"O σκύλος που καπνίζει" είναι ένα καινούργιο έργο του Χαράλαμπου Γιάννου, το οποίο χαρακτηρίζεται από τον σκηνοθέτη του ως ψυχολογικό θρίλερ. Θα ήθελα το στοιχείο τού θρίλερ να ήταν πιο έντονο, αν και πραγματικά ένιωσα σε κάποιες στιγμές την αγωνία και τον διχασμό μεταξύ των χαρακτήρων και της "αλήθειας" τους. Ο συγγραφέας επίτηδες δεν δίνει τις απαντήσεις που ψάχνει ο θεατής ή ακόμα και ο πρωταγωνιστής. Το έργο τελειώνει και ακόμα διερωτάσαι για τους χαρακτήρες του έργου. Έχει όμως «food for thought», που για μένα είναι απαραίτητο στο θέατρο. Η ιστορία είναι έτσι πλασμένη που στο κάτω-κάτω ποιος χρειάζεται την αλήθεια όταν όλοι ζουν στο ψέμα. Φαίνεται έντονα η ανάγκη του ανθρώπου να ενταχθεί στο σύνολο, όποιο κι αν είναι αυτό, όποιο κόστος και αν αυτό επιφέρει. Όπως για παράδειγμα το να χάσεις την ταυτότητά σου ή να δανειστείς αυτήν κάποιου άλλου.

Νάσια Θεράποντος