Ένα από τα ζητήματα που δημιουργούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι το μεγάλο άγχος των γονιών για τη «δραστηριότητα» των παιδιών τους εκεί, ιδιαίτερα των εφήβων. Ναι, ανησυχούν με ποιον κάνουν chat. Ναι, ανησυχούν για το ποιους μπορεί να γνωρίσουν. Ναι, ανησυχούν για το bullying. Αυτά όλους λίγο-πολύ μας απασχολούν. Ωστόσο, η λίστα είναι ατελείωτη και πριν από λίγες μέρες μια φίλη μού άνοιξε τα μάτια για τον -αγχωτικό για τους γονείς- δύσκολο αυτόν διαδικτυακό κόσμο.

Της τηλεφωνεί γονιός φίλης της κόρης της και της λέει να μπει στον «τοίχο» της και να δει την τελευταία της ανάρτηση. Μπαίνει λοιπόν και αντικρίζει την εικόνα ενός κοριτσιού, που κάθεται στην άκρη ενός μπαλκονιού και συλλογιέται: «πολλή μοναξιά απόψε». Πρέπει να είσαι γονιός εφήβου για να καταλάβεις τι σημαίνει αυτό. Τι να κάνει και η φιλενάδα, πιάνει την κόρη της με το καλό. «Δεν μου δείχνεις το καινούργιο σου κινητό κοριτσάκι μου;». «Αχ! Ναι, μαμά». Κι εκεί που το χαζεύουν προσπαθεί να φέρει η μαμά τη συζήτηση στις φωτογραφίες και την ποιότητά τους. Τσιμπάει η μικρή και αναφωνεί: «να σου δείξω μια υπέροχη φωτογραφία που ανέβασα στο facebook;». Κάγκελο η μαμά. Της δείχνει τη φωτογραφία στο μπαλκόνι και ρωτάει η μαμά: «τι ωραίο βρίσκεις παιδί μου;». «Δεν είναι όμορφη η κοπέλα; Την ανέβασε η φίλη μου και την έκανα share».

Ησύχασε η δόλια μάνα, αλλά μόνο για την ώρα. Κάτι θα τη γαργαλήσει και πάλι. Είναι σίγουρο. Η συγκεκριμένη περίπτωση, όμως, με πήγε μια δεκαετία πριν, όταν ένας άλλος φίλος μού ζήτησε να γίνω φίλη με τον γιο του στο facebook. Παιδί χωρισμένων γονιών, δύσκολος πιτσιρικάς, έλεγε όχι στον πατέρα του, πριν καν ακούσει τι θα του πει.

Με κάνει φίλη, μπαίνουμε στον τοίχο του και τι βλέπουμε: όλα όσα του έλεγε ο πατέρας του, τα οποία τα κορόιδευε συστηματικά, τα έβγαζε ως δικά του αποφθέγματα στον τοίχο του με τους φίλους του να κάνουν δεκάδες like. Κάγκελο ο πατέρας.

Τα ξέρουμε τα παιδιά μας τελικά; Νομίζω πως σε μια υγιή οικογένεια, ναι. Ακόμα και αν οι γονείς είναι χωρισμένοι ή αν υπάρχουν άλλα προβλήματα, όταν ο γονιός κάνει σωστά τη δουλειά του ως γονιός κι αυτό σημαίνει κυρίως ν’ ασχολείται με το παιδί του, τότε δεν έχει να φοβάται πολλά πράγματα. Βέβαια, όπως έλεγε και η γιαγιά μου, «ο φόβος φυλάει τα έρμα» ή όπως έλεγε η άλλη μου γιαγιά, «όποιος φυλάει τα ρούχα του έχει τα μισά» και καλού κακού ρίχνουμε και μια ματιά σε τοίχους.

Άλλωστε μια πρόσφατη έρευνα που έκανε το ίδιο το facebook έδειξε πως οι γονείς περνάνε συνολικά 1,3 φορές περισσότερο χρόνο στο κοινωνικό δίκτυο απ’ ό,τι εκείνοι που δεν έχουν παιδιά. Ένα κομμάτι από αυτό το 0,3 οφείλεται σίγουρα στο αντίστοιχο άγχος που τους πιάνει.

Να μην τους πιάνει; Δύσκολο να το πεις. Και υπάρχουν και χειρότερα: Είναι οι παππουδογιαγιάδες στο facebook. Ως γνωστόν, αν οι γονείς ανησυχούν μία, αυτοί ανησυχούν δέκα. Και το ποσοστό τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ολοένα και αυξάνεται. Στις ΗΠΑ πλησιάζει το 60%. Και πολύ φοβάμαι ότι μόλις το πάρουν χαμπάρι και οι δικοί μας θα βλέπουμε σωρηδόν 80άρηδες να γράφονται στο facebook. Για να τσεκάρουν τα εγγόνια.

Έλεγα πάντα και θα συνεχίσω να το λέω, ότι το κινητό και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι εφιάλτης για τους εφήβους, οι οποίοι υφίστανται συνεχώς γονικό έλεγχο. Αν με γυρνούσες πίσω στην εφηβεία μου θα σου πέταγα το κινητό στη μούρη κι ας συνέχιζα να τρώω τιμωρίες για τις συνεχείς «εξαφανίσεις» μου.