Γράφει η Αγγελική Μιχαλοπούλου-Καρρά* | @mak.adcy
Με αφορμή την κυκλοφορία του 16ου τεύχους του διεθνούς επιστημονικού περιοδικού “Υφέν, βήμα για την τυπογραφία” [Hyphen, a typographic forum], που εκδίδεται με τη στήριξη του Ινστιτούτου Μελέτης και Έρευνας της Τυπογραφίας και της Οπτικής Επικοινωνίας, οι “Γραφιστορίες” φιλοξενούν και συνομιλούν με τον διευθυντή του, Κλήμη Μαστορίδη.
Καθηγητής στο τμήμα Σχεδιασμού και Πολυμέσων του πανεπιστημίου Λευκωσίας, διοργανωτής του παγκόσμιου συνεδρίου Τυπογραφίας και Οπτικής Επικοινωνίας, από τους σημαντικότερους μελετητές της τυπογραφίας και σίγουρα φανατικός οπαδός της, ο Κλήμης Μαστορίδης μιλά στο «Π» λίγο προτού μιλήσει στο κοινό στο πλαίσιο της Συνάντησης Σχεδιαστών Οπτικής Επικοινωνίας, Graphic Stories Cyprus, που θα φιλοξενήσουμε στα γραφεία της εφημερίδας «Πολίτης».
Φέτος κλείνουν 17 χρόνια από την έκδοση του πρώτου τεύχους του “Υφέν”. Τι θεωρείτε ότι έχει επιτευχθεί στον τομέα της τυπογραφίας από τότε;
Μέσω της ερώτησής σου συνειδητοποιώ ότι πέρασαν κιόλας δεκαεφτά χρόνια από το ξεκίνημα της περιπέτειας που φέρει τον τίτλο “Υφέν, βήμα για την τυπογραφία”. Η έκδοση του περιοδικού ήταν μέρος μιας στοχευμένης προσπάθειας για τον [επανα]προσδιορισμό του ρόλου της τυπογραφίας στον ελληνικό χώρο, καθώς και για τη βαθύτερη κατανόηση του περιεχομένου και της δυναμικής της γραφικής επικοινωνίας στο σύγχρονο διεθνές περιβάλλον.
Η “Τυποφιλία”, ως όχημα για τη μετάφραση, έκδοση και διάθεση τίτλων για την τυπογραφία, το “Παγκόσμιο συνέδριο τυπογραφίας και οπτικής επικοινωνίας” [ICTVC], μα και πολλές άλλες δράσεις αποτέλεσαν οργανικά κομμάτια αυτής της προσπάθειας.
Ως ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της τελευταίας εικοσαετίας θεωρώ τη δυναμική που αναπτύχθηκε μέσα από τις σπουδές και την έρευνα της θεωρίας, της ιστορίας και της πρακτικής της τυπογραφίας και γραφικής επικοινωνίας. Το αποτέλεσμα είναι να συνδιαλέγεται πλέον επί ίσοις όροις με άλλους ακαδημαϊκούς-επιστημονικούς χώρους, ενισχύοντας σταθερά το οπλοστάσιό της στα τρία πεδία που προανέφερα. Η θεωρία και η ιστορία εφοδιάζουν με υψηλού επιπέδου εργαλεία την πρακτική και αυτή με τη σειρά της επιστρέφει για να ελέγξει την ορθότητα και αποτελεσματικότητα των δύο πρώτων. Τα θετικά δείγματα που διακρίνουμε στην Ελλάδα, για παράδειγμα στην ανάπτυξη της ειδικής βιβλιογραφίας και έρευνας μα και στο πεδίο της σχεδιαστικής πρακτικής, εύχομαι κι ελπίζω σύντομα να τα δούμε κι εδώ. Το “Υφέν” συνεχίζει στην πορεία που χάραξε πριν δεκαεφτά χρόνια, παλεύοντας να βάλει το λιθαράκι του στον οικουμενικό τυπογραφικό πολιτισμό.
Θα μπορούσατε να μοιραστείτε κάποιες από τις σκέψεις σας σχετικά με το τελευταίο τεύχος που κυκλοφορεί;
Θα έλεγα πως τα περιεχόμενα του πρόσφατου τόμου λειτουργούν ως επιχείρημα που ενισχύει όσα ανέφερα παραπάνω. Πυξίδα του περιοδικού αποτελούν οι παρακάτω αράδες: “Το Υφέν δέχεται άρθρα για την τυπογραφία και τη γραφική επικοινωνία καθώς και άρθρα από άλλους ακαδημαϊκούς χώρους, εφόσον αυτά αφορούν σε ζητήματα σχετικά με την τυπογραφία και τη γραφική επικοινωνία”. Στον συγκεκριμένο τόμο, ανάμεσα στ’ άλλα, φιλοξενούμε κείμενα που προέκυψαν από τις παρουσιάσεις στο ICTVC της Λευκωσίας, όπως για παράδειγμα αυτά του Neville Brody, της Νίκης Σιώκη, ή του Antoine Abi Aad. Την τυπογραφία αντιλαμβανόμαστε ως οργανικό συστατικό του ευρύτερου χώρου της γραφικής επικοινωνίας και οι σελίδες του “βήματος για την τυπογραφία” δίνουν βήμα σε νέους ερευνητές, τόσο από την Κύπρο όσο και το εξωτερικό, φιλοξενώντας ταυτόχρονα τις σκέψεις ανθρώπων με μακροχρόνια συμβολή στον διάλογο για την οπτική επικοινωνία.
