Γράφει ο Σταυρίνος Κυριάκου

Αγαπητή Ρέα

Την ίδια νύχτα εδείξαν τα νέα: "Το απανθρακωμένο σώμα νεαρού άντρα ανακάλυψαν οι αστυνομικές αρχές σε θωρακισμένη λιμουζίνα στην περιοχή Χαλεπιανές στη Λευκωσία. Τα στοιχεία μέχρι στιγμής, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για εγκληματική ενέργεια. Άγνωστα παραμένουν τα κίνητρα του δράστη. Σύμφωνα με πληροφορίες του σταθμού μας, στην σκηνή υπήρχε αυτόπτης μάρτυρας ο οποίος οδηγεί την αστυνομία στη σωστή κατεύθυνση."
Ένα τόσο στυγερό έγκλημα, ήταν σαν χριστουγεννιάτικο δώρο για τα κανάλια. Που μόνο του το συμβάν είναι μια πετυχημένη σαπουνόπερα. Ένα κανάλι μπορεί να κτίσει πάνω σε μια τραγωδία χωρίς να χρειάζεται γυρίσματα, ηθοποιούς τζαι σενάρια. Το μόνο που χρειάζεται είναι να δραματοποιήσουν το τι εσυνέβηκε όσο το δυνατό παραπάνω, να κάμουν την ιστορία σχετική με τον κάθε κανένα, που χαντακώνεται κάθε νύχτα μπροστά που το κουτί. Να πλάσουν υποθέσεις, να φέρουν ειδικούς, να σκάψουν όσο μπορούν μες το μυαλό του φονιά, να φκάλουν την οικογένεια του θύματος στα μεσημεριανά τζαι στους ψυχολόγους.

Να ξεζουμίσουν την πίκρα, την αγανάκτηση, το μαράζι, το δράμα τζαι να τα σερβίρουν κάθε νύχτα στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων, δίπλα που διαφημίσεις για κουτάλα χοιρινή στη μισή τιμή τζαι εργαλεία με σαράντα τοις εκατό έκπτωση. Όπως πάντα να ξεκινήσουν που εικασίες, να συνεχίσουν με αναλύσεις που εμπειρογνώμονες, να φκάλουν στη φόρα βρωμιές του θύματος, να δείξουν με όσο παραπάνω λεπτομέρεια τον φόνο, χωρίς να δείχνουν τον πεθαμένο. Στο τέλος να αποθέσουν τες αναίσθητες ορδές του λαού, απαλά τζαι ήρεμα στον καναπέ, όπως τες ήβραν. Να τες χαϊδέψουν απαλά, στο μέτωπο τζαι να τους ψιθυρίσουν μέσα που τα κοφτερά τους δόντια τζαι την διχαλωτή τους γλώσσα. "Ήταν πελλός τούτος. Δεν γίνουνται τέθκοια πράματα στον κόσμο μας. Εν θα συμβεί σε σένα. Εν ούλλα καλά. Εν ούλλα ΟΚ. Γύρισε πλευρό". Ως την επόμενη φορά.

Έβλεπα τους ειδικούς που ελαλούσαν με σιουρκά ότι ούλλα τα στοιχεία βοηθούν τους να συμπεράνουν ότι ο φονιάς ήταν ψυχοπαθής. Ήξεραν τα πάντα για μένα, με τον τρόπο που εμιλούσαν. Μάλιστα σε μια μεσημεριανή εκπομπή, μια παρουσιάστρια εψιλοκλαμουρίστικε με την ιδέα του ότι ίσως να είμαι ένα ταλαιπωρημένο πλάσμα, που εμεγάλωσα σε άθλιες συνθήκες, με ένα παπά αλκοολικό τζαι μια μάμα που με έδερνε. Τι δημιουργεί ο εγκέφαλος άμα θέλει α;
Άμα τζαι έχασε την δύναμη της η ιστορία, όπως την κόκα-κολα που χάννει το αέριο της μετά που λλίο τζαιρό, εξεχάσαν με τα κανάλια. Μετά εξεχάσαν με τζαι οι εφημερίδες. Λλίους μήνες μετά, ήταν σαν να τζαι εν υπήρξα, ούτε εγώ αλλά ούτε τζείνος που εσκότωσα.

Εν σου κρύφκω ότι εχάρηκα. Ενθουσιάστηκα που το πόσο απλό ήταν να γελάσεις του συστήματος. Θα εμείνισκα στην ιστορία. Θα επλάθαν ιστορίες για μένα, όπως για τον Μίτα τζαι τα Χασαμπουλιά. Θα ήμουν ο φονιάς που δεν εσυλλάβαν ποττέ. Αν δεν έκαμνα τζείνη τη μικρή απροσεξία, σε χρόνο ανύποπτο.

Με αγάπη,
Ουρανός