Γράφει ο Σταυρίνος Κυριάκου

Το ειδύλλιο με την Μαρίνα εξεκίνησεν δειλά τζαι ανύποπτα. Η κορούα εν είσιεν φιλοδοξίαν να γίνει αντροχωρίστρα. Ναι, άρεσκέν της ο Αντώνης. Το να χωρίσει τον άντρα που τα κοπελλούθκια τζαι την γεναίκαν του, όμως, ήταν το τελευταίον που έθελε.
Τζείνος όμως είσιεν άλλα πλάνα. Σιγά-σιγά, όπως την ρουφήχτρα του ποταμού, ετράβησέν την μέσα σε μιαν κατάσταση που εν εμπορούσεν ούτε να ξεφύγει, αλλά ούτε εμπορούσεν να του αρνηθεί οτιδήποτε.

Μετά που την είδεν στον μπακκάλην, άρκεψεν να ρέσσει δήθεν τυχαία έξω που το σπίτιν της με σκοπό να καταλάβει τις ώρες που ήταν μέσα τζαι πότε έλειπε. Έναν απόγευμαν, έκοψεν τον Άντρον τον ποδηλατάν έξω που το σπίτι, πά’ στο παγκέττο να απλώνει τσιακκίλι. Επλησίασεν, έπιασέν τον κουβέντα τζαι πριν περάσει το τέταρτον της ώρας, έπεισέν τον να τον προσλάβει για να του σάσει τα τοιχούθκια της αυλής που εθέλαν σουβάτισμα.

Ο Άντρος ελυπήθηκε τον επειδή είσιεν τέσσερα κοπελλούθκια τζαι ήταν άνεργος. Το παραπάνω όμως που του έδωκεν την δουλειάν έν’ επειδή τον εβαρέθηκεν να στέκεται που πάνω του όπως τον οχτρό τζαι να τον παρακαλεί να του δώκει μεροκάματο. Εν τζαι έξερεν ότι ο Αντώνης εν’ έν τα τειχούθκια που εσκέφτετουν, αλλά την Μαρίναν.

Τα πράματα έγιναν όπως τα επρόβλεψεν ο Αντώνης. Την μια μέραν που ήταν τζαμαί, ο Άντρος εδιάταξεν την Μαρίναν να τους κάμει λεμονάδα να πιουν να δροσιστούν. Την άλλην μέραν ο Αντώνης άρκησεν τάχα να τελειώσει τζαι εκαλέσαν τον να μείνει να φαν την νύχταν μαζί. Ήρτεν τζαι η μέρα που ο Άντρος εν ήταν έσσω τζαι έκοψεν η Μαρίνα μόνη της.Ήβρεν την ευκαιρίαν ο Αντώνης τζαι εκόντεψεν. Όπως την κουφή την μαυρή, ήσυχα, αθόρυβα για να μεν φοητσιάσει το θύμαν της. Ερώταν την τι σπουδάζει, πώς έν’ η Αγγλία, πόσον τζαιρό εννά κάτσει στην Κύπρο, εχαμογέλασεν της νάκκον, έντζισεν της πας στο σιερούιν, είπεν της λόγια καλά. Εν τζαι αρκεί να σε τυλίξει η κουφή άμα της δώκεις την ευκαιρία.

Τζείνος, ένας λεβέντης, πά’ στα άρπουλά του. Καμιά σχέση με τα κοπελλουρούθκια που εσυναναστρέφετουν η Μαρίνα ώς τότε. Τζείνη, γλυτζιά τζαι δροσερή όπως το μαχαλλεπίν το φρέσκο με το ροδόσταμμα. Ένα ππαλαζούι που μόλις έμαθε να πετά. Άλλο που εν έθελε τζαι ο ένας τζαι ο άλλος. Μέσα σε μιαν εφτομάν, εβρεθήκαν πίσω στο πλυσταρκό του σπιθκιού του Άντρου, ο ένας πάνω που τον άλλο να φιλιούνται τζαι να κάμνουν έρωτα. Τούτο εσυνέχισεν τζαι μετά που ο Αντώνης ετέλειωσεν την δουλειά στο σπίτι. Με κάθε ευκαιρία, έρεσσε που τζιαμαί για να δει την Μαρίναν. Τζαι η φωθκιά εμεγάλωνε τζαι η σχέση εγίνετουν πιο επικίνδυνη. Η Μαρίνα εσκέφτετουν την Νίκην τζαι τα κοπελλούθκια της τζαι πως με την πρώτην ευκαιρίαν πρέπει να του κόψει μούτιν του Αντώνη. Τζείνος όμως εσκέφτετουν ζωή στο Λονδίνο τζαι τα ριάλλια του Άντρου. Τζαι οι θκυο εξέραν όμως ότι όσο έν η Νίκη μεσ’ την μέσην, τούτη η σχέση δεν εμπορούσεν να συνεχιστεί.