Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Τα σκουπίδια έχουν καλύψει τη βόρεια Λευκωσία. Το ξέρω γιατί μου το είπε σε ανύποπτο χρόνο το ΡΙΚ. Και το ΡΙΚ μου το είπε σε ανύποπτο χρόνο για να ξέρω να αποφεύγω αυτές τις περίεργες περιοχές όπου οι υπάλληλοι του δήμου [σόρι, "δήμου", τι κι αν συνταγματικά ο τουρκοκυπριακός δήμος Λευκωσίας είναι νομιμότατος] κάνουν απεργία και αφήνουν τα σκουπίδια να στοιβάζονται.

Και τι δεν μου λέει το ΡΙΚ! Μου λέει για δυσωδία, για πιθανές εστίες μόλυνσης και χολέρας [μα βεβαίως] και τύφου [ω, ναι!] και μου θυμίζει πως αν περάσω απέναντι σε αυτή τη χώρα που προφανώς βρίσκεται στα μέσα του 19ου αιώνα και στην οποία θα διαδραματίζονται δυο-τρεις σειρές εποχής, να μην ξεχάσω να τηρώ τους κανόνες υγιεινής.

Γιατί όλο αυτό; Υπάρχει μια αναφορά σε μια απεργία... κάτι για τους εργαζόμενους στον ψευδοδήμο [ψευδοεργαζόμενους στο δήμο;] που δεν πληρώνονται [ψευδο-δεν-πληρώνονται;]. Η υπόνοια, όπως και όταν υπάρχει κάποια πυρκαγιά στον Πενταδάκτυλο, απλή: κοίτα, κοίτα - μα να μην μπορούν να διαχειριστούν τα αυτονόητα;

Υποψιάζομαι ότι ούτε τα άλλα κανάλια μπαίνουν στον κόπο να εξηγήσουν ποιοι κάνουν την απεργία και γιατί. Ούτε τι σημαίνει αυτή η απεργία για την πολιτική στα κατεχόμενα. Ή και πώς συνδέεται το ότι η αστυνομία δέρνει διαδηλωτές με τα όσα συμβαίνουν εδώ. Απλή φολκλορική προσέγγιση των τεκταινομένων σε μια χώρα, αλλού, όχι στην ίδια πόλη, σε έναν άγνωστο χώρο που, μια Κυριακή, μεγάλη εφημερίδα κατέταξε στις σελίδες των διεθνών. Λες και η αστυνομία δέρνει κόσμο στην Ταϊλάνδη, λίγο πιο κάτω.

Σε μια σαπουνόπερα στο Mega, ο ήρωας έχει ανακαλύψει το σύνηθες τρομερό μυστικό από το παρελθόν, τα 'χει χάσει και έχει καταλήξει σε κάποιο κελί στα κατεχόμενα. Οι συμπρωταγωνιστές συζητούν την κατάσταση με αφύσικους διάλογους, ειδικά σχεδιασμένους για να περάσουν το εγκεκριμένο -βάσει του Δόγματος Δεν Ξεχνώ- μήνυμα πως "εν υπάρχει νόμος ποτζεί" and that's that.

[Στην απορία του καλαμαρά πατέρα του νεο-αγνοούμενου αν το υπουργείο Εσωτερικών είναι αρμόδιο για την υπόθεση, η Κύπρια μάνα Βαλεντίνα Σοφοκλέους απαντά με ύφος απαντώ-ηλίθια-ερώτηση "υπουργείο Εξωτερικών!"]

Τι γίνεται στη βόρεια Λευκωσία, λίγα μέτρα παρακάτω; Η βόρεια Κύπρος του Vichy [κατά τη Γαλλία του Vichy] δεν παρέχει τη βασική ασφάλεια στους κατοίκους της και αυτοί εξεγείρονται. Εμείς ατενίζουμε τον Πενταδάκτυλο και χάνουμε το τι συμβαίνει κάτω από τη μύτη μας.

Άλλωστε για μας έχουν σημασία μόνο τα σπίθκια μας, τα χωράφκια μας και το ποιoς έχει το εθνικό κοτσιάνι του νησιού. Τα υπόλοιπα είναι προφανώς απλά σκουπίδια.