Γράφει η Βάλια Καϊμάκη | valia@inrec.gr

Η Ευρώπη δεν είναι Ηνωμένες Πολιτείες και το ξέρουμε. Ωστόσο -και δυστυχώς- πολλά πράγματα που αφορούν την τεχνολογία απλώς στην Ευρώπη έρχονται αργότερα. Και τα καλά και τα κακά. Δεν είμαι λοιπόν καθόλου σίγουρη ότι η μελέτη της αμερικανικής National Cyber Security Alliance (http://bit.ly/2bgM52s) για τις διαφορές «κατανόησης» μεταξύ εφήβων και των γονιών τους δεν ισχύει και για μας.

Τα ευρήματα είναι αποκαλυπτικά και συμπυκνώνονται στην «ψηφιακή αποσύνδεση» μεταξύ παιδιών και ενηλίκων, αφού το χάσμα ανάμεσα στις δραστηριότητες των εφήβων στο διαδίκτυο και στο τι οι γονείς γνωρίζουν για αυτές είναι τεράστιο. Για παράδειγμα, το 60% των νέων κάτω των 18 ετών έχουν δημιουργήσει λογαριασμούς για εφαρμογές ή σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης χωρίς τη συγκατάθεση των γονιών τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι μόλις το 28% των γονέων πίστευαν ότι τα παιδιά τους έχουν ανοίξει λογαριασμούς για τους οποίους δεν είχαν επίγνωση. Το Instagram και το facebook φαίνεται είναι οι δημοφιλέστερες ιστοσελίδες μεταξύ των εφήβων ηλικίας 13-17 ετών, ωστόσο πολλοί γονείς δεν χρησιμοποιούν ή δεν κατανοούν τις συγκεκριμένες εφαρμογές.

Μόλις δε το 30% των εφήβων θεωρεί ότι οι γονείς τους δεν γνωρίζουν τις δραστηριότητές τους στο δίκτυο, ενώ, αντίθετα, το 57% των γονιών δηλώνουν ότι δεν γνωρίζουν αυτές τις δραστηριότητες.

Επίσης, το 67% των γονέων δηλώνουν ότι έχουν πει στα παιδιά τους να τους αναφέρουν οποιοδήποτε περιστατικό στο διαδίκτυο τα τρόμαξε ή τα έκανε να νιώσουν άβολα, ωστόσο μόνο το 32% των νέων ανέφεραν ότι οι γονείς τους είχαν επιβάλει έναν τέτοιο κανόνα. Στην πραγματικότητα το 48% δηλώνει πως «ποτέ» ή «σπάνια» απευθύνεται στους γονείς για βοήθεια, ενώ το 40% ζητά από τους φίλους να βοηθήσουν.

Και το τι είναι αυτό που μπορεί να τα τρομάξει δεν το βάζει πάντα ο νους μας. Ένας στους τέσσερις εφήβους, ας πούμε, δηλώνει «ανήσυχος» ότι μπορεί να γίνει αποδέκτης εξτρεμιστικού πολιτικού ή θρησκευτικού περιεχομένου. Αυτό, πιθανόν, αφορά το Ισλαμικό Κράτος, ωστόσο δεν θα πρέπει να το απορρίπτουμε ελαφριά γιατί και στην Ευρώπη τα κρούσματα συνεχώς αυξάνονται.

Από το τι φοβούνται οι έφηβοι καταλαβαίνουμε και τι αντιμετωπίζουν: φοβούνται να μην μπει κάποιος στον λογαριασμό τους (47%), να μην ανεβάσει κανείς προσωπικές πληροφορίες γι’ αυτούς (43%), να μην λάβουν μηνύματα που τους κάνουν να αισθάνονται άβολα (35%).

Και δεν έχουν άδικο, αφού 39% δέχτηκαν ψηφιακή παρενόχληση κυρίως για κάτι που είπαν ή έκαναν (52%), για την εμφάνισή τους (45%), για τη σεξουαλική τους προτίμηση, το γένος τους ή την καταγωγή τους (25%).

Κι ένα κερασάκι στην τούρτα, το 50% των γονιών δηλώνει ότι οι έφηβοι πρέπει να μοιράζονται μαζί τους τα passwords, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό των εφήβων είναι 16%!

Όσο η τεχνολογία ενσωματώνεται στις ζωές των παιδιών μας, θα γίνεται όλο και πιο δύσκολο για μας τους γονείς να γνωρίζουμε όλες τις δραστηριότητές τους στο διαδίκτυο. Μπορούμε όμως να συζητήσουμε μαζί τους πολύ περισσότερο. Ακόμα και τους κανόνες, τους οποίους, όμως, θα πρέπει να ακολουθεί όλη η οικογένεια. Την ώρα του φαγητού, για παράδειγμα, δεν είναι μόνο τα παιδιά που πρέπει ν’ αφήνουν τα κινητά στην άκρη, αλλά και οι γονείς. Το «εγώ δουλεύω» δεν είναι δικαιολογία. Και, επίσης, τους κανόνες που θα πρέπει να βάλουν στον εαυτό τους τους ξέρουν καλύτερα τα παιδιά από εμάς. Και, φυσικά, ανάλογα με την ηλικία θα πρέπει να αλλάζουν, να εξελίσσονται.