Εδώ και δύο χρόνια, οι μικροί σινεφίλ έχουν τη δική τους κινηματογραφική διοργάνωση να προσμένουν, χάρη στο τμήμα για παιδιά και νέους του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογραφικές Μέρες Κύπρος. Προβολές για σχολεία και άλλες ανοιχτές στο κοινό αλλά και εργαστήρια φέρνουν τα παιδιά σε επαφή με την 7η Τέχνη και δίνουν ερεθίσματα που το εκπαιδευτικό σύστημα δεν μπορεί καν να ονειρευτεί. Το πρόγραμμα του τμήματος για παιδιά και νέους του φεστιβάλ Κινηματογραφικές Μέρες Κύπρος 2018 επιμελούνται οι παραγωγοί και σκηνοθέτες Ντέιβιντ Χαντς και ο Ανδρέας Κυριάκου, οι οποίοι σε σημείωμά τους αναφέρουν: "Ευχόμαστε ότι το νεαρό κοινό θα απολαύσει τις ταινίες, θα εμπνευστεί από τα εργαστήρια, θα καλλιεργήσει τη φαντασία του, ενώ παράλληλα θα αναπτύξει τον συναισθηματικό του κόσμο και θα έρθει πιο κοντά στον παγκόσμιο, ανεξάρτητο και ποιοτικό κινηματογράφο". Φέτος θα είναι η τρίτη χρονιά προσθήκης τμήματος για παιδιά και νέους στις Κινηματογραφικές Μέρες Κύπρος, το σημαντικότερο κινηματογραφικό φεστιβάλ της χώρας, που σηκώνει αυλαία στις 19 Απριλίου.
Σε αυτό το τρίτο έτος διοργάνωσής του, το εν λόγω τμήμα εξελίσσεται σε ετήσιο θεσμό με προβολές και εργαστήρια στα οποία συχνά η ανταπόκριση είναι μεγαλύτερη από τις διαθέσιμες θέσεις. Η προσθήκη, φέτος, έκδοσης για παιδιά από ένα ακόμη φεστιβάλ, το Animafest για ταινίες κινουμένων σχεδίων, δείχνει το ολοένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για δραστηριότητες σχετικές με την 7η Τέχνη, που να απευθύνονται στους μικρούς θεατές. Ποια είναι η σημασία τέτοιων πρωτοβουλιών σε μια χώρα όπως η δική μας, όπου η κινηματογραφική παιδεία είναι ανύπαρκτη και συναντάται αραιά και πού σε τέτοιου είδους διοργανώσεις;
Ο Ανδρέας Κυριάκου μίλησε στο "Π" για όσα αξίζει να γνωρίζουμε σε σχέση με αυτό το τμήμα του φεστιβάλ και τη σημασία του.
Ποιος είναι ο σκοπός λειτουργίας του τμήματος για παιδιά στο πλαίσιο του φεστιβάλ; Τι πιστεύετε ότι προσφέρει;
Σκοπός είναι τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με τον κινηματογράφο, τις ταινίες καθώς και τον τρόπο δημιουργίας της έβδομης τέχνης. Το φεστιβάλ προσφέρει ένα παράθυρο στον άκρως δημιουργικό κόσμο του σινεμά, δίνοντας έτσι έμπνευση σε αυτά με απώτερο σκοπό να καταφέρουν να χρησιμοποιήσουν οπτικές τεχνικές μυθοπλασίας στην καθημερινότητά τους.
Γιατί είναι σημαντικό να έρχονται σε επαφή με το σινεμά από μικρή ηλικία;
Ο παιδικός νους είναι σαν σφουγγάρι, έτοιμο να απορροφήσει και να κατανοήσει ερεθίσματα από τις τέχνες, την εκπαίδευση και το παιχνίδι. Η ανάπτυξη κριτικής άποψης είναι ίσως για εμάς το σημαντικότερο ζητούμενο αφού χωρίς αυτήν τα παιδιά δεν μπορούν να είναι μέρος μιας μεγαλύτερης συζήτησης γύρω από την κινηματογραφική και τηλεοπτική ποιότητα την οποία λαμβάνουν άμεσα ή έμμεσα καθημερινά.
