Είδα το "Ουζερί Τσιτσάνης" [σε μια από τις εφτά μόλις μέρες προβολής του στις κυπριακές αίθουσες, κατά το σύνηθες θάψιμο του ελληνικού σινεμά] και μου άφησε μια αίσθηση πίκρας για την Ιστορία που δεν ξέρουμε. Για τους 62.000 εβραίους της Θεσσαλονίκης ["Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων", στις αρχές του περασμένου αιώνα] που σχεδόν εξαφανίστηκαν στο Ολοκαύτωμα [λιγότεροι από 2.000 γύρισαν ζωντανοί], κάτω από το αδιάφορο, αν όχι χαιρέκακο βλέμμα των χριστιανών της πόλης. Ιστορία σχεδόν άγνωστη μέχρι σήμερα, "ό,τι κοντινότερο έχουμε σε guilt trip", όπως έγραψε στην κριτική του ο Μαρίνος Νομικός, σάμπως αυτοί οι άνθρωποι που εξαφανίστηκαν στα κρεματόρια να μην υπήρξαν ποτέ.

Χρύστα Ντζάνη