Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Αγγλόφωνη κυπριακή εφημερίδα αποφάσισε πρόσφατα να ταράξει τα νερά όπως μόνο μια αγγλόφωνη εφημερίδα στην Κύπρο μπορεί, με ένα ένθετο που απευθύνεται σε ένα άλλο κοινό από τα συνηθισμένα, για ένα θέμα που δεν βλέπουμε συχνά.

Κυρίες και κύριοι: ένα "64 page special", "full colour [σ.σ. είναι κι αυτό ένα επίτευγμα εν έτει 2012] luxury" [sic] περιοδικό για το Diamond Jubilee της Αυτής Μεγαλειότητας Ελισάβετ Β΄ του Ηνωμένου Βασιλείου και καμιάς ντουζίνας άλλων κρατών της Κοινοπολιτείας.

Μεταξύ άλλων συναρπαστικών πληροφοριών, το luxury περιοδικό συμπεριλαμβάνει φωτογραφική αναδρομή στις "χαρές και τις λύπες" της μονάρχη, όπου περιλαμβάνονται και πληροφορίες για την επίσκεψή της στην Κύπρο, τα κατοικίδιά της και την επιρροή της στη μόδα [δεν κάνω πλάκα].

Πέρα τώρα από το δούλεμα, ας πούμε πως κοινό για ένα ένθετο, που ίσως να μην αφορά ούτε τον μέσο σύγχρονο Βρετανό, υπάρχει [συνομήλικοι expats της Α.Μ. στην Πάφο και την Κερύνεια].

Αν όμως το κοινό υπάρχει, ένα τέτοιο έντυπο είναι εντελώς περιττό σήμερα. Ακόμα και αν η υπεραιωνόβια γιαγιά δεν μπορεί να μπει στο σάιτ του BBC για να χορτάσει μοναρχολαγνεία, μπορεί κάλλιστα να πάρει ένα οποιοδήποτε βρετανικό περιοδικό ή εφημερίδα από το περίπτερο ή να συντονιστεί στον Sky στη δορυφορική.

Η έκδοση αυτή, από έναν οργανισμό που διαθέτει τα μέσα και το προσωπικό για να κάνει πολύ πιο ενδιαφέροντα πράγματα στα αγγλικά από μια εφημερίδα με σελίδες ειδήσεων από την Britain, δεν είναι από μόνη της το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι η έλλειψη φαντασίας σε έντυπα και μέσα που κατά τα άλλα θεωρούνται θεσμοί.

Τα Μέσα στην ["ελεύθερη"] Κύπρο φαίνονται -κατά κανόνα και ως ευρύτερη φιλοσοφία- αποφασισμένα απλώς να αντιγράφουν το ένα το άλλο, άντε και τα Μέσα της μητέρας πατρίδας. Ακόμα και αυτές οι αντιγραφές όμως γίνονται με έλλειψη οράματος, τσαπατσουλιά και με μόνη βλέψη ακόμα ένα κομματάκι στην ίδια ληγμένη πίτα.
Θα πείτε φταίει η κρίση, ή φταίει η μικρή αγορά - όμως οι νέες ιδέες είναι το μόνο πράγμα που δεν κοστίζει τίποτα. Όποιος συνεχίζει να βασίζεται στα παλιά, είτε αυτά είναι τα γενέθλια μιας μονάρχη που μας αφορούσε πριν 50 χρόνια, είτε αυτά είναι οι ελληνικές εφημερίδες της δεκαετίας του 1990, θα εξαφανιστεί. Και η κοινωνία θα συνεχίσει χωρίς εμάς, τα "παραδοσιακά" Μέσα.