Συστήθηκαν πριν από 15 ολόκληρα χρόνια με τα «Ρεγγέτικα», φέρνοντας τετ α τετ το ρεμπέτικο με τη ρέγκε μουσική. Ακολούθησε ο «Σαμάς» με εξέχον τραγούδι τη «Στολή του Μπάτμαν», εξαιρετικά αφιερωμένο στον Αρχιεπίσκοπο. Το 2015 κυκλοφόρησε ο δίσκος Zivo με πιο ηλεκτρικό ήχο και τους λούληδες, τους κούληδες και τους Φούλληδες, ενώ μόλις την περασμένη βδομάδα προστέθηκε στη δισκογραφία του τόπου και της μουσικής του κόσμου ο «Στρόβιλος», η τέταρτη δισκογραφική δουλειά των Τρίο Τεκκέ.

Η μπάντα των Αντώνη Αντωνίου [φωνή, τζουράς, ηλεκτρονικά], Λευτέρη Μουμτζή [κιθάρα, φωνή, synths] και Κόλιν Σόμερβιλ αφήνει την κριτική διάθεση και γίνεται στιχουργικά πιο εσωστρεφής, με υπαρξιακές αναζητήσεις. Ηχητικά, ωστόσο, μάλλον ευνοεί την εξωστρέφεια δοκιμάζοντας και εμπλουτίζοντας το «λεξιλόγιό» τους.

Ξεκινήσατε με τα «Ρεγγέτικα» για να εισηγηθείτε ένα υβριδικό είδος που φέρνει με ξεχωριστό τρόπο ξανά στο προσκήνιο τα ρεμπέτικα. Από τότε μέχρι τον «Στρόβιλο» ο ήχος σας έχει αλλάξει αρκετά. Πώς συνέβη αυτό;

Το πέρασμα του χρόνου, οι εμπειρίες, οι αλλαγές, οι συγκυρίες, οι συνθήκες είναι μερικά από τα στοιχεία που έπαιξαν ρόλο σε όλη αυτή την πορεία που είχε το γκρουπ μέσα στα δεκαπέντε χρόνια ύπαρξής του. Δεν είμαστε οι ίδιοι χαρακτήρες που ήμασταν τότε, αλλά σίγουρα είμαστε και αυτοί.


Ποιος ήταν ο στόχος τότε και ποιος είναι σήμερα;

Ο στόχος τότε ήταν να παίζουμε μουσική που μας κάνει να περνάμε καλά και να γεμίζουμε χαρά εμάς και τους γύρω μας. Το ρεμπέτικο ήταν [και είναι] η πηγή έμπνευσης, το σημείο εκκίνησης, και όλα ουσιαστικά πηγάζουν από τη μεγάλη αγάπη που έχουμε για αυτή την κουλτούρα. Ο στόχος σήμερα εξακολουθεί να είναι ο ίδιος πάνω κάτω, μαζί με το ότι θέλουμε να εξελίσσουμε το προϊόν μας ως γκρουπ, όπως εξελισσόμαστε και ως άνθρωποι παράλληλα με τον κόσμο γύρω μας.

Παραμένει η μουσική σας ένα υβριδικό είδος μεταξύ ρεμπέτικου και ηλεκτρικού, ίσως, ήχου; Ή αντιμετωπίζεται απλώς ως μια σύγχρονη εκδοχή του ρεμπέτικου; Ή κάτι άλλο;

Μέλημά μας είναι να παίρνουμε ό,τι έχουμε κάνει μέχρι την κάθε παρούσα στιγμή και με δοκιμές και πειραματισμούς να ψάχνουμε το πόσο ακόμα και προς τα πού μπορούμε να το τραβήξουμε, εμπλουτίζοντας το «λεξιλόγιό» μας, αλλά παραμένοντας στο πλαίσιο ενός είδους που μπορεί να ονομάζεται ρεμπέτικο ή νεο-ρεμπέτικο. Αναμφισβήτητα έχουμε ξεμακρύνει αρκετά από το σημείο που αρχίσαμε με τις reggae ή swing διασκευές παλιών ρεμπέτικων τραγουδιών, και σίγουρα δεν κάνουμε κάτι που μπορεί να ονομαστεί ρετρό.
Προσβλέπουμε σε έναν σύγχρονο ήχο ο οποίος ανανεώνεται συνεχώς ανάλογα πάντα με τις επιρροές μας και την αισθητική που μας αντιπροσωπεύει σε κάθε εποχή.



