Γράφει ο Γιώργος Κακούρης
Η Φανερωμένη είναι ίσως το μόνο σημείο της πόλης όπου οι ίδιοι που συχνάζουν ή μένουν εκεί έχουν δημιουργήσει έναν νέο μύθο και μάλιστα σε ένα χώρο γεμάτο από παλιούς. Με το σύμπλεγμα εκκλησία-παρθεναγωγείο-οίκημα χριστιανικής νεολαίας-σύνδεσμος τεθωρακισμένων-αυστηρός κότσος της Ουρανίας Κοκκίνου, και την επιβολή μιας τεράστιας ελληνικής και μιας βυζαντινής σημαίας, έτσι για να θυμόμαστε σε ποιο έθνος οφείλουμε τεμενάδες πέντε φορές την ημέρα, λες και έχουμε γενετικά προκαθοριστεί και δεν έχουμε ελεύθερη επιλογή.
Τελευταία, κάποιοι κυκλοφορούν με τη στολή της μαύρης φανέλας στους δρόμους της παλιάς Λευκωσίας, μοιράζοντας φυλλάδια. Συνθήματα του τύπου "αν θέλουμε σας καίμε" και η υπογραφή του ΕΛΑΜ εμφανίστηκαν στο προαύλιο της εκκλησίας και σε τοίχους της παλιάς Λευκωσίας.Συχνά πυκνά γίνεται λόγος για επιθέσεις κατά "μαύρων". Η αστυνομία σπάνια ανακοινώνει κάτι. Τα περισσότερα -αν όχι όλα- Μέσα αποσιωπούμε ή αδιαφορούμε.
Και την περασμένη εβδομάδα, ένας λαχειοπώλης έφαγε ξύλο σε κάποιον παράδρομο μετά από λεκτική αντιπαράθεση στη Λήδρας με κάποια από αυτά τα περήφανα νιάτα.
Μετά τη δημοσίευση του άρθρου της Cyprus Mail που ανέδειξε το θέμα, ανώνυμο άτομο, που ισχυρίζεται πως ανήκε στην ομάδα των ΕΛΑΜόπουλων, ανάρτησε σχόλιο που συνοψίζεται ως "εμείς εν τζαι" και "κάποιος τρώει τες για να φταίξει το ΕΛΑΜ". Ενδιαφέρουσα κατηγορία, αυτή της προβοκάτσιας, και πάντα βολική. Όμως, προς το παρόν, τη βλέπουμε χωρίς αποδείξεις, ως κράχτη στο ίντερνετ για τους αφελείς.
Η είδηση συνέχισε να συζητείται όπως γίνεται κάθε φορά που κάποιος εξυπνόβλακας ζωγραφίζει μια σβάστικα [συχνά μάλιστα και λάθος] σε κάποιον τοίχο της γειτονιάς.
Όμως κανείς δεν είναι σίγουρος για το πώς μπορεί να αντιμετωπιστούν αυτά τα άτομα. Πώς να εμπιστευτείς την αστυνομία, όταν υπάρχει η εντύπωση στο μυαλό του κόσμου πως, όπως και ο στρατός, το σώμα έλκει και αυτό τα πιθανότατα διαταραγμένα άτομα που τη βρίσκουν να δέρνουν μαύρους και, εσχάτως, κατά πώς φαίνεται, γέρους; Πώς να εμπιστευτείς τους πολιτικούς όταν το θέμα τούς αφορά μόνο στο πλαίσιο προεκλογικών και επικοινωνιακών "διενέξεων"; Και πώς να αναθαρρήσεις όταν ο κ. Μιχάλης λέει στους δημοσιογράφους πως, όπως και στο περιστατικό με τον Νιγηριανό στη Μακαρίου, οι περαστικοί φοβήθηκαν να παρέμβουν όταν δέχτηκε επίθεση;
Ίσως ο μόνος τρόπος θα ήταν να μην αφήσουμε τον τρόπο σκέψης όποιου κι αν δέρνει να αλλάξει την καθημερινότητα μιας γειτονιάς που αλλάζει την Κύπρο. Και το επόμενο Σάββατο, απέναντι από την ελληνική και τη βυζαντινή σημαία της Φανερωμένης, να υψώσουμε και μια της Ουγκάντας, έτσι για το γαμώτο, και να καλέσουμε τα ΕΛΑΜόπουλα να έρθουν να το συζητήσουμε.
Φτάνει αν, λέμε αν, εμφανιστεί και κάποιος ανώνυμος μελανο-t-shirtάς που θέλει να ρίχνει ξύλο μετά από μια συζήτηση, να μείνει μαζί μας και να είναι έτοιμος να του πουν ότι είναι ανεπιθύμητος. Και όχι να "διαψεύσει" και να "καταδικάσει", ως άλλο πολιτικό κόμμα, κάποια στιγμή στο ίντερνετ.
Δημοσιεύθηκε στις 27 Μαρτίου 2011.
