Πόσο σπουδαίο είναι το ότι ένα σχετικά πρόσφατο βιβλίο, ανεβαίνει στο θεατρικό σανίδι; Από μόνο του αυτό το γεγονός λέει πολλά, για πολλά πράγματα: κυρίως για τη θέληση των καλλιτεχνών να παρουσιάζουν ένα θεατρικό βασισμένο σε ένα βιβλίο, σκαλίζοντας και αναζητώντας μια "κυπριακότητα" που μοιάζει και σημαντική και σύγχρονη. Τι καλύτερος τρόπος, λοιπόν, να αφηγηθείς μια κυπριακή ιστορία, από το "Ένα αλπούμ ιστορίες"; Ένα κουβάρι ιστοριών που ξύνουν πληγές, αποκαλύπτουν μυστικά, έχουν χιούμορ, είναι ειλικρινείς, αντικατοπτρίζουν -συχνά- τους εαυτούς και τις οικογένειες όλων μας. Ο Μάριος Κακουλλής ανέλαβε το δύσκολο εγχείρημα να ανεβάσει στο θέατρο το βιβλίο του Αντώνη Γεωργίου. Ο Βαλεντίνος Κόκκινος και η Μαρίνα Βρόντη ανέλαβαν τη διασκευή και δραματοποίηση και ο Κακουλλής σκηνοθέτησε το έργο. Θα μ' άρεσε αν η παράσταση που είδαμε ήταν μια δουλειά σε εξέλιξη. Ένα σημαντικό κείμενο, ωραίοι ηθοποιοί, ωραία προσέγγιση. Να τη δουλέψουν κι άλλο, και την ιδέα και το κείμενο. Και την αγάπη που έδειξαν όλοι οι συντελεστές να τη δούμε να λειτουργεί ακόμη καλύτερα, πιο ολοκληρωμένη. Η Βασιλική Αναστασίου, η επί σκηνής μουσικός, πήρε στους ώμους της διπλό φορτίο: το συναισθηματικό βάρος της παράστασης και το συμπλήρωμα των κενών της. Πέτυχε και στα δύο. Ακόμη σιγομουρμουρίζω το τραγούδι του τέλους. ΥΓ. Κερδισμένοι όσοι αγόρασαν στην παράσταση το βιβλίο. Θα σας αρέσει.

Μερόπη Μωυσέως