Φορτουνάτοι και οι Κύπριοι που παρακολούθησαν την παράσταση του "Φανταστικού Θεάτρου" στην Αξιοθέα την περασμένη εβδομάδα. Η διασκευή του κειμένου "φωνάζει" ότι δουλεύτηκε με κέφι κι αγάπη και οι ηθοποιοί βρήκαν τη θέση τους μέσα σ' αυτό. Η ίδια η ιστορία είναι ένα μεσαιωνικό παραμύθι, μια αλληγορία, μια καλά κρυμμένη κριτική έναντι των κοινωνικών συμβάσεων, μια ηθογραφία - διαλέγεται την ερμηνεία που σας πείθει. Χορταστικός ο Βαλεντίνος Κόκκινος, που μετά το "Μεσοπάτωμα", όπου τον είδα για πρώτη φορά, επιβεβαίωσε την υποψία μου ότι η γκάμα της υποκριτικής του δυνατότητας δεν έχει ακόμα ξεδιπλωθεί πλήρως κι ότι έχει πολλά να δώσει. Λίγες μέρες προηγουμένως, η σκηνοθέτιδα του έργου, Μαγδαλένα Ζήρα, δήλωσε σε μια συνέντευξή της ότι θα ήθελε να αλλάξει τον επαρχιωτισμό που μας χαρακτηρίζει. Ο Φορτουνάτος δείχνει ότι μπορεί και να τα καταφέρει τελικά.

ΥΓ: Η δυνατότητα προπώλησης εισιτηρίων θα μας σώσει από αχρείαστη αναμονή!

Νικόλας Κυριάκου

fortuna (la) θηλυκό: η τύχη, η ευημερία, η ευπορία, η μοίρα, το πεπρωμένο, (πληθυντικός) fortunae: τα πλούτη. Ο Φορτουνάτος. "Ένα ογκώδες και συχνά αφελές αφήγημα, με μεγάλες λογοτεχνικές αδυναμίες και δραματουργικά κενά (...)". Μια παγκόσμια πρεμιέρα. Η δραματοποίηση ενός αναγεννησιακού μυθιστορήματος. Ο Κύπριος. Δεν μου ήταν ποτέ συμπαθή τα παραμύθια με όλα αυτά τα επιμέρους στοιχεία που συντελούν μια γνώριμη για το φαντασιακό μας ατμόσφαιρα: τα παλάτια, οι σουλτάνοι, οι υπήκοοι, οι όμορφες δεσποσύνες και οι γοητευτικοί τυχοδιώκτες. Αλλά πήγα. Στον Φορτουνάτο. Από περιέργεια. Την ομάδα, εξάλλου, των συντελεστών αποτελούσαν υποσχόμενα ονόματα. Ήταν μια δροσερή βραδιά στο Αρχοντικό της Αξιοθέας: οι ερμηνείες, τα υφάσματα, οι ήχοι, οι σκιές. Η παράσταση, στον συγκεκριμένο χώρο, έμοιαζε με site-specific δρώμενο. Υπήρχε μια αισθητική ταύτιση. Όλως παραδόξως, συντελέστηκε ένας κάποιος διακτινισμός σε μια πρώιμη ευρωπαϊκή Αναγέννηση που δεν έχω καν ζήσει. Στον Φορτουνάτο πήγα από περιέργεια. "Είναι μια χώρα που τη λένε Κύπρο [...] μαγευτική, χαριτωμένη, πλούσια [...]".

απτ