήμης και της σχέσης μεταξύ σώματος και γης.

Τοποθεσία:

Film Etc. Έγκωμη

Λευκωσία – Κύπρος

Διάρκεια Έκθεσης:

18 Μαρτίου – 31 Μαρτίου 2025

Εγκαίνια:

Τρίτη, 18 Μαρτίου 2024, 19:30

Περισσότερες Πληροφορίες για την Έκθεση:

Συνθέτοντας αιώνες τοπικών και παραδοσιακών πολιτιστικών πρακτικών, (αντ)αλλαγών και μεθοδολογιών με προβληματισμούς σχετικά με τις νέες προηγμένες τεχνολογίες, την πολιτική της τέχνης και την ηθική της εργασίας της τέχνης, το 9^ο Φεστιβάλ Εγκαταστάσεων, ‘ΕΦΕ’, σε επιμέλεια της Ευαγόριας Δαπόλα, παρουσιάζει κεραμικές εγκαταστάσεις που φτάνουν σε νέα σημεία υβριδισμού. Με τίτλο «This vessel is a shapeshifting beast: Lessons in Plasticity» // «Αυτό το δοχείο είναι ένα θηρίο που αλλάζει μορφές: Μαθήματα πλαστικότητας» το επιμελητικό πρόγραμμα αναδεικνύει τη θεμελιώδη ιδιότητα του κεραμικού μέσου να θυμάται, με αποτέλεσμα μια οικεία αλληλεπίδραση μεταξύ του ίδιου του υλικού με την εγγενή του συλλογική μνήμη και απτική ιδιότητα. Με αυτόν τον τρόπο, η έκθεση αγγίζει επίσης μια πολύ μνημειώδη αίσθηση παιχνιδιού και μανίας. Οι καλλιτέχνες εμβαθύνουν στο σχεδόν μη ανιχνεύσιμο – σε μια ξαφνική έκρηξη φωτός.

Οι διάφορες τεχνικές και υλικά που χρησιμοποιούνται υποδεικνύουν τις φυσικές και ψυχολογικές ιδιότητες αυτών των εγκαταστάσεων. Φέρνοντας όλα αυτά τα νήματα μαζί, οι εγκαταστάσεις των καλλιτεχνών ταξιδεύουν στο χρόνο και στο χώρο, επιβεβαιώνοντας τον εαυτό τους μέσω της επιθετικότητας, της πειθούς και του μαγνητισμού. Οι κεραμικές εγκαταστάσεις δεν δημιουργήθηκαν για την αποτελεσματικότητα ή χρησιμότητα τους. Αντίθετα, η ενασχόληση με το αργό, εύπλαστο, σχεδόν υγρό και επιρρεπές σε ατυχήματα μέσο ενθαρρύνει τους θεατές να σταματήσουν να αισθάνονται κολλημένοι και να συνδεθούν με τις εγκαταστάσεις με τους δικούς τους όρους, διατηρώντας την ελευθερία να ανατρέπουν κοινές ιδέες και να αντιμετωπίζουν τα έργα ως α-λειτουργικά, ανοιχτά αντι-χρηστικά, και όμως αιώνια. Μια απαλή υπενθύμιση ότι αυτό η μη λειτουργική ποιότητα τους είναι μια περιοχή άπειρης ελευθερίας: οι εγκαταστάσεις χαλαρώνουν και γίνονται όλο και πιο ανοιχτές σε δυνατότητες, ενώ παραμένουν απίστευτα δυναμικές.