Υπάρχει τελικά μια κοινωνική και ανθρωπολογική προέκταση στη χρήση των "αναμονών", των σκουριασμένων σίδερων που εξέχουν από τις ταράτσες πολλών οικοδομών στο κυπριακό αστικό τοπίο; Έναυσμα για προβληματισμό γύρω από το ζήτημα των οικογενειακών δεσμών και σχέσεων, σε μια μικρή και ιδιόμορφη κοινωνία όπως η κυπριακή, προσπάθησε να δώσει στο κοινό μια ομάδα νεαρών δημιουργών με τη δημιουργία και προβολή ενός ντοκιμαντέρ που καταπιάνεται με τις "αναμονές" και τις κοινωνικές τους προεκτάσεις. Η αίσθηση ημιτέλειας που προσδίδουν οι "αναμονές" συμβολίζει υπό μια έννοια την ελπίδα, την ατέρμονη πορεία των πραγμάτων που προσφέρει στον άνθρωπο προσδοκία για το μέλλον. Αντικρίζοντας σε καθημερινή βάση τα σκουριασμένα ημιτελή σίδερα, ο άνθρωπος προσλαμβάνει μια απουσία που θα γίνει στο μέλλον παρουσία, ή τουλάχιστον έτσι ελπίζει.

Θεοδώρα Χρυσοστόμου