Αυτό το σύμπαν, ο άλλος ο κόσμος, ο πέρα από αυτό, με όλα έχει καταπιαστεί η τηλεόραση. Ε λοιπόν, ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε και με τον Θεό, αυτόν όμως που ζει στον δικό του κόσμο και το κέντρο των αποφάσεών του. Σε εκείνη τη βασιλεία των ουρανών όπου υπάρχει τμήμα για τη δημιουργία ουράνιου τόξου ή το άλλο που αφορά την εκπλήρωση των επιθυμιών των ανθρώπων. Το αμερικανικό δίκτυο PBS επισήμως έχει τον Θεό του και αυτός είναι ο Steve Buscemi για χάρη της νέας του σειράς "Miracle workers".
Ο Θεός λοιπόν έχει βαρεθεί αυτό τον κόσμο και τους ανθρώπους, οι οποίοι τον έχουν αλλάξει με τις αποφάσεις τους και είναι έτοιμος να τον καταστρέψει σε 13 μέρες, αφού, όπως λέει είναι καιρός να ασχοληθεί με κάποιο άλλο project. Ωστόσο μια υπάλληλος, η Eliza, θέλει να σώσει αυτόν τον κόσμο και βρίσκει συνεργό της τον Craig, έναν αργόσχολο άγγελο που δουλεύει στο τμήμα "Προσευχές που έχουν απαντηθεί". Πείθουν λοιπόν τον Θεό να απαντήσουν έστω και σε μια επιστολή κάποιου πολίτη, ώστε να του αποδείξουν πως αυτός ο κόσμος χρειάζεται ακόμη.
Ίσως να μην είναι το πιο ευρηματικό κόνσεπτ που έχετε ακούσει ποτέ, ωστόσο είναι από τις πιο αστείες σειρές που έχουμε δει τη φετινή σεζόν. Ο Buscemi είναι κυριολεκτικά θεός σε αυτή τη σειρά, έχοντας την άνεση να περνά από το δραματικό στο αστείο και το σουρεαλιστικό σενάριο. Ο Daniel Radcliffe θέλει να είναι πρωταγωνιστής στη σειρά, αλλά δεν είναι, σε αντίθεση με την άγνωστη Geraldine Viswanathan που βρίσκει μια μοναδική ευκαιρία για να κτίσει καριέρα.
Εκείνο το οποίο πραγματικά σε κερδίζει στη σειρά είναι το γεγονός πως μυρίζει αφόρητα μια νοσταλγική eightίλα. Και ίσως εν τέλει να είναι περισσότερο γι' αυτούς που πάτησαν τα 30κάτι και θυμούνται εκείνες τις αθώες εποχές της τηλεόρασης που προσπαθούσε να βρει τα πιο έξυπνα και περίεργα κόνσεπτ. Είναι για εμάς που θυμόμαστε και λατρέψαμε τον Robin-νανού-νανού-Williams στο "Mork & Mindy" και ξαναβλέπουμε την τηλεόραση να επιστρέφει σε αθώα φτιαγμένες σειρές, χωρίς πολλά-πολλά εφέ, ωστόσο δοσμένες με έναν σύγχρονο τρόπο. Και αυτή η αθωότητα που εκπέμπει η σειρά, χωρίς να φωνάζει πως είναι μια μεγάλη παραγωγή με πλούσιο καστ και υπερβολικά στάνταρ παραγωγής είναι αυτό που κερδίζει τον θεατή. Θα χορτάσει το μάτι σου μια διασκεδαστική σειρά και θα σε ξανακάνει να ζήσεις... happy days με την τηλεόραση (το 'πιασες; Είσαι τόσο μεγάλος εσύ που διαβάζεις αυτή τη στήλη;).