Ποια είναι σήμερα τα χαρακτηριστικά στοιχεία του ήχου σας;

Από την αρχή της πορείας μας το χαρακτηριστικότερο στοιχείο είναι η χρήση του τζουρά [μικρό μπουζούκι] γύρω από τον οποίο κτίζονται τα περισσότερά μας κομμάτια και ο ήχος του στιγματίζει τις περισσότερές μας συνθέσεις. Αρκετά εφέ χρησιμοποιούνται πλέον στην ηλεκτρική κιθάρα, αλλά και στον τζουρά και το ηλεκτρικό μπάσο, και τα τύμπανα και τα κρουστά έχουν πολύ έντονη παρουσία σε όλα τα κομμάτια του καινούργιου δίσκου, δίνοντας μια πολύ έντονη ρυθμική ταυτότητα. Ακόμα, για πρώτη φορά έχουμε χρησιμοποιήσει αρκετά synthesizers και organs [πλήκτρα] με κάποιους βασικούς ρόλους στις ενορχηστρώσεις, καθώς και άλλα ηλεκτρονικά και ηχοτοπία. Συνθετικά, τα τραγούδια αντλούν έμπνευση βεβαίως από το λαϊκό και ρεμπέτικο τραγούδι και κουλτούρα, αλλά και από δεκάδες άλλες πηγές οι οποίες δεν είναι μόνο μουσικές.

Εν τέλει, ήταν μια συνειδητή απόφαση η μετάβαση στον ηλεκτρικό ήχο ή μια εξέλιξη που έτυχε να συμβεί; Και σε αυτό το πλαίσιο, πώς προέκυψε η συμμετοχή που κατέληξε σε μόνιμη συνεργασία με τον Dave De Rose;

Ήταν κάτι που προέκυψε συνάμα με τη συνεργασία με τον Dave που άρχισε κάπου στο 2015, ίσως και λίγο πιο πριν, και εξελίχτηκε τα τελευταία 5 χρόνια. Δεν ήταν κάτι που προγραμματίσαμε, αλλά όταν συνέβη τυχαία νιώσαμε ότι ήταν μια σωστή εξέλιξη για να έχει ενδιαφέρον και για μας να συνεχίσουμε να δημιουργούμε ως γκρουπ. Μετά είδαμε και στην πράξη ότι όντως η κατεύθυνση αυτή εξελισσόταν με έναν πολύ οργανικό τρόπο και φάνηκε από την αρχή ότι ήταν αρκετά υποσχόμενη, με την έννοια ότι υπήρχε εύφορο πεδίο προς εξερεύνηση και δημιουργικότητα.

Υπήρξαν τραγούδια των Τρίο Τεκκέ στο παρελθόν που άφηναν πολιτικές νύξεις και ασκούσαν κριτική σε εξουσιαστικές δομές. Υπάρχει αυτή η διάθεση στον νέο δίσκο;

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει αυτή η διάθεση σε αυτό τον δίσκο. Περισσότερο κυριαρχούν μια πιο ονειρική και ρομαντική κατάσταση και αίσθηση και μια στροφή στον εσωτερικό κόσμο σε μια υπαρξιακή αναζήτηση. Πολλές φορές (ίσως και τις περισσότερες κατ' ακρίβειαν) τα τραγούδια που γράφονται, ακόμα και αν μιλούν σε δεύτερο ή τρίτο πρόσωπο, αποτελούν αντικατοπτρισμό των ενδόμυχων του δημιουργού. Τα γράφει δηλαδή για να τα ακούσει πρώτα ο/η ίδιος/α και να μπορέσει ίσως να κατανοήσει ή να ταξινομήσει διάφορα που συμβαίνουν στο κεφάλι και την ψυχή του.

