@valia_kaimaki

Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα να χρησιμοποιώ τα κοινωνικά δίκτυα, προσπάθησα να είμαι πολύ προσεκτική. Δεν βάζω οικογενειακές φωτογραφίες, γενικά δεν βάζω ούτε φωτογραφίες, παρά μόνο αυτές που θα έδινα να τυπωθούνε και σ' ένα έντυπο [λέμε τώρα αν μου τις ζητούσε κάποιος]. Δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ 4sq για να δείξω πού είμαι. Δεν αποχαιρετώ τους φίλους μου όταν πάω διακοπές και δεν διαφημίζω τις προσωπικές μου σχέσεις. Δεν ανταλλάσσω ποτέ βρισιές στο twitter. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι μπορεί και να είμαι βαρετή...
Γιατί τα κάνω αυτά; Γιατί όπως συχνά επαναλαμβάνω, τα κοινωνικά δίκτυα είναι ΔΗ-ΜΟ-ΣΙ-Α. Δεν βάζεις τίποτα εκεί που δεν θα φώναζες στην πλατεία του χωριού. Δεν υπάρχει τρόπος να πάρεις κάτι πίσω [ακόμα κι αν διαγράψεις μια ανάρτηση, ο άλλος μπορεί να την έχει πάρει φωτογραφία], και όπως επίσης έχω γράψει πολλές φορές, καβγάδες και ξεκατινιάσματα είναι σύνηθες φαινόμενο, το οποίο το απολαμβάνουν κυρίως όσοι επιθυμούν να γίνουν -έστω και για λίγο- περσόνες στα δίκτυα.

Το στοίχημα είναι, λοιπόν, πολλαπλό. Πώς να γράψεις "έξυπνες" ατάκες, που να ευχαριστιούνται γνωστοί και άγνωστοι και να αποκρυπτογραφούν μόνο οι πολύ δικοί σου άνθρωποι; Εδώ σε θέλω μάστορα. Κι εγώ δεν διεκδικώ ότι τα καταφέρνω πάντα, αλλά προσπαθώ.
Προχθές το βράδυ, ωστόσο, έγινε κάτι που με στεναχώρησε. "Ανέβασα" ένα τραγούδι στο facebook -Σινάτρα, τι πιο mainstream και ανώδυνο;- "διαφημίζοντας" ταυτόχρονα τον μουσικό παραγωγό στην εκπομπή του οποίου λίγη ώρα πριν το είχα ακούσει. Γιατί το έκανα; Γιατί τον εκτιμώ πολύ και γιατί πιστεύω πολύ στο να δίνουμε στους άλλους τα εύσημα που τους ανήκουν. Με άνεση θα φώναζα και το ίδιο πράγμα στην πλατεία του χωριού.
Μου έκαναν λοιπόν τα γνωστά like, αλλά ταυτόχρονα έπεσα θύμα μιας πρωτοφανούς φασιστικής επίθεσης. Μία "φίλη" και παλιά συνάδελφος άρχισε να "μοιράζεται" την ανάρτησή μου δεξιά και αριστερά, κάνοντας σχόλια για τον ραδιοφωνικό σταθμό που ακούω, για το γεγονός ότι τον διαφημίζω και εγκαλώντας "άνωθεν" δυνάμεις να μου επιβάλλουν κυρώσεις γι' αυτό!

Ούτε μία στιγμή δεν πέρασε από το μυαλό μου, όταν έδινα συγχαρητήρια στο συνάδελφο για την ωραία του εκπομπή, ότι μπορεί να προκαλέσω τέτοιο μένος, ότι μπορεί το θέμα να έχει πολιτικές προεκτάσεις, ότι μπορεί να βρεθώ υπόλογη για τις μουσικές μου προτιμήσεις. Ανήκουστο!
Πριν από λίγες εβδομάδες είχα θίξει το θέμα των απειλών και μάλιστα των οργανωμένων, από συγκεκριμένες ομάδες στα κοινωνικά δίκτυα. Υπάρχουν όμως και οι παρανοϊκοί. Γιατί δίνω σημασία, θα αναρωτηθείτε; Γιατί για μια ακόμη φορά θέλω να θυμίσω σε όλους ότι προστασία δεν υπάρχει στο δίκτυο. Κι αν δεν είσαστε προετοιμασμένοι να μπλέξετε, να τα βάλετε επί προσωπικού με διάφορους, να "μαλλιοτραβηχτείτε" δημοσίως, καλά θα κάνετε να κρατάτε τον κύκλο των "φίλων" σας περιορισμένο.

Έκανα μια βόλτα στο δίκτυο για να δω τι κυκλοφορεί από συμβουλές και δυστυχώς όλοι συμφωνούν μαζί μου. Εν ολίγοις, εάν βρίσεις εσύ κάποιον, μπορεί να σου κάνουν μήνυση και να τρέχεις και να μην φτάνεις, εάν σε βρίσουν εσένα, πρέπει να πας δικαστικά ν' αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. Όσο για τα διάφορα ψέματα, ανακρίβειες, βρισιές και καλυμμένες απειλές... τρέχα γύρευε. Ένας καλός τρόπος πάντως, είναι καλού κακού να κλείσετε τον τοίχο σας στο facebook σε σχόλια τρίτων. Τουλάχιστον έτσι θα γλυτώσετε από το να σας βρίζουν "στα μούτρα" σας. Μετά θα σας βρίζουν στους δικούς τους τοίχους, πίσω από την πλάτη σας.

Τον τοίχο πάντως δεν τον γλυτώνετε. Και σας το λέει κάποιος που του έχουν επιτεθεί χρησιμοποιώντας βαρείς χαρακτηρισμούς σε "εφημερίδα τοίχου". Κανονική, όχι των social.