Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Κυκλοφορώντας στη γειτονιά όπου μένει, ο Π. είχε παρατηρήσει αρκετές φορές στη Ρηγαίνης ένα κατάστημα που εξειδικεύεται στα γραμματόσημα και στο φιλοτελισμό.
Ο Π. [Κύπριος, μεγαλωμένος στην Ελλάδα, με μόνη διαφοροποίηση από τους υπόλοιπους την προφορά και το ότι δεν θυμάται το Ευχάριστο Σαββατόβραδο -θα δείτε γιατί το αναφέρω] είχε παρατηρήσει και πόσο λίγος -έως καθόλου- κόσμος έμπαινε μέσα στο μικρό κατάστημα, σφηνωμένο μεταξύ των ύποπτων μπαρ, των φαγάδικων και των ξεχασμένων καταστημάτων με ρούχα.

Μια μέρα, ένα ζευγάρι Βρετανοί τουρίστες τον σταμάτησε στο δρόμο για να τον ρωτήσει κάτι. "Εδώ είναι η Ρηγαίνης;", ρώτησαν. Ο Π. θεωρώντας, δικαιολογημένα ίσως, πως οι τουρίστες έψαχναν έναν πιο κεντρικό δρόμο, τους ρώτησε αν εννοούσαν την οδό Λήδρας.

Μα όχι, δεν έψαχναν τη Λήδρας και το οδόφραγμα. "Μας είπαν πως εδώ γύρω υπάρχει ένα κατάστημα για φιλοτελιστές", απάντησαν. Και κάπως έτσι, δύο άτομα από την άλλη άκρη της Ευρώπης έγιναν μερικοί από τους λιγοστούς πελάτες ενός καταστήματος αόρατου για τους ντόπιους.

Αργότερα την ίδια ημέρα, ο Π. κατευθυνόταν από την περιοχή της Φανερωμένης προς την παλιά Δημοτική Αγορά [με το γήπεδο του σχολείου της Φανερωμένης στα αριστερά του και το κτήριο του σχολείου πίσω του -κι αυτό θα δείτε γιατί το αναφέρω], όταν τον σταμάτησε ένα καλοντυμένο ζευγάρι γιάπηδων Κυπρίων.

"Μπορείτε να μας πείτε πού μπορούμε να βρούμε την πλατεία Φανερωμένης;", ρώτησαν. Και ο Π., καθ' όλα Κύπριος του οποίου ο πατέρας είχε υπάρξει προσωπικός φρουρός του Μακαρίου [στο σημείο που κράταγε τσίλιες ακόμη κι εκεί όπου ο Εθνάρχης πάει μόνος], γυρνά και απαντά σε άπταιστα καλαμαρίστικα: "Α, συγγνώμη, δεν γνωρίζω. Εγώ είμαι από Ελλάδα".

Προκαλεί κάποιον εκνευρισμό όταν ο "απ' έξω" έχει τη διάθεση να εξερευνήσει και ο ντόπιος δεν γνωρίζει ούτε τα βασικά. Φαντάζομαι οι επισκέπτες ρώτησαν τον επόμενο περαστικό που βρήκαν μπροστά τους και ελπίζω πως τους φάνηκε τουλάχιστον αστείο το ότι ο προορισμός τους ήταν κάτω από τη μύτη τους. Όμως τουλάχιστον, όποιος ψάχνει βρίσκει.