Η ζωή του μουσικού δεν ακολουθεί ποτέ μια ομαλή πορεία. Απλώς τώρα αυτό φαίνεται να επηρεάζει σχεδόν όλα τα επαγγέλματα του κόσμου

Γιατί επιλέγετε να κυκλοφορήσετε τον δίσκο τώρα; Συνήθως μια νέα κυκλοφορία συνοδεύεται από ζωντανές εμφανίσεις. Σας προβλημάτισε καθόλου η παρούσα κρίση που διερχόμαστε;

Η κυκλοφορία του δίσκου ήταν προγραμματισμένη εδώ και πολλούς μήνες και όλη η διαδικασία -κοπή δίσκων, προώθηση- έτρεχε. Δεν υπήρχε λόγος να τη σταματήσουμε. Έτσι και αλλιώς φαινόταν απίθανο ότι θα κάναμε ζωντανές εμφανίσεις πριν από το καλοκαίρι. Μας προβλημάτισε και μας προβληματίζει, όπως και όλους τους μουσικούς και διοργανωτές μουσικών εκδηλώσεων ανά τον κόσμο. Αλλά το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να επιμένουμε, να πιστεύουμε, να ελπίζουμε για το μέλλον και να προσπαθούμε να βρίσκουμε λύσεις. Έτσι και αλλιώς πάντοτε αυτό κάναμε. Η ζωή του μουσικού δεν ακολουθεί ποτέ μια ομαλή πορεία. Απλώς τώρα αυτό φαίνεται να επηρεάζει σχεδόν όλα τα επαγγέλματα του κόσμου.

Για πρώτη φορά τραγουδούν τρίτοι τα δικά σας τραγούδια. Μιλήστε μας για τη συνεργασία με τους Φώτη Σιώτα, Δημήτρη Μυστακίδη και Γιάννη Διονυσίου.

Είμαστε πολύ ευγνώμονες για αυτή τη συνεργασία με τους τρεις αυτούς τραγουδιστές που θαυμάζουμε απεριόριστα, άλλωστε γι’ αυτό και τους καλέσαμε. Ήταν και οι τρεις απ' την πρώτη στιγμή πολύ θετικοί στην πρότασή μας.



Με τον Φώτη βρεθήκαμε στην Αθήνα ένα βράδυ του Οκτώβρη σε ένα στούντιο, ο οποίος «κάρφωσε» το κομμάτι σε μερικές μόνο προσπάθειες παρόλο που δεν είχε καθόλου χρόνο να προετοιμαστεί και δεν είναι ούτε εύκολο κομμάτι. Ο Δημήτρης ηχογράφησε άψογα τα φωνητικά του μόνος του και μας τα έστειλε, ενώ ο Γιάννης ηχογράφησε το κομμάτι του στην καλοκαιρινή του επίσκεψη στην Κύπρο.

Είμαστε ιδιαίτερα ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα και ελπίζουμε να καταφέρουμε σε κάποια συναυλία, είτε στην Κύπρο είτε στην Ελλάδα, να τα παίξουμε αυτά τα κομμάτια και μαζί στη σκηνή!


Ποιες είναι, αλήθεια, οι προσδοκίες σας από αυτό τον δίσκο; Κοιτάζετε προς τον διεθνή χώρο. Εδώ τι γίνεται;

Λόγω και του ότι ο δίσκος κυκλοφορεί από τη βρετανική Riverboat Records, που είναι και ένας από τους βασικούς αλλά και παλαιότερους παίκτες στη λεγόμενη World Music σκηνή, η ματιά είναι σίγουρα προς τον διεθνή χώρο. Καταβάλλουμε ταυτόχρονα προσπάθεια να (ξανα)κερδίσουμε και τον κόσμο μας στον ελλαδικό χώρο και στην Κύπρο, με τον οποίο λόγω της αρκετά μεγάλης παύσης που είχαμε από το 2012 μέχρι το 2015 χάθηκε κάπως η επαφή που είχαμε χτίσει. Πιστεύουμε ότι ο «Στρόβιλος» είναι ένας δίσκος που μπορεί εύκολα να αγαπηθεί από το κυπριακό και ελληνικό κοινό, αρκεί να φτάσει με κάποιο τρόπο στα αφτιά του. Η παραγωγή δεν τελειώνει με την κυκλοφορία του δίσκου. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσπάθεια στο να βρεθούν τα σωστά κανάλια για να διοχετευθεί η μουσική ώστε να μπορεί να εντοπιστεί εύκολα και άμεσα από τους ενδιαφερόμενους.