Γράφει ο Γιώργος Κακούρης

Η μέρα ήταν σκατά για διάφορους λόγους. Λίγο η διάθεση, λίγο ο καιρός, λίγο το γραφείο, λίγο τα καθημερινά. Με την Ε καθόμασταν και μοιραζόμασταν τους λόγους της εκατέρωθεν κακής μας διάθεσης, όταν μπήκε βουρητός στο γραφείο, στεγνώνοντας τα χέρια του, ο Λ.
Περίμενα πως είχε συμβεί κάτι το έκτακτο και επείγον, και όπως τον είδα με το χαρτομάντιλο στο χέρι φοβήθηκα μήπως είχε κοπεί. "Έσιετε καμιάν κουφέττα για την αναπνοή ή κάτι;" μας ρώτησε μέσα στη σιασιούραν του. Το έκτακτο περιστατικό ήταν πολύ πιο απλό απ' όσο νομίζαμε - η σύζυγος, επίσης συνάδελφος, είχε μόλις έρθει στο ισόγειο της εφημερίδας με το νεογέννητο αγόρι τους και ο Λ θα κατέβαινε στα γρήγορα να τους δει. Και ήθελε να καθαρίσει την αναπνοή του από το τσιγάρο.
Δεν είχαμε κουφέττα, δεν θυμάμαι πού και αν βρήκε τελικά ο Λ κάποιον τρόπο για να καθαρίσει την αναπνοή του πριν δει το μωρό. Όμως κάτι σε εκείνη την ημέρα και στη διάθεσή μας άλλαξε ανεπιστρεπτί εκείνη τη στιγμή, μόνο και μόνο από την έγνοια του Λ να είναι ο σωστότερος για το παιδί του ακόμα και σε αυτό, το πιο μικρό πράγμα.
Οι αρρώστιες και τα μικρόβια είναι κολλητικά, και γι' αυτό πρέπει να πλένουμε πάντα τα χέρια μας πριν να έχουμε να κάνουμε με μωρά. Κολλητικά όμως είναι και η χαρά, το χαμόγελο και η ευτυχία. Από αυτά μην πλένεστε ποτέ.