Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Μέσα στη ζέστη της νεκρής ζώνης, τρεις ΟΗΕδες σκουπίζουν την άσφαλτο του χώρου στάθμευσης πίσω από το Λήδρα Πάλας, στον χώρο μεταξύ μιας σειράς από πλαστικές καρέκλες και μιας μικρής εξέδρας. Πάνω στην εξέδρα βρίσκεται ένα αναλόγιο μαρκαρισμένο με το σήμα του ΟΗΕ. Πίσω, στον κήπο του ξενοδοχείου-στρατώνα, ακούγονται κιθάρες να προβάρουν κάποιο κομμάτι.

Στο οδόφραγμα οι αστυνομικοί κατευθύνουν τα αυτοκίνητα να παρκάρουν όχι μέσα στη νεκρή ζώνη, αλλά σε ένα πολύ βολικό πάρκινγκ λίγο έξω, κάπου εκεί που είχε γίνει κάποτε το launch της εκστρατείας για την πολιτιστική πρωτεύουσα. Και το οποίο φυσικά κοστίζει. Πού να ελέγχουν τώρα ταυτότητες και να ψάχνουν πινακίδες όταν μπορούν, κατευθύνοντας τα αυτοκίνητα σε ένα ιδιωτικό πάρκινγκ, να ενισχύσουν την επιχειρηματικότητα;

Στον καφενέ λίγο πριν το εξ αποστάσεως δημαρχείο Κερύνειας, στον καφενέ όπου εργάζεται μια μορφωμένη γυναίκα από την Κίνα που κάπως κατέληξε να σερβίρει καφέδες σε Κυπραίους ταξιτζήδες, οι εργαζόμενοι στα κτήρια των Ηνωμένων Εθνών [καθαρίστριες, μάγειρες και τα λοιπά] απεργούν. Στο διάλειμμα από την απεργία, κάθονται στη σκιά για να φάνε τα σάντουιτς που έστειλε η συντεχνία.

Οι κάτοικοι του Αραμπαχμέτ στην άλλη Λευκωσία παραπονιούνται για την εξοργιστικά δυνατή μουσική που ακούγεται κάποιες νύχτες από το γνωστό εστιατόριο στη νεκρή ζώνη που δεξιώνεται από ειρηνευτικές πρωτοβουλίες, αξιωματούχους και μέλη του οικοσυστήματος των ΜΚΟ μέχρι και ακροδεξιές νεοναζιστικές παραστρατιωτικές οργανώσεις από το εξωτερικό. Η μουσική ακούγεται μέχρι και τη Λήδρας αργά το βράδυ, κύματα καγκουριάς και απολιτίκ νεοπλουτισμού να απλώνονται σε όλη τη παλιά πόλη.

Από τον δρόμο περνούν ακριβά αυτοκίνητα, κατευθυνόμενα προς το Λήδρα Πάλας και το Home for Corporation [όπως το γράφει η ταμπέλα από μουσαμά που έστησε ο ιδιοκτήτης του χώρου στάθμευσης]. Κυβερνώντες και "κυβερνώντες" προσπαθούν να συνεννοηθούν έστω και για τα αυτονόητα. Κάπου στη νεκρή ζώνη της Χρυσαλινιώτισσας ανάβει πυρκαγιά. Αυτή τη φορά τα πυροσβεστικά φτάνουν εγκαίρως, καθώς μάλλον δεν έπρεπε να περάσουν από δρόμο με τραπεζάκια. Εκτός βέβαια και αν βοήθησαν οι κόκκινες γραμμές.