Πόσο διαφορετική μπορεί να είναι η εμπειρία της παρακολούθησης μιας ταινίας σε μεγάλη οθόνη σε σχέση με την οθόνη της τηλεόρασης ή ενός υπολογιστή;
Τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την εμπειρία της μεγάλης οθόνης. Προσωπικά το παραλληλίζω με μια θρησκευτική εμπειρία, έχει τη δύναμη να ανατρέψει και να θρέψει ολόκληρους χαρακτήρες. Πολλές από τις λεπτομέρειες που οι σκηνοθέτες με πολλή αγάπη και υπομονή βάζουν στη δουλειά τους χάνονται στη μικρή οθόνη.
Η παιδεία που προσφέρει η Κυπριακή Δημοκρατία σε θέματα κινηματογράφου είναι ανύπαρκτη, με εξαίρεση αυτές τις διοργανώσεις που πραγματοποιούνται μια μόνο φορά τον χρόνο. Θα ήταν εύλογο να υπάρχει μεγαλύτερη επαφή των παιδιών με την 7η Τέχνη; Τι θα προτείνατε; Γιατί θεωρείτε ότι είναι ανύπαρκτη η κινηματογραφική παιδεία και γιατί δεν ενδιαφέρει το κράτος κάτι τέτοιο;
Είναι τεράστιο το θέμα! Πηγάζει από τη γενικά μέτρια αντιμετώπιση που έχουν οι κυβερνήσεις διαχρονικά σε όλα τα θέματα του πολιτισμού. Ίσως η 7η Τέχνη όμως να είναι η πιο αδικημένη γιατί πάντα επικρατούσε η άποψη ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει σαν πρεσβευτής της εθνικής μας ταυτότητας και άρα δεν χρειάζεται να ρίξουμε πολύ χρήμα σε αυτό. Ασφαλώς εμείς σαν κινηματογραφιστές αλλά και σαν λάτρεις του κινηματογράφου πρώτα από όλα διαφωνούμε κάθετα. Άλλες μικρές χώρες στα πρότυπα του νησιού μας κατάφεραν να δημιουργήσουν μια εθνική κινηματογραφική ταυτότητα και μέσω αυτής να προσελκύσουν τουρισμό, επενδύσεις αλλά και καλλιτεχνική καλαισθησία. Η νοοτροπία αυτή, να αφήνουμε τη δυναμική του σινεμά, μπορεί να αλλάξει μόνο αν από μικρή ηλικία υπάρχει αγάπη για αυτή τη μοναδική μορφή τέχνης.
Από τις προηγούμενες χρονιές, ποια είναι η ανταπόκριση των μικρών σινεφίλ στις προβολές και στα εργαστήρια;
Οι προβολές μας αφήνουν τους μικρούς μας θεατές με μια δίψα για το σινεμά. Θέλουν και άλλες παρόμοιες εμπειρίες αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει ούτε το κονδύλι ούτε η επαρκής βοήθεια αυτή τη στιγμή για να επεκτείνουμε τις δράσεις του παιδικού τμήματος πέραν των λίγων ημερών που διαρκεί το φεστιβάλ. Ιδιαίτερη επιτυχία έχουν τα εργαστήρια μας που γίνονται ειδικά για μικρές ηλικίες, πολλές φορές όμως αναγκαζόμαστε να αφήνουμε πολλούς μικρούς φίλους εκτός, εξαιτίας περιορισμένων θέσεων. Θέλουμε σαν παιδικό τμήμα στις επόμενες χρονιές να προσπαθήσουμε να πείσουμε το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού να δώσει ιδιαίτερη σημασία στην αναβάθμιση των δράσεών μας.
Το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο σε ό,τι αφορά το μέλλον του σινεμά στην Κύπρο; Και γιατί;
Τα τελευταία δέκα χρόνια υπάρχει μια ωρίμανση του κυπριακού σινεμά. Πολλές ντόπιες παραγωγές καταφέρνουν να κερδίσουν μεγάλα βραβεία σε τεράστια φεστιβάλ. Ταλέντο υπάρχει, δεν υπάρχει όμως η υποδομή για να πάρουμε τον δικό μας κινηματογράφο στο επόμενο επίπεδο και να καταφέρουμε να μετατρέψουμε το τι είναι τώρα, ένα χόμπι για λίγους, σε μια σωστή βιομηχανία κινηματογράφου.
Το πρόγραμμα
* Προβολή ανοιχτή στο κοινό: Blue Bicycle [Τουρκία, Γερμανία, 2015], διάρκεια 94 λεπτά.
Για ηλικίες 13-15 ετών. Προβολές: 1/5 στο Θέατρο Ριάλτο, 18:00 και 5/5 στο Ζήνα Πάλας, 18:00
Η μητέρα του δωδεκάχρονου Αλί πουλάει τα χειροποίητα πλεκτά της στους δρόμους μιας τουρκικής πόλης, ενώ ο ίδιος, όταν δεν είναι στο σχολείο, δουλεύει σε ένα γκαράζ για να βάλει λίγα λεφτά στην άκρη. Από τότε που έφυγε ο πατέρας του, η οικογένεια βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Το πανέμορφο μπλε ποδήλατο που θαυμάζει κάθε τόσο στη βιτρίνα ενός μαγαζιού, στον δρόμο για το σπίτι, φαντάζει εξωπραγματικό. Αυτός δεν θα είναι ο μόνος αγώνας που καλείται να δώσει ο Αλί.
* Προβολές για σχολεία [πριν τις ταινίες, θα προβάλλονται ταινίες μικρού μήκους που σκηνοθέτησαν παιδιά σε εργαστήρια κινηματογράφου]
Going to School [Δανία, 2015], διάρκεια 76 λεπτά
Προβολές: 28/4 στον κινηματογράφο Πάνθεον, 09:30 και 2/5 στο Ριάλτο, 09:30: Η ταινία ακολουθεί τη ζωή του εξάχρονου Βιλάντς στο σπίτι και στο σχολείο. Η αγάπη του για το παιχνίδι τον βάζει σε μπελάδες, καθώς τις περισσότερες φορές οι κανόνες των δικών του παιχνιδιών απέχουν πολύ από εκείνους των μεγάλων.
Crown Prince [Τσεχία, 2015], διάρκεια 94 λεπτά
Προβολή: 2/5 στο Πάνθεον, 09:30: Μια ιστορία για δύο πρίγκιπες, μια πριγκίπισσα και το μαγικό φίλτρο. Ο πρίγκιπας Τσαρλς αρνείται να αποδεχτεί το γεγονός ότι ο διάδοχος του θρόνου, σύμφωνα με τον νόμο και την παράδοση, είναι ο μεγαλύτερος αδερφός του, Τζον. Chidlren of Chance [Γαλλία, 2016], διάρκεια 100 λεπτά
Προβολή: 5/5 στο Κέντρο Υποδοχής και Φιλοξενίας Προσφύγων Κοφίνου: Σε μια σχολική εκδρομή στη Γερμανία, ένας νεαρός δάσκαλος ανακαλύπτει στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπούχενβαλντ τη φωτογραφία ενός αιχμαλώτου που μοιάζει εκπληκτικά με τον πατέρα του.
* Εργαστήρια
Τα φετινά εργαστήρια επικεντρώνονται στη σκηνοθεσία βωβού και φουτουριστικού κινηματογράφου, στη δημιουργία βίντεο εικονικής πραγματικότητας 360 μοιρών, στη σκηνοθεσία ταινιών κινουμένων σχεδίων και στην υποκριτική για τον κινηματογράφο. Το αποτέλεσμα των εργαστηρίων θα προβληθεί στη μεγάλη οθόνη του φεστιβάλ κατά την τελετή λήξης. Φέτος για πρώτη φορά το φεστιβάλ θα φιλοξενήσει στην ομάδα των νεαρών συμμετεχόντων, παιδιά από το Κέντρο Υποδοχής Αιτητών Ασύλου της Κοφίνου.
