Σπουδαίο σκεπτικό, καταρχάς. Ο Αστακός, η νέα ταινία του Έλληνα σκηνοθέτη από τον οποίο μάλλον δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα, έχει σενάριο μοναδικής φαντασίας, σουρεαλισμού και χιούμορ. Ο ήρωάς μας, Ντέιβιντ, θα βρεθεί μετά τον χωρισμό από τη σύζυγό του σε ένα θέρετρο όπου του δίνεται χρόνος 45 ημερών για να βρει ένα ταίρι, αλλιώς θα μετατραπεί σε ζώο. Ο ίδιος επιλέγει να γίνει αστακός. Εκεί θα συναντήσει κι άλλους ανθρώπους, μόνους, με τον ίδιο στόχο, ειδάλλως θα γίνουν κι αυτοί ζώα. Ο Ντέιβιντ, εν τέλει, θα βρει το τέρι του, αλλά εκπρόθεσμα. Η επανάσταση ξεκινά και μια ιστορία αγάπης ξεδιπλώνεται με μοναδικό, παράξενο, αλληγορικό, σουρεαλιστικό, παράδοξο -μα αληθινό;- τρόπο. Αυτή είναι η πρώτη αγγλόφωνη ταινία του Λάνθιμου μετά τις γνωστότερες Άλπεις και τον Κυνόδοντα. Ο σκηνοθέτης έχει ήδη καθιερώσει τον τρόπο σκέψης του με αυτές τις ταινίες: ένα κλειστό κοινωνικό σύνολο μέσα από το οποίο γεννάται κάποια στιγμή η αμφισβήτηση και έρχεται, ή αναμένεται να έρθει, η ρήξη. Ένας μοναδικής ομορφιάς "Αστακός", λοιπόν, αλλά από τις ταινίες του Γιώργου Λάνθιμου εξακολουθώ να προτιμώ τον Κυνόδοντα.

Μερόπη Μωυσέως