Την περασμένη βδομάδα, μια καλλιτεχνική παρέμβαση στο Παγκύπριο Γυμνάσιο προκάλεσε σωρεία αντιδράσεων όταν τοποθετήθηκαν ζαρτιέρες και σουτιέν σε δύο ρέπλικες αρχαίων γλυπτών. Σκοπός της παρέμβασης ήταν να καταγραφεί το πώς ανυποψίαστοι περαστικοί προσλαμβάνουν την εικόνα των γλυπτών στη νέα τους συνθήκη. Η κοινή γνώμη διχάστηκε επί ενός θέματος που μικρή σημασία έχει μπροστά σε χίλια άλλα της επικαιρότητας για τα οποία ωστόσο τηρείται εκνευριστική σιωπή.

Τι προκαλεί την αντίδραση του καθενός; Ποια ήταν η πραγματική πρόκληση/ενόχληση στην παρέμβαση στο Παγκύπριο Γυμνάσιο;

Αυτή είναι η εικόνα ενός γλυπτού κοριτσιού, με φόρεμα. Πρόκειται για το αποτέλεσμα ενός κοινού πρότζεκτ -πριν τέσσερα χρόνια- του φωτογράφου Λέο Καϊγιάρ και του καλλιτέχνη Αλέξις Περσανί πάνω σε γλυπτά του μουσείου Λούβρου.

Οι περισσότεροι έχουμε την ίδια πρόσληψη αυτής της εικόνας: ότι δεν είναι προκλητική, ίσως τη βρίσκουμε και λίγο χαριτωμένη. Μια τέτοια θέση, μπορεί εύλογα να δημιουργήσει τη σκέψη ότι αυτό που στο βάθος ενοχλεί από την παρέμβαση της περασμένης βδομάδας, είναι η συσχέτιση με τη σεξουαλικότητα. Το γεγονός, όμως, είναι αναντίστοιχο με το αρχαιοελληνικό πνεύμα -που θεωρητικά προσπάθησαν να διαφυλάξουν οι αντιδρούντες- το οποίο ήταν εντελώς απενοχοποιημένο. Εξ ου και τα καλλιτεχνικά του παράγωγα ήταν απολύτως γυμνά, με λεπτομερείς αποδόσεις των γεννητικών οργάνων, στη θέαση των οποίων σήμερα κλείνουμε τα μάτια ως σεμνότυφοι συνεχιστές μιας ανεξήγητης κληρονομιάς.