"Τα δραματικά δεινά των ενήλικων και η απάνθρωπη φαντασία των συνομήλικών μου, που έμοιαζαν εγκαταλελειμμένοι σε μια δική τους παρόρμηση εν μέσω τόσο πολλών καταστροφών, φανερώνονταν στους τοίχους γύρω μου. Τα πρώτα έργα μου του 1945 είχαν ήδη στοιχεία από τα γκράφιτι στους δρόμους και μια σωρεία διαμαρτυριών -των καταπιεσμένων, των λαθραίων αλλά γεμάτων ζωή- μια ζωή που επίσης έβρισκες στους τοίχους της χώρας μου". Ο Καταλανός ζωγράφος Αντόνι Τάπιες απεβίωσε το βράδυ της 6ης Φεβρουαρίου, αφήνοντας παρακαταθήκη το ίδρυμα που φέρει το όνομά του [ένα ίδρυμα ταγμένο στη μελέτη της μοντέρνας τέχνης], ένα μουσείο και περισσότερα από δύο χιλιάδες έργα ανοιχτά στο κοινό. Αν ο Γκαουντί διέπρεψε στις κεντρικές λεωφόρους της Βαρκελώνης, η τέχνη του Αντόνι Τάπιες τίμησε τους παραδρόμους της.