Μπορεί μια σειρά εποχής να αφορά γιατρούς σε ένα νοσοκομείο και να είναι μάλιστα και μια καλή κωμωδία; Άμα είσαι Βρετανός και η καφρίλα κυλάει στο αίμα σου, όπως αυτό κυλάει στα χειρουργικά τραπέζια, τότε εύκολα μπορείς να βάλεις στο μυαλό σου την ιδέα μιας τέτοιας παραγωγής.
Για να απολαύσετε καλύτερα τη βρετανική παραγωγή, ενδεχομένως να πρέπει να δείτε ή κάποια επεισόδια από την αμερικανική σειρά "The Knicks" ή ντοκιμαντέρ για τον πώς εξελίχθηκε η ιατρική, όταν κάποιοι τρελογιατροί χρησιμοποιούσαν ανορθόδοξες μεθόδους στα χειρουργικά τραπέζια θεωρώντας πως έτσι προχωράει η επιστήμη.
Ε, λοιπόν, σκεφτείτε το πιο πάνω σκηνικό στην κωμική του πτυχή, με το μαύρο βρετανικό χιούμορ, το μπόλικο αίμα και τον πιο quirky τρόπο που μπορεί κανείς να φανατιστεί. Αυτό είναι το "Quacks. Είναι τοποθετημένο στο 1840, όταν οι γιατροί είχαν περισσότερες πιθανότητες να σκοτώσουν ασθενείς παρά να θεραπεύσουν, και όλα αυτά γίνονταν παρουσία κοινού, αφού κάθε χειρουργείο ήταν ένα σπουδαίο γεγονός, γι' αυτό και ήταν σαν μια καλή θεατρική παράσταση! Σε αντίθεση με το "Knick", εδώ έχουμε τέσσερις γιατρούς οι οποίοι προσπαθούν να μετρήσουν τους... πεθαμένους τους, αφού κάθε φορά που βγαίνει ο ήλιος είναι ένα σημάδι πως μπορεί να έρθει ο θάνατος, όπως δηλώνει και ο βασικός χαρακτήρας της σειράς Robert, ένας αλλόκοτος χειρούργος (ναι, με τον παρατονισμό κατά το κακούργος), που έχει βάλει στόχο να σπάσει το ρεκόρ του και να κάνει ακρωτηριασμό ποδιού κάτω από το γόνατο σε λιγότερα από 92 δευτερόλεπτα. Μέχρι να τα καταφέρει, όμως, θα ξεπαστρέψει τη μισή του γειτονιά.
Το βρετανικό γκρανγκινιολικό χιούμορ εισβάλλει στα πρώτα βήματα της χειρουργικής, με μπόλικο αίμα, πολλούς θανάτους και ελάχιστες επιτυχημένες επεμβάσεις
Εκείνο που συναρπάζει είναι οι σκηνές των χειρουργείων σε γεμάτα κοστούμια αμφιθέατρα, οι οποίες είναι τουλάχιστον απολαυστικές. Όσο άρρωστο κι αν μπορεί να ακούγεται αυτό. Κάτι που σε μια μοντέρνα ιατρική σειρά μπορεί να μοιάζει αηδιαστικό και να σε κάνει να κοιτάς αν εξακολουθείς να είσαι αρτιμελής, στο "Quacks" είναι ιδανικά δοσμένο ώστε όχι απλώς να μην χρειάζεται να τραβήξεις το βλέμμα, αλλά να σε κάνει να θες να δεις και να μάθεις ακόμα περισσότερα για τις λάθος πρακτικές της εποχής, αλλά και το πόσο πιο εύκολα θυσιαζόταν η ζωή στο χειρουργικό τραπέζι για χάρη της επιστήμης. Όλα φυσικά με την απαραίτητη υπερβολή της κωμωδίας, αν και οι χαρακτήρες μοιάζουν να είναι βγαλμένοι από εκείνη την εποχή που για... μας τους σύγχρονους ανθρώπους η "ανάγκη για να μάθεις το καινούργιο" μετατρέπεται σε σκηνές γεμάτες gangs και φυσικά γκροτέσκο χαρακτήρες.
Εντάξει, μην περιμένετε να... σπάσετε τα δόντια σας από το χιούμορ της σειράς, αλλά σίγουρα το χιούμορ δεν χρειάζεται χειρουργική επέμβαση για να βγει, όπως γίνεται στις περισσότερες αμερικανικές κωμικές σειρές των τελευταίων ετών.
