Το δημοφιλές έργο της συγγραφέα Σούζαν Χιλ «The woman in black», που μεταφέρθηκε στο BBC τη δεκαετία του΄80 και στον κινηματογράφο πριν μερικά χρόνια και αποτελεί ένα από τα μακροβιότερα έργα που ανέβηκαν στο West End του Λονδίνου, με παραστάσεις που πραγματοποιούνταν για τριάντα χρόνια χωρίς διακοπή, μεταφέρεται στη σκηνή του Θεάτρου Διόνυσος στις 31 Ιανουαρίου 2020.

Με αφορμή την επικείμενη πρεμιέρα του έργου ο σκηνοθέτης Αντρέας Κυριάκου μίλησε στο ραδιόφωνο «Πολίτης 107.6» και στο πολιτιστικό ένθετο «Τι παίζει» για την επιστροφή του στο συγκεκριμένο θέατρο, έναν χρόνο μετά το «Αντίο Κοπρόσκυλα», έργο που επίσης σκηνοθέτησε.

Ποια είναι η ιστορία του έργου;
Το έργο έχει να κάνει με έναν μεσήλικα δικηγόρο ο οποίος έζησε στην αρχή της καριέρας του μία μοναδική και συνάμα τραγική εμπειρία σε ένα χωριό έξω απ΄ το Λονδίνο, την οποία θέλει να μεταφέρει στους γνωστούς και φίλους του. Για τον λόγο αυτό πληρώνει έναν νεαρό αλλά γνωστό ηθοποιό με σκοπό να τον εκπαιδεύσει για το πώς θα μεταφέρει αυτή την ιστορία στο κοινό. Ξεκινάει έτσι αυτό το παιχνίδι στο θέατρο, όπου μέσα από τις πρόβες που κάνουν οι δυο τους σιγά-σιγά ταξιδεύουμε σε εκείνη την εποχή και βιώνουμε και εμείς όσα έζησε και ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας.

Αγαπάω το θέατρο και θέλω να καταπιάνομαι με αυτό, αλλά αν η σκηνοθεσία μου δεν έχει μια κινηματογραφική ματιά, είναι λιγότερες οι πιθανότητες να ξεχωρίσει η δουλειά μου

Το κινηματογραφικό σου ένστικτο μεταφέρεται στο συγκεκριμένο έργο;
Εννοείται. Αγαπάω το θέατρο και θέλω να καταπιάνομαι με αυτό, αλλά αν η σκηνοθεσία μου δεν έχει μια κινηματογραφική ματιά, είναι λιγότερες οι πιθανότητες να ξεχωρίσει η δουλειά μου. Προσπάθησα με τη δημιουργική μου ομάδα να δώσω αυτή την αίσθηση του κινηματογράφου πάνω στη σκηνή, κάτι που δεν είναι εύκολο γιατί δεν έχουμε τα μέσα που έχουν μεγάλες παραγωγές. Αλλά με λίγη φαντασία νομίζω ότι τα καταφέρνουμε.

Επειδή είναι διαφορετικές οι συνθήκες στον κινηματογράφο και στο θέατρο, η μεγαλύτερη ανησυχία που έχω είναι να περάσει αυτό που οραματιστήκαμε στο κοινό όσο καλύτερα γίνεται. Στο θέατρο δεν έχεις μοντάζ, δεν μπορείς να ξεγελάσεις με κανένα τρόπο τον θεατή

Ποιο είναι το μεγαλύτερό σου άγχος ως σκηνοθέτης;

Επειδή είναι διαφορετικές οι συνθήκες στον κινηματογράφο και στο θέατρο, η μεγαλύτερη ανησυχία που έχω είναι να περάσει αυτό που οραματιστήκαμε στο κοινό όσο καλύτερα γίνεται. Στο θέατρο δεν έχεις μοντάζ, δεν μπορείς να ξεγελάσεις με κανένα τρόπο τον θεατή. Πρέπει να υπάρχει μια άμεση σύνδεση με το κοινό και πρέπει το κείμενο και το υποκριτικό κομμάτι να σε κρατήσουν απ’ την αρχή μέχρι το τέλος. Ίσως περισσότερο να φοβάμαι τη βαρεμάρα. Η αίσθηση ότι το έργο «κάνει κοιλιά». Αυτό το ενδεχόμενο είναι που ανησυχεί κάθε σκηνοθέτη πιστεύω.



Γιατί να έρθει κάποιος να δει την παράσταση;

Για να μεταφερθεί έστω και για σχεδόν δύο ώρες στην Αγγλία του ’50 και να αντιμετωπίσει λίγο τους φόβους του. Μέσα από το έργο καλείται ο κάθε θεατής να αντιμετωπίσει όσες σκέψεις του βρίσκονται στο σκοτάδι και παραπέρα, και αυτό λειτουργεί τελικά πολύ θεραπευτικά για τον ίδιο.

Συντελεστές:

Κείμενο: Susan Hill & Stephen Mallatratt

Μετάφραση: Φρίξος Μασούρας

Σκηνοθεσία: Ανδρέας Κυριάκου

Σκηνικά: Stavri Papa

Κοστούμια: Κατερίνα Ττάκκα

Φωτισμοί : Γιώργος Λάζογλου

Μουσική: Κων/νος Ευαγγελίδης

Βοηθός Σκηνοθέτη: Ανδρέας Γεωργίου

Ηθοποιοί: Χριστόδουλος Μαρτάς, Ανδρέας Κουτσόφτας, Άντρη Σεργίου

Καλλιτεχνική Διεύθυνση Θεάτρου «ΔΙΟΝΥΣΟΣ»: Χρήστος Γιάγκου

Τακτικές παραστάσεις στη Λευκωσία: Παρασκευή & Σάββατο στις 8.30 μ.μ. , Κυριακή στις 6.30 μ.μ. μέχρι τις 29 Φεβρουαρίου 2020

Κρατήσεις: 22818999 & 99621845