Οι αδελφοί Νταρντέν δημιούργησαν μια ρεαλιστική ταινία η οποία χτυπά στην καρδιά ολόκληρης της Ευρώπης σήμερα. Στις ηλικίες των 64 και 61 ετών, οι Ζαν Πιέρ και Λικ Νταρντέν αντίστοιχα αφουγκράστηκαν καλύτερα από κάθε άλλο -νεανικό;- αφτί τις δραματικές συνθήκες κάτω από τις οποίες δουλεύουν χιλιάδες εργαζόμενοι, με την απειλή της απόλυσης να κρέμεται από πάνω τους κάθε στιγμή. Η Σάντρα είναι μια νεαρή μητέρα δύο παιδιών, η οποία βρίσκει επιτέλους τα πόδια της μετά από την κατάθλιψη που την καθήλωσε. Ωστόσο θα χάσει ξανά την ισορροπία της όταν μαθαίνει πως είναι το αντικείμενο ενός άγριου διλήμματος: οι συνάδελφοί της θα πρέπει να αποφασίσουν κατά πόσο θα πάρουν το μπόνους τους ή να το χάσουν για να παραμείνει η Σάντρα στη δουλειά. Χωρίς πολλά δράματα αλλά με καθαρή ματιά, οι σκηνοθέτες παραδίδουν στο κοινό μια ταινία με σύγχρονη θεματολογία, η οποία δεν απέχει καθόλου από την πραγματικότητα. Και αν οι θεατές μπαίνουν στο ίδιο δίλημμα, τι θα έκαναν, δηλαδή, οι ίδιοι σε μια παρόμοια κατάσταση, αυτός δεν ήταν ο σκοπός των Νταρντέν. Το βελγικό σκηνοθετικό δίδυμο ήθελε μάλλον να παραμείνει σταθερό στο κοινωνικό σινεμά που δημιουργεί από το 1975. Τα κατάφερε. Και στο τέλος της ημέρας, απαράδεκτος δεν είναι εκείνος που δεν μπορεί να στερηθεί το μπόνους του αλλά ο κάθε εργοδότης που μετακυλίει την ευθύνη των αποφάσεών του στους υπαλλήλους του. Ευχαριστίες ξανά στον Όμιλο Φίλων Κινηματογράφου.

Μερόπη Μωυσέως