@valia_kaimaki

Έχω ανοιχτό μπροστά μου το LinkedIn. Άλλο ένα κοινωνικό δίκτυο, στο οποίο είμαι "μέσα" εδώ και χρόνια. Και το οποίο είναι αυστηρά "επαγγελματικό". Η ιδέα είναι να έχεις συγκεντρωμένες κάπου τις "επαγγελματικές" σου επαφές. Και χαζεύω τώρα ποιος μου έχει ζητήσει να συνδεθούμε: 5 personal trainers, δύο γυναικολόγοι, ένας βιολόγος-θεολόγος, ένα γραφείο διοργάνωσης γάμων, δύο σχολές χορού, μια εταιρεία μεταφράσεων, καμιά 20αριά δικηγόροι, ένα κέντρο ξένων γλωσσών... Να συνεχίσω;

Η ιδέα του "επαγγελματικού" γι' αυτούς είναι να βρουν πελάτες. Η ιδέα του "επαγγελματικού", όμως, έχει να κάνει με τους συναδέλφους, τους συνεργάτες, το δίκτυο του καθενός τέλος πάντων. Κι έτσι από τις 180 κάτι προσκλήσεις, ζήτημα ν' αποδέχτηκα τις 30 (άμα θέλω personal trainer έχω φίλο, όσο για γάμο, δεν το βλέπω τώρα κοντά).

Μιλάμε συχνά για τη "διαστροφή" της τεχνολογίας, για το πώς δηλαδή μια τεχνολογία (συσκευή, εφαρμογή κλπ) φτιάχνεται για έναν σκοπό και τελικά χρησιμοποιείται για άλλο. Κλασικό παράδειγμα, το παλιό καλό μας βίντεο. Η ιδέα ήταν να βλέπεις ταινίες στο σπίτι και τελικά ο κόσμος το χρησιμοποίησε περισσότερο για να "γράφει" προγράμματα από την τηλεόραση και να τα βλέπει αργότερα. Κι αν είναι σήμερα γεμάτο το youtube από παλιά σίριαλ και διαφημίσεις, είναι γιατί ο κόσμος ψηφιοποίησε τα βίντεο που είχε κρατήσει. Κάτι τέτοιο γίνεται μάλλον και με το LinkedIn, αντί να φτιάχνεις δίκτυα επαγγελματικών σχέσεων, "ψαρεύεις" πελάτες. Μπορεί και να δουλεύει, τι να πω; Όχι σε μένα πάντως.

Κι όμως, το LinkedIn είναι ένα από τα πιο χρήσιμα δίκτυα. Κυρίως γιατί δεν χαζεύεις, αλλά φροντίζεις τις επαγγελματικές σου σχέσεις. Δημοσιεύονται και πολλές αγγελίες, οι οποίες σου έρχονται ανάλογα με την ειδικότητά σου. Ο Μαρκ Γκρανόβετερ, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Στράτφορντ και ένας από τους "πατέρες" των κοινωνικών δικτύων, ξεκίνησε ήδη από τη δεκαετία του '70 να κάνει μελέτες για το πώς οι άνθρωποι έβρισκαν δουλειά μέσω του "δικτύου κοινωνικών επαφών τους" [καμία σχέση με το διαδίκτυο, φανταστείτε γνωστούς, παλιούς συμμαθητές, γείτονες κλπ]. Με τα αποτελέσματά του ανέπτυξε τη θεωρία των "αδύναμων δεσμών", δηλαδή επαφών με τις οποίες δεν έχεις συχνή σχέση (τους βλέπεις μια φορά τον χρόνο, για παράδειγμα), ωστόσο είναι αυτές που αποτελούν τις γέφυρες από το ένα κοινωνικό δίκτυο στο άλλο, μεταφέροντας την πληροφορία. Έτσι, το 55,7% των ανθρώπων που βρήκαν δουλειά, τα κατάφεραν χάρη σε τέτοιου είδους σχέσεις. Όπως αυτές που αναπτύσσονται στο LinkedIn.

Και φαίνεται αυτό από την επιτυχία του. Στη σειρά είναι πίσω από τα Facebook, Twitter, Google+, τέταρτο δηλαδή στην προτίμηση των χρηστών, μπροστά από τα Instagram και Pinterest. Είναι, επίσης, ενδιαφέρον το γεγονός, ότι το 79% των χρηστών του είναι άνω το 35 ετών. Στην Ελλάδα, βέβαια, τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά, αφού στην έρευνα Κοινωνικής Δικτύωσης 2013-2014 του Εργαστηρίου Ηλεκτρονικού Επιχειρείν - ELTRUN του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, η σειρά αλλάζει. Σύμφωνα με τα αποτελέσματά της, το πιο διαδεδομένο πλέον μέσο κοινωνικής δικτύωσης είναι το youtube (93%), στη δεύτερη θέση έρχεται το facebook [82%], ενώ στις επόμενες θέσεις βρίσκονται το LinkedIn (61%), τα review pages (58%), τα blogs (49%) και το twitter (46%).
Ίσως γιατί η κρίση αναγκάζει τους ανθρώπους να ψάχνουν για δουλειά και το LinkedIn είναι ένας τρόπος ανάμεσα σε άλλους.