Γράφει ο Σταυρίνος Κυριάκου

Τους τελευταίους μήνες γράφω αποκλειστικά ιστορίες. Όπως το φωτορομάντζον, κάθε εβδομάδαν η συνέχεια. Αποφάσισα όμως τούτην την εβδομάδαν να κάμω έναν διάλειμμαν για να εκφέρω άποψην για έναν θέμαν που με ενδιαφέρει. Το Κυπριακόν. Το πρόβλημαν του νησιού μας που προσπαθούν να λύσουν ούλλοι οι επαγγελματίες τζαι οι ερασιτέχνες πολιτικοί αλλά δεν τα καταφέρνουν. Όπως είπα τζαι παλιά, το πρόβλημαν της Κύπρου δεν είναι το Κυπριακόν. Το πρόβλημαν της Κύπρου είναι οι Κυπραίοι. Όπως φαίνεται, εκοντέψαμεν στην λύσην. Αν μεν έν' άλλον, συνομιλούν θκυο πλάσματα που φαίνεται να έχουν διάθεσην να λύσουν το πρόβλημαν τζαι συμφωνούν στο ότι η σημερινή κατάσταση δεν είναι λύση. Με ούλλα τα προβλήματα που βρέθουνται στην μέσην, τουλάχιστον συζητούν, συμφωνούν σε κάπκοια πράματα, βάλλουν στόχους τζαι προσπαθούν να καταλήξουν κάπου. Σε έναν σχέδιον που να μπορεί τζαι να θέλει ο κόσμος να το ψηφίσει.

Υπάρχουν τέσσερις μεγάλες κατηγορίες Κυπραίων σε σχέση με το πρόβλημαν. Τζείνοι που εννά πουν "ναι" σε όπκοιον σχέδιον τους κάτσουν μπροστά τους. Τζείνοι που εννά πουν "όχι" σε όπκοιον σχέδιον τους κάτσουν μπροστά τους. Τζείνοι που εν ξέρουν τι εννά πουν τζαι καρτερούν να αποφασίσουν με βάσην του πκοιος πολιτικός εννά φωνάξει παραπάνω ή πκοιος που τες προηγούμενες δύο κατηγορίες εννά κάμει το πκιο αστείον meme τζαι να το πποστάρει μες στο facebook. Τέλος, τζείνοι που εν εκαταλήξαν ακόμα τζαι περιμένουν να δουν τι έν' η σούμα τούτης της διαδικασίας, να σκεφτούν που μόνοι τους τζαι να ψηφίσουν με βάση την λογικήν τους τζαι την συνείδησην τους.

Εμείς οι ίδιοι χωρίζουμεν τον εαυτόν μας σε άκρα. Απορριπτικούς τζαι ενδοτικούς. Προδότες τζαι φασίστες. Ναινέκους τζαι πατριώτες. Όπως μας ετάτσωσαν ο Τάσος τζαι ο Χριστόφκιας, επκιάμεν το χαρτίν τζαι καλαμάριν τζαι κουλιαντιρίζουμεν το μέχρι σήμερα.

Έναν τόσον σοβαρόν θέμαν, που το οποίον εξαρτάται το μέλλον το δικόν μας τζαι των κοπελλουθκιών μας, εκατάντησεν να συζηθκιέται μέσα που περιπαιχτικές φωτογραφιούες, βιτεούθκια που περιπαίζει ο ένας τον άλλον τζαι κάτι άρθρα του δεκασέλινου που το koloxaneio τζαι το olastifora. Οι μισοί επικρίνουν τους άλλους μισούς τζαι δεν κάμνει κανένας προσπάθειαν να καταλάβει τον άλλον.

Ο ένας να κάτσει δίπλα του άλλου τζαι να του εξηγήσει "Ρε φίλε, φοούμαι την λύσην. Φοούμαι για την ασφάλειαν μου, εν τους εμπιστεύκουμαι". Ή να του πει "Ρε κουμπάρε, εγώ θέλω να προσπαθήσω, θέλω κάτι καλλύττερον που το σημερινόν, θέλω μιαν πατρίδαν ολόκληρην".

Εμείς μεταξύν μας δεν έχουμεν διάθεσην να εξηγηθούμε. Μαζί συντυχάννουμεν, χώρκα καταλαβαίννουμεν. Καρτερούμεν να εξηγηθούμεν με τους Τουρκοκύπριους;

Το πρόβλημαν δεν πρόκειται να λυθεί, έστω τζαι αν λυθεί με κάπκοιον σχέδιον, αν δεν ξεκολλήσουμεν που τες εμμονές μας. Το πκοιος έσιει δίκαιον τζαι πκοιος άδικον. Το πκοιος έν' πατριώτης τζαι ποιος δεν είναι. Στο τέλος της ημέρας, η πλειονότητα απλά θέλει ειρήνην, ευημερίαν, ανάπτυξην τζαι σούβλαν. Τούτον δεν πρόκειται να το πετύχουμεν, ό,τι σχέδιον τζαι να μας φέρουν, αν δεν πετύχουμεν ενότηταν μεταξύ μας πρώτα. Όπκοιον τζι αν έν' το αποτέλεσμα, η επόμενη μέρα πρέπει να μας έβρει μαζίν. Όι όπως το 2